Jeugdvriendinnen Kathleen en Ann: “We zijn zoveel samen dat mensen ons weleens verwisselen” (lacht)

Op ons Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Zoals die van de jeugdvriendinnen Kathleen (50) en Ann (50).

47 jaar vriendschap

“Ann en ik zijn al vriendinnen sinds het eerste kleuterklasje”, vertelt Kathleen. “Dus al 47 jaar! We zijn écht samen groot geworden, hebben vanalles samen meegemaakt, uren aan een stuk onze verhalen en geheimen aan elkaar verteld, ruziegemaakt, het weer bijgelegd … Zoals dat gaat bij echte vriendinnen. Waar Ann, was ik. Op de begrafenis van mijn vader zat ze ook gewoon bij de familie. Dat was, en is, de normaalste zaak voor ons.”

“Ik denk dat we in onze chirotijd wel de mooiste momenten beleefd hebben. Met onze witte truitjes en het vele zingen, playbacken en dansen. Daar was Ann echt een kei in. Zingen kan ze nog altijd erg goed. En op de kermis overtuigde ze me om voor het eerst in een botsauto te kruipen. Wat een mijlpaal was dat voor mij!” (lacht)

“Toen onze beide vaders stierven was het wel erg moeilijk”, vertelt Ann. Ik verloor mijn papa al erg vroeg, Kathleen was in de 30. Daarna was er Kathleens scheiding, mijn miskramen … Allemaal zware momenten die ons getekend hebben, maar samen konden we ons er doorheen bijten.”

Twee handen op een buik

“We zijn zoveel samen dat mijn oudste broer, als hij Ann ergens tegenkomt, haar verwart met mij”, gaat Kathleen verder. “‘Ah hier, ons Kathleen’, zegt hij dan. En Ann moet hem dan even corrigeren. Best wel grappig. (lacht)

We zijn dan ook écht twee handen op een buik. Ann en ik kennen elkaar door en door, durven ook moeilijkere dingen tegen elkaar uit te spreken, weten bijna automatisch van de ander waar ze mee zit. Er wordt ook nooit geoordeeld of veroordeeld, alleen maar geluisterd. En dat maakt deze vriendschap zo’n verademing.

En ook al is er nu letterlijk wat afstand – Ann woont ondertussen in Gent, ik ben in Halle gebleven – en liepen onze levens helemaal niet zo synchroon, toch blijven we er altijd voor elkaar.”

Vriendschap die energie geeft

“Dagelijks contact hebben we niet nodig, maar als we elkaar even niet gezien of gehoord hebben – zoals nu met corona – voel ik toch een enorm gemis”, zegt Kathleen.”En elkaar terugzien doet dan zo’n deugd. Het geeft me zoveel energie en dan kan ik echt huilen van blijdschap. Zij is de vaste grond onder mijn voeten.”

“Na mijn bevallingen was Kathleen er ook altijd als eerste bij”, vertelt Ann. Ze is er gewoon wanneer het nodig is. En altijd even attent. Onlangs gaf ze mij een flesje met gouden schilfers erin en daar hing een briefje aan: ‘jij bent goud waard’. Dat flesje heeft een speciaal plekje in huis.”

Samen oud worden

“Er is nog zoveel dat we samen willen doen”, vertelt Kathleen. “Naar een concert gaan, dansen, een dagje naar zee voor onze verjaardagen, een verwendagje met ons twee, opgemaakt worden voor een gezamenlijke fotoshoot …

Maar bovenal zou ik het het allermooist vinden als we samen oud mogen worden. Op een bankje zitten, praten over vroeger, lachen om onze gekke fratsen en beseffen dat het goed en mooi was.”

Foto’s: eigendom vriendinnen

Lees over twee weken een nieuw jeugdvriendinnenverhaal!

Heb jij ook zo’n jeugdvriendin(nen)?

Wil je ook je bijzondere jeugdvriendinnenverhaal delen? Stuur dan een mailtje naar isabelle.ignoul@libelle.be en vertel ons waarom jullie vriendschap zo bijzonder is, samen met een paar jeugdfoto’s en minstens één recente. Wie weet, schittert jullie verhaal binnenkort op onze website!

Deze jeugdvriendinnenverhalen wil je vast ook lezen:

• Jeugdvriendinnen Freekje en Liesbeth: “Ze week geen meter van mijn ziekenhuisbed”
• Jeugdvriendinnen: “Ondanks de ups en downs in onze vriendschap blijven we onafscheidelijk”
• Jeugdvriendinnen: “Hetzelfde verdriet delen legde een sterke basis voor onze vriendschap”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!