Jeugdvriendinnen Tamara en Debbie: “Dankzij een ruzie werden we vriendinnen”

Op ons nieuwe Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Zoals die van de jeugdvriendinnen Tamara (38) en Debby (38). 

Eerst ruzie, later vriendinnen

Debby: “‘Ge moet zo met uw gat niet zwieren, hoor!’ Op schoolreis naar Zeeland in 1996 was dit de opmerking. Een woordenwisseling, zoals dat wel vaker gebeurt onder pubers, maar ze leidde toch tot het begin van onze vriendschap. We wisten ook niet meer waarover deze ruzie nu precies ging; vervolgens hebben we ons geëxcuseerd en werden we vriendinnen. Zolang we in het middelbaar zaten, was ons vriendinnengroepje iets groter. Maar alle vriendschappen verwaterden, enkel deze tussen ons twee bleef overeind.”

Tamara: “Onze vriendschap is inderdaad, vreemd genoeg, ontstaan omdat ik mij ergerde aan Debby. 😉 Maar geen van beiden weet eigenlijk nog precies waarom dat was.”

Wat er ook gebeurt, onze wegen leiden altijd naar elkaar

Debby: “Ook al werd onze vriendschapsband doorheen de jaren echt sterk, toch zijn er periodes geweest waarin het contact op een lager pitje geraakte. En dat kwam dan door allerlei omstandigheden: zo gingen we allebei in Gent studeren, maar beiden in een andere richting. Ik kon er echter mijn draai niet vinden, en daarom switchte ik na een aantal weken naar de richting die Tamara deed. Zo kwamen we weer bij elkaar terecht. Na onze studies was het contact weer even wat minder. Tamara vond de liefde en trouwde. Ik zat toen helemaal in een andere levensfase, waardoor we elkaar minder zagen. Maar toen Tamara solliciteerde voor een vacature bij mijn werkgever, en de job ook kreeg, was ik dolblij!”

Tamara: “Ik vind het een heel fijn en speciaal gevoel dat we nu al zo’n vijf jaar ook collega’s zijn. Mijn mama zei, kort nadat ik de job bij Debby’s werkgever kreeg: ‘Jullie kunnen elkaar onmogelijk ontlopen, jullie komen altijd weer samen.’ En zo is het ook.”

Speciale momenten

Debby: “Onze vriendschap staat bol van de mooie en memorabele momenten. Zo vierden we samen onze 100 Dagen en staken we, samen met andere klasgenoten, een geweldige show in elkaar. Toch een echte mijlpaal in je tienerleven, en speciaal dat je die samen met je hartsvriendin kunt beleven.

Op mijn huwelijk stond ik erop dat Tamara een belangrijke rol kreeg: ze las voor in de kerk, en organiseerde – helemaal in het geheim – ook mijn vrijgezellenavond. En toen Tamara  beviel, kon ik niet wachten om haar te gaan bezoeken. Kort na de bevalling kreeg ik haar bevallingsverhaal al aan de telefoon te horen, maar ik wou per se nog dezelfde dag kennismaken met haar zoontje. Ook bij de geboorte van mijn kindjes was zij de eerste die op bezoek kwam. Tijdens haar middagpauze kwam ze dan snel naar het ziekenhuis.”

Ik vond het heel belangrijk dat Tamara een belangrijke rol kreeg op mijn huwelijk. Ze las voor in de kerk, maar organiseerde in het geheim ook mee mijn vrijgezellenavond.

Tamara: “We zijn er steeds op de belangrijke momenten bij. Wanneer we verjaren, proberen we ook altijd een vriendinnenuitstapje te plannen, zoals een concert. En ook al is de ene dan niet altijd de grote fan van een bepaalde artiest, toch doen we dat voor elkaar.” 😉

Debby: “Inderdaad. Recent vond ik het concert van Milow een absoluut topmoment. Omdat ik geen held ben op de autosnelweg, wou Tamara wel rijden, ook al is zij geen fan van Milow. Dat vond ik zo mooi van haar, en we hebben uiteindelijk beiden een fantastische dag en avond beleefd.”

Vriendschapstattoo

Debby: “Omdat we onze vriendschap zo koesteren, hebben we allebei dezelfde tattoo laten zetten. Dat vond ik een heel mooi, symbolisch moment. En dat had ik met niemand anders willen doen, want Tamara kent me door en door, vaak beter dan ik mezelf ken. We vertellen alles tegen elkaar, zonder schroom of schaamte. Ik klop ook weleens bij haar aan voor mama-advies, omdat ze wat meer ervaring heeft. En als ik twijfel, neemt zij de twijfel weg.”

Tamara: “Debby is er altijd en zal er ook altijd zijn. Ik vergeet nooit de prachtige brief die ze schreef toen mijn grootmoeder overleed. We waren nog jong, amper 19 jaar, maar toen wist ik al: deze vriendschap is goud waard.”

Ik denk niet dat er iets van mij is dat Tamara niet weet. Zij is mijn rots.

Dezelfde betovergrootmoeder

Debby: “Ik denk niet dat er iets van mij is dat Tamara niet weet. Zij is mijn rots. En misschien is die speciale verbondenheid niet zo heel gek, want we zijn in de loop van de tijd te weten gekomen dat we dezelfde betovergrootmoeder hebben!” 🙂

Tamara: “Dat is inderdaad wel een speciaal weetje over ons. 🙂 Weet je, ik zou over 40 jaar gewoon onze oude dag samen willen vieren. Misschien ergens, als ‘buren’, op dezelfde gang in het rusthuis. Dat zou onze vriendschapscirkel helemaal rond maken.”

Foto’s: eigendom vriendinnen

Lees over twee weken een nieuw jeugdvriendinnenverhaal!

Deze jeugdvriendinnenverhalen wil je vast ook lezen:

• Jeugdvriendinnen Greet en Inneke: “We zijn ver van elkaar, maar dichtbij in gedachten”
• Jeugdvriendinnen: “Wij zijn elkaars strohalm”
• Jeugdvriendinnen Griet en Ann-Sophie: “We zijn de rode draad in elkaars leven”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!