Jeugdvriendinnen: “Uren met elkaar telefoneren kunnen we nog altijd heel goed”

Op ons Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Zoals die van de jeugdvriendinnen Ann en Isabelle (50).

Kattenkwaad in de kleuterschool

“Isabelle en ik zijn van hetzelfde jaar, we verschillen zelfs maar een kleine maand én we woonden dan ook nog eens erg dicht bij elkaar”, vertelt Ann. “Mijn mama had een kapsalon, de ouders van Isabelle een slagerij. En net daartussenin lag onze kleuterschool. Dus geen wonder dat onze wegen elkaar kruisten. We werden vrijwel meteen vriendinnetjes toen we de poort van de kleuterschool binnenstapten. Maar dan écht: we beschermden elkaar, maar we haalden ook samen kattenkwaad uit. (lacht) Eens in de lagere school werd dat laatste iets moeilijker, omdat het er toch wat strenger aan toe ging en we zaten ook niet elk jaar bij elkaar in de klas. Maar desondanks bleef de vriendschap heel groot.”

Uren aan de telefoon hangen

“Waar we ook heel erg goed in waren? Snoepjes eten! Als kleine meisjes van acht waren we ‘vaste klant’ in het snoepwinkeltje bij mij in de straat”, vertelt Ann. “Daar gingen we na school vaak naartoe. Stiekem natuurlijk. En dan ’s avonds niet meer kunnen eten aan tafel.” (lacht)

“We waren echt onafscheidelijk. Zelfs als we niet fysiek bij elkaar waren. De uren die we met elkaar aan de telefoon gehangen hebben, uiteraard toen nog met draaischijf, durf ik niet optellen. Iets wat we vandaag nog altijd heel goed kunnen, soms tot ergernis van onze echtgenoten.” (lacht) In het middelbaar schreven we ook enorm veel brieven naar elkaar, want ik ging op internaat. Af en toe zocht ik een telefooncel op om Isabel te vertellen over mijn avonturen, over de eerste liefdes en het bijhorende liefdesverdriet, maar ook om af te spreken op zondagnamiddag. Dat was ons momentje. Dan gingen we naar de film of maakten we een uitstapje. Uren hebben we samen gewandeld, getetterd, gefietst …

Samen voor het eerst dronken worden was ook wel een belevenis. (lacht) Het was mijn zestiende verjaardag. Écht dronken waren we, van porto. De volgende ochtend stond mijn vader aan ons bed met een glaasje porto, om ons een lesje te leren. Tot op vandaag kunnen we allebei nog altijd geen porto zien of ruiken. (lacht) Maar de smaak van het uitgaan hadden we wél te pakken.”

Even gescheiden wegen

“Toen mijn vader een groothandel in specerijen startte en ik er begon te werken, scheidden onze wegen even”, gaat Ann verder. “Maar dat duurde niet zo heel lang. Isabelle had ondertussen de liefde van haar leven gevonden en al snel zaten we weer samen aan de feesttafel. Iets later trouwde ik. We werden vervolgens allebei mama, en toen gingen onze telefoontjes plots niet meer over waar we zouden uitgaan, maar over het thuis gezellig maken, bloemschikken, de kinderen …

Toen ik besloot te scheiden, stond Isabelle voor me klaar. Ze sleurde me door die moeilijke periode, en dankzij de hulp van haar en haar man, raakte ook mijn nieuwe thuis klaar. Daar ben ik hen zo dankbaar voor. Ondertussen heb ik ook weer de liefde gevonden, en hebben de kinderen het nest verlaten, maar onze vriendschap blijft nog altijd echt en oprecht. Dat werd nog maar eens duidelijk toen we beiden onze vaders verloren. Een groot verdriet dat we elkaar hielpen dragen.”

Kwaliteit boven kwantiteit

“Echte vriendschap gaat voor ons niet over kwantiteit, maar over de kwaliteit. Ik weet met zekerheid dat we er voor elkaar altijd zullen zijn en ook onze oude dagen samen zullen doorbrengen.  Het rusthuis mag alvast twee speciallekes verwachten.” (lacht)

We vieren het leven hoe dan ook. En we koesteren onze vriendschap. Tijdens de eindejaarsperiode doen we altijd een gezellig pre-kerstfeestje. Dan verwennen we elkaar met onze kookkunsten. Ja, vaak met de hulp van Libelle!” (lacht) Buiten bloemen geven we elkaar geen grote geschenken. Dat vinden we niet nodig. Maar een lief smsje of een dikke knuffel des te meer. Het geluk van onze vriendschap ligt echt in kleine attenties voor elkaar.”

Foto’s: eigendom vriendinnen

LEES OVER TWEE WEKEN EEN NIEUW JEUGDVRIENDINNENVERHAAL!

HEB JIJ OOK ZO’N JEUGDVRIENDIN(NEN)?

Wil je ook je bijzondere jeugdvriendinnenverhaal delen? Stuur dan een mailtje naar isabelle.ignoul@libelle.be en vertel ons waarom jullie vriendschap zo bijzonder is, samen met een paar jeugdfoto’s en minstens één recente. Wie weet, schittert jullie verhaal binnenkort op onze website!

DEZE JEUGDVRIENDINNENVERHALEN WIL JE VAST OOK LEZEN:

• Jeugdvriendinnen: “Zet ons samen en we zijn vertrokken voor uren plezier!”
• Jeugdvriendinnen: “Ondanks de ups en downs in onze vriendschap blijven we onafscheidelijk”
• Jeugdvriendinnen: “Hetzelfde verdriet delen legde een sterke basis voor onze vriendschap”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!