“Tijdens de kerst-karaoke bleken mijn kinderen nog nooit van Paul Young of Spandau Ballet gehoord te hebben”

Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Over de steractiviteit van deze vakantie

De afgelopen week was het weer gezellig bij ons thuis. Iedereen had even vakantie en we konden dus – al was het maar voor een paar dagen – de pauzeknop indrukken. Ik geniet daar nu dubbel en dik van, want met opgroeiende studenten besef ik maar al te goed dat de tijd snel gaat en mijn lege-nest-moment wel heel erg dichtbij komt. Wat tijd nemen om samen leuke dingen te doen, voelt daarom nu al aan als een cadeau.

Iedere vakantie zoeken we een spel of een activiteit die iedereen leuk vindt. Kaarten hoort daar steevast bij: kingen of wiezen. Maar deze vakantie kende ook een andere steractiviteit: karaoke! Het is eigenlijk allemaal begonnen met mijn collega Stefan, die zowat alles weet over technologie en digitale snufjes. Tijdens ons kerstfeest op het werk had hij getoond hoe simpel je karaoke kunt doen via YouTube op tv. We hadden ons er kostelijk mee geamuseerd.

Ik nam z’n idee dus mee naar huis. Ideaal voor een gezellige familieavond! Eerst koos iedereen zijn favoriete kerstliedje om te zingen. Geen van ons heeft ooit de droom gehad om auditie te doen bij The Voice, dus we zongen al snel ietwat vals alle liedjes mee.

Daarbij viel me wel iets op. Koen en ik weten blijkbaar meer over de geliefde muzikale artiesten van onze kinderen dan zij van de onze. Ariana Grande en ‘Santa Tell Me’ of Justin Bieber met zijn ‘Mistletoe’? Ik zing ze allemaal mee. Ook van Taylor Swift, Harry Styles of Ed Sheeran kan ik spontaan enkele liedjes opnoemen. We willen immers mee zijn met onze kinderen, nietwaar?

Anders was dat voor Oliver, Noor en Anthony met al die topartiesten ‘uit onze tijd’. Toen het mijn beurt was, koos ik voor ‘Do They Know It’s Christmas’ van Band Aid, een absolute klassieker! Bij de eerste tonen begon ik enthousiast alle artiesten uit het hoofd op te noemen. “Paul Young begint natuurlijk, en dan is het aan Boy George en George Michael, gevolgd door Simon Le Bon van Duran Duran. Ja, en Sting komt nu, met Tony Hadley van Spandau Ballet. En die ‘Tonight, thank God it’s them, instead of you’ is Bono van U2. Oh, en weet je, op de drums, dat was Phil Collins.”

Maar mijn kinderen keken me aan met blikken vol vraagtekens. Enkel George Michael kenden ze meteen. Hij kwam er goed vanaf dankzij ‘Last Christmas’ en de Wham-documentaire op Netflix. De meeste van deze wereldtoppers uit onze jeugd zeiden hen echter niets zonder dat ik een liedje van hen opnoemde. Ik had net zo goed artiestennamen uit een opera kunnen geven, of zangers uit China of Japan.

Het leerde me weer een waardevolle levensles. Namelijk dat de tijd snel gaat, zonder onderscheid, voor alles en iedereen. Maar ook dat ik m’n kinderen dringend nog wat muziekgeschiedenis moet aanleren. Op onze volgende karaoke-avond kies ik, puur uit principe, enkel artiesten uit de jaren 80 en 90. Spandau Ballet en Paul Young zullen ze straks, als ze het huis uit gaan, wel kennen. 🙂