“Ons Noortje viert de Honderd Dagen,
en het verkleedthema is ‘margi-rave’. Margi-wát?”

Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Deze week viert ons Noortje ‘Chrysos­tomos’, oftewel de laatste Honderd Dagen van haar middelbareschooltijd. Ze kijkt ernaar uit, want het belooft een heel evenement te worden. Een paar weken geleden begon het al, met een pre-Chrysostomos-fuif en een zotte vrijdag, waarop ze allemaal verkleed naar school gingen.

Dat verkleden zorgde wel voor de ­nodige spanning. Ons Noortje wist niet wat aan te trekken en stond voor haar kleerkast in lichte paniek. Na al even te hebben gewikt en gewogen, riep ze de hulp van mama in. Het verkleedthema bleek ‘margi-rave’ te zijn, maar eerlijk gezegd – dat begreep ik niet. “Margi-wat, schat?” , vroeg ik meteen. Ons Noor legde het geduldig uit: “Wel, ze bedoelen een beetje marginaal, maar dan met fluo-
kleuren, zoals op een rave.” Ze had evengoed Chinees kunnen praten, want ik was nog niet mee.

En wat doe je als je je kinderen niet helemaal begrijpt? Ik wendde me met veel moederlijke vastberadenheid tot Google, op m’n computer. Ik typte drie woorden in de zoekmachine: marginaal, rave en carnavalskleren. Stilletjesaan werd het idee 
me duidelijk. Wat ik online zag, leek wel een explosie van foute jaren 80-kleding, felle fluorescerende kleuren en Madonna, ten tijde van ‘Holiday’ en ‘Like a Virgin’. Tja, die kleren hadden we echt niet in huis. Mama en dochter trokken dan maar naar zo’n 1 euro-winkel, om wat neonkleurige accessoires, kousen in tijgermotief en een gouden, glimmende carnavalsbril te kopen. Zo zou Noor wel ‘in stijl’ zijn.

Ik begreep ook wel dat dit belangrijk voor haar was. Chrysostomos was voor mij ook een ­onvergetelijk feestje, zo’n dertig jaar geleden. Wat een geweldige tijd was dat toch, met die spannende mix aan gevoelens van afscheid en opwinding voor de toekomst. Samen met alle vrienden en vriendinnen hadden we een hele show in elkaar gebokst. Ik zie ons nog het ­podium in de turnzaal oplopen, in kostuums en galakleedjes, op bombastische filmmuziek. Onze directeur heette ‘Van de Mosselaer’ en we reikten ‘Gouden Mossel-awards’ uit, die een beetje de draak staken met de leerkrachten. We hadden wel tientallen dansjes. Nu nog dansen de herinneringen voor mijn ogen wanneer ze op de radio ‘Pump up the Jam’ of ‘Kijk eens diep in m’n ogen’ draaien.

Wanneer ik zelf ‘Pump up the Jam’ hoor, moet ik ook onmiddellijk aan mijn laatste Honderd Dagen denken. Wat een geweldige tijd was dat!

Onze toenmalige lerares Latijn leerde ons ook dat Chrysostomos uit de Griekse taal komt. 
Het Griekse woord ‘Chrysos’ betekent ‘goud’ en ‘stomos’ 
staat voor ‘mond’. Chrysostomos betekent dus ‘gouden mond’ of ‘gouden spreker’. Eigenlijk kun je het interpreteren als ‘de laatste gouden woorden’ van de leerlingen op de middelbare school. Ik vond het een leuk weetje en heb het altijd onthouden. Die avond aan tafel ging het al lachend over de ‘margi-rave’ en dat mama dat niet meteen begrepen had, en het zelfs moest gaan opzoeken. Ik wist me niet beter te verdedigen dan – een tikje betweterig, ik geef het toe – aan de jeugd te vragen of zij wel de échte betekenis van ‘Chrysostomos’ kenden.

Lees ook onze andere columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!