Karen
“Dochter Noor moet volgend jaar een studiekeuze maken. Niet makkelijk. En vermoeiend!”
Hoofdredactrice Karen is 47 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
De grote opendeurdag
Afgelopen zaterdag was het zover. Een dag die al lang met dikke rode stip op de familieplanner was omcirkeld: de opendeurdag van de Hasseltse universiteit en hogescholen. Noor moet immers volgend schooljaar een studiekeuze maken en dat is best wel spannend, een grote stap.
Noor en ik vertrokken vol goede moed voor een drukke dag. Uit alle brochures die we thuis al hadden ontvangen, bleek toch dat je snel verloren kunt lopen in het enorme doolhof van studiekeuzes. Als je het dan nog niet zo goed weet, is zo’n opendeur een dagje ‘van hot naar her crossen’, om zoveel mogelijk indrukken op te doen. We hadden ons dan ook voor informatiesessies van heel verschillende richtingen in meerdere scholen ingeschreven.
We begonnen met de architectuur-rondleiding. Indrukwekkend, maar niet Noor haar ding
Onze eerste stop was de universiteit. De parking stond al helemaal vol en ik zag menig ouder met kind naar dat grote gebouw trekken. Soms met een blik vol verwachting, soms ook twijfel. We begonnen bij de architectuur-rondleiding en die was best indrukwekkend. De studenten gingen helemaal op in hun verhalen over maquettes en bouwtekeningen. De gangen stonden vol met minihuizen en andere gebouwen. Maar al snel begon ik te merken dat Noor misschien iets te veel onder de indruk was. Dit leek toch niet helemaal haar ding.
Op naar de hogeschool, waar de hoeveelheid keuzes zo mogelijk nog overweldigender waren. Alleen al onder ‘Bedrijfsmanagement’ vielen de richtingen ‘Marketing’, ‘Rechtspraktijk’, ‘Supply chain management’, ‘Financiën en verzekeringen’ of ‘Business & Languages’ – het klonk allemaal even spannend en verwarrend.
Ik bleef maar geïnteresseerd vragen stellen en kreeg op alles een vriendelijk antwoord. Tegelijkertijd zag ik Noor in m’n ooghoek steeds bleker worden. Stiller ook. Onze volgende stop was ‘Verpleeg- en vroedkunde’, en dat vond ik in ieder geval helemaal geweldig. Ik denk dat die richting voor mij toch altijd een plan B is geweest. Ze toonden ons ook een speciale kamer waar noodsituaties werden gesimuleerd. Iemand die onwel wordt op een drukke plaats als Times Square in New York of in de metro in Londen? Met beeld, geluid, rook en geur wordt het levensecht gemaakt, om de studenten in iedere situatie zo goed mogelijk voor te bereiden.
Tot slot eindigden we onze tour bij de Faculteit Rechten. In Hasselt bevindt die zich in de Oude Gevangenis. Wat op zich al een bezoek waard is. De studente die ons rondleidde, vertelde enthousiast over de geschiedenis van het gebouw waar nu colleges worden gegeven. Met heel wat interessante weetjes, zoals het feit dat de bureaus in de ‘studiecellen’ van de studenten net even groot zijn als de bedden van de gevangenen vroeger.
Na een hele dag universiteiten en hogescholen bezoeken, zijn Noor en ik toch wat moe
Na een lange dag vol indrukken kwamen we allebei moe thuis. Noor was stiller dan ooit, en eerlijk gezegd, ik begreep haar. Niet makkelijk om uit al die mogelijkheden een keuze te maken. En een enthousiaste mama die zowat alles dan ook nog eens superinteressant vindt, maakt het er ook niet makkelijker op!