“Onze dochter Noor heeft een vriendje. Een heel leuke jongen, enkel zijn naam is een probleem”

Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Verwarring alom

We zitten met een klein probleempje thuis. Niks belangrijks, maar we zoeken er wel een leuke oplossing voor. Onze dochter Noor heeft sinds enige tijd een vriendje. Een heel toffe jongen. Vriendelijk, grappig, intelligent en met een deugnietachtige twinkeling in de ogen. Daar zit het probleem dus helemaal niet. Het addertje onder het gras ligt bij zijn naam. Hij heet namelijk – tromgeroffel – Oliver. Zoals onze oudste zoon dus, en Noors broer.

We kunnen niet anders dan beamen dat z’n ouders een goede smaak hebben. Toen Koen en ik een naam moesten kiezen voor onze eerste baby, hadden we alleen maar positieve connotaties bij ‘Oliver’. Het deed ons denken aan ‘Oliver Twist’, de pientere weesjongen uit het verhaal van Dickens, die altijd z’n plan trok in moeilijke omstandigheden. We kenden ook enkel toffe mannen met de naam Oliver.

Maar nu hebben we er dus twee in huis. Dat zorgt voor heel wat verwarring. Als we ‘Oliver’ roepen, draaien er namelijk twee hoofden onze richting uit. We probeerden al van alles. Eerst dachten we de oplossing te vinden bij de koningen en er ‘de eerste’ en ‘de tweede’ aan toe te voegen. Maar dat is raar. Je zegt niet: “Oliver de eerste, geef de groentjes eens door”, alsof onze tafel een koninklijk banket is.

Anthony stelde voor om een van de twee ‘Oli’ te noemen. Zijn vrienden noemen hem immers ook allemaal ‘Tony’. Maar beide Olivers worden al vaak ‘Oli’ genoemd door familie en vrienden. Op het voetbal bijvoorbeeld, gaat het al snel van ‘Oli, pas!’ of ‘Oli, meer naar voren!’. De jongens kijken dus steeds allebei op bij beide roepnamen. In de gesprekken met Noor werd het vaak ‘uw Oliver’ voor het vriendje en ‘onze Oliver’ voor de grote broer. Maar ook dat is geen oplossing als je allemaal samen naar tv aan het kijken bent. Ook dan zeg je niet: “Oliver van Noor, kijk je mee naar ‘De Mol’?” Dat is dus geen oplossing.

Even dachten we dat we onze gezinsaanwinst dan maar een nieuwe roepnaam moesten geven. Op het werk ken ik veel mensen die doorheen de jaren iets aan hun naam veranderd hebben. Zo was Geneviève ‘Evi’ geworden, en heette Bas eigenlijk ‘Anna’, Mie was geboren als ‘Marijke’ en Ginette was ‘Sandrine’. Ook mijn vader had Willy op z’n paspoort staan, terwijl wij hem kenden als ‘Wim’. Dat was misschien het makkelijkste. Familievergadering dus om een nieuwe naam te zoeken voor de Oliver van ons Noor.

We kwamen uit op ‘Jef’. Iedereen vond dat een leuke naam, met datzelfde guitige gevoel als ‘Oliver’. Alleen dacht Oliver zelf daar anders over. Hij vond het maar niks en natuurlijk kreeg hij er de grootste zeg in. Klonk ‘Louis’ niet veel beter? Tja, maar we hebben ook al een neef die Louis heet. Kortom, we zijn er nog niet uit. Het belangrijkste is dat het een heel toffe jongen is die z’n naam niet gestolen heeft. Het is een echte ‘Oliver Twist’. Ik hou het vooralsnog bij ‘den eerste’ en ‘de tweede’, want met zo’n twee Olivers in de familie, zijn wij de koning te rijk.

Meer columns lezen?