Karen
“Ons huis lijkt wel een duiventil, met duiven die in- en uitvliegen. En eerlijk, ik vind het wel leuk”
Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Drukte van jewelste
De zomervakantie kan beginnen. Na al dat regenweer en de drukte van de voorbije maanden, kijk ik echt uit naar het magische seizoen waarin we de teugels wat kunnen vieren en de boel wat meer de boel laten. De afgelopen dagen kom ik er echter achter dat van ‘helemaal nietsdoen’ niet veel in huis gaat komen. Het is hier immers een drukte van jewelste. Oliver, Noor en Anthony hebben de routine van school aan de kant geschoven, hun opstaan- en bedtijden variëren nu zowat met de dag en ze vliegen van de ene naar de andere ‘afspraak’.
Het lijkt hier wel een druk hotel, met mama en papa die de boel proberen te runnen, maar die gasten krijgen die continu in- en uitchecken. We zijn verre van een chic boetiekhotel, het lijkt hier eerder op een wat rommelige, chaotische jeugdherberg. Ik kan onze hotelplanning in ieder geval amper bijhouden. Ik heb nog een poging gedaan met de Libelle-kalender, maar de maanden juli en augustus zijn nu nog amper leesbaar met al mijn schrijfkribbels erop.
Van nietsdoen zal er deze zomervakantie niet veel in huis komen. Oliver, Noor en Anthony vliegen van de ene afspraak naar de andere
Er is ook zoveel om niet te vergeten: het kamp van Noor met de jeugdbeweging, Olivers vakantie met de vrienden, EK-matchen en verjaardagsfeestjes, tennis, de start van de voetbaltrainingen, Pukkelpop, barbecues, Olivers tweede zit en zijn blokplanning, en zo kan ik heel lang doorgaan. Ik probeer met efficiënte afkortingen alles op de kalender te krijgen. Oliver, Noor en Anthony worden respectievelijk ‘O’, ‘N’ en ‘A’.
Onverwachte gasten
Het moeilijke is dat elk van hun activiteiten ook een ‘voor en na’ hebben. Dat gaat dan vaak over de nood aan propere was. Of over kampeermateriaal, slaapzakken en stapschoenen die een jaar lang in onze kelder hebben gelegen en nu een week voor het kamp al moeten geleverd worden. De meeste ‘voor en na’s’ krijg ik niet op onze zomerkalender en dus moeten ze in mijn hoofd opgeslagen worden.
Vakantie, nietsdoen en uitrusten? Ach, ik zou het waarschijnlijk snel beu worden
Een andere uitdaging in ons hotel is dat onze schatten van kinderen erg impulsieve hotelgasten zijn. Ze beslissen graag op het allerlaatste moment of ze al vroeger naar vrienden trekken en ergens in de stad wel een broodje zullen eten, of eerst toch thuis aan tafel kruipen. Dit betekent dat wij ’s avonds afwisselend met twee, drie, vier, vijf of meer personen aan tafel kunnen zitten. Koen en ik zijn inmiddels meesters geworden in het improvisatie-koken. We zijn altijd voorbereid op onverwachte gasten met extra aardappelkroketjes en pizza’s in de vriezer, groente-conserven en pastasaus in de kast, en lasagne in de koelkast.
Mijn grootvader zou ons huis geen hotel of jeugdherberg, maar een duiventil noemen. Met duiven die in- en uitvliegen. En eerlijk, ik vind dat wel leuk. Zeker als ze thuiskomen. Ik lijk soms wel een beetje op een duivenmelker die met een bakje maïs in de hand haar duiven naar de til blijft lokken. Over een volle tafel klaag ik nooit, ook al is het onverwacht. Laat de chaos van de zomer maar beginnen. Vakantie, nietsdoen en uitrusten? Ach, ik zou het waarschijnlijk snel beu worden. Geef mij maar de duiventil en de jeugdherberg.