“In zijn joggingbroek naar de bakker? No way, ik zou mijn man net zo goed kunnen vragen of hij naakt wil gaan”

Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Een nieuw seizoen

Ieder jaar, zo rond deze tijd, is het hier in de winkels in de stad een drukte van jewelste. Ook al hangt er tegenwoordig wel elke week iets nieuws in de rekken, oktober geeft toch het officiële startsein van ‘een nieuw seizoen’ en veel mensen gaan dan op zoek naar een nieuwe outfit. Deze week is het helemaal feest voor de modeliefhebber, want het is de Week van de Belgische Mode. Hasselt is dit jaar gaststad en heeft voor die gelegenheid van alles in petto: van ontmoetingen met ontwerpers tot een Modewandeling of een bezoekje aan het Modemuseum. Tja, en shoppen natuurlijk, want Hasselt is een echte winkelstad.

Alhoewel ik liever voor manlief of een van de kinderen een boetiek binnenstap dan voor mezelf, geniet ik wel van een zaterdagnamiddag in onze levendige stad. Het liefst van al zet ik me dan ergens op een terrasje en ga ik mensen kijken. Het lijkt wel of er dan een denkbeeldige catwalk voor me wordt uitgerold, een rode loper waarop allemaal goedgeklede mensen voorbij komen gewandeld.

Ik ben er vast van overtuigd dat de Hasselaren net iets modebewuster zijn dan de gemiddelde Vlaming. Mensen komen hier vaak ‘uit een doosje’. Van kop tot teen mooi gekleed, met de juiste jas over hun broek, de aangepaste schoenen en handtas, een mooi jurkje, gecombineerd met een perfect gematchte sjaal. Het zit in hun DNA om zich deftig te kleden. Dat zie ik ook bij ons thuis. Mijn man Koen heeft een grotere kleerkast en meer schoenen dan ik. Die kleren en schoenen zijn een serieuze zaak. Voor iedere gelegenheid heeft hij de gepaste outfit en hij vindt dat ook belangrijk.

Toen we gingen samenwonen en ik net verhuisd was uit het verre Lier, viel me dat meteen op. Op die allereerste zondagochtend al. We lagen toen, na een nachtje stappen, te lanterfanten in onze jogging op de zetel. Toen mijn buik begon te grommelen, vroeg ik Koen of hij snel ergens in de buurt naar de bakker wilde gaan. Tot mijn verbazing antwoordde hij: “Ja, maar dan moet ik me wel eerst even omkleden.” Ik dacht dat hij een grapje maakte, omdat ik iedere zondag in mijn ‘luie kleren’ naar de bakker ging.

Voor Koen was dat not done. Naar de bakker in z’n joggingbroek? Ik had hem evengoed kunnen vragen om naakt te gaan, en dat is nog altijd zo. Koen kan niet ‘rap rap’ een boodschap doen, of de kinderen ergens gaan oppikken in een broek of iets te oude short waarmee hij in de tuin aan het werken was. Nee, er moet altijd eerst een volledige outfit worden samengesteld, want je weet maar nooit. Terwijl ik zonder problemen een jas over mijn pyjama trek om de kinderen om twee uur ’s nachts van een fuif te halen, is dat voor Koen echt ondenkbaar.

Ik ben ervan overtuigd dat dat met zijn Hasseltse roots te maken heeft, want hier lopen veel mensen rond die een prijs kunnen winnen voor ‘beste outfit’. Hasselt is dus de geknipte gaststad voor de Belgische Mode. En ik beloof plechtig: deze week zal ik eens een keer níét in mijn jogging naar de bakker gaan.

Nog meer columns lezen?