Karen
“In huis staat nu een ‘jaren 80-doos’. Als je je gsm erin legt, krijg je 100 frank en een uur echte aandacht”
Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
De eighties
Laatst zag ik op sociale media een vraag voorbijkomen: ‘Are the eighties still twenty years ago in your head?’ Ik moest meteen lachen, want inderdaad, naar mijn gevoel zijn de jaren 80 niet meer dan 20 jaar, en zeker niet meer dan 40 jaar geleden. Videoclips van A-Ha, Wham of Madonna kan ik nog tot in de kleinste details voor me zien.
En als ik denk aan tv-programma’s als ‘Dallas’, ‘The A-Team’ of ‘Ron’s Honeymoonquiz’, dan lijkt het écht alsof dit zo’n twee decennia geleden was. Ik zing nog net zo mee van ‘Want engelen bestaan niet, maar een bruidspaar zoals zij…’. Ook ‘Friends’ en ‘Beverly Hills 90210’ uit de jaren 90 zijn in mijn hoofd niet veel langer dan 10 jaar geleden. Tijdsperceptie, het is iets vreemds.
De jaren 80, is dat écht al veertig jaar geleden? In mijn hoofd lijkt dat niet zo… Van Dallas tot Madonna, ik zie alles nog zo voor me
Met drie jongeren in huis, word ik wel vaak met mijn neus op de echte feiten gedrukt. Zo waren we onlangs met het gezin op de Bevrijdingsfeesten in Lier. Er was van alles georganiseerd om de 80ste verjaardag van de Bevrijding van de stad te herdenken: een optocht met oude Britse legervoertuigen, een kampement, een bal, acteurs in uniformen. Een van de kinderen kreeg zowaar een oud briefje van 100 frank in de handen geduwd. “Mama, hoeveel was dat waard?” Ik rekende snel: “Dat moet zo’n 2,5 euro geweest zijn”, antwoordde ik, en voegde er meteen aan toe: “Dat was toch al een aardig biljet, hoor. Kon je best al veel mee kopen.”
Ineens voelde het alsof ik de Tweede Wereldoorlog zelf had meegemaakt. Zo keken de kinderen me althans aan. Koen voelde het net zo en deed er nog wat scheppen bovenop. “Onze eerste computer? Die kregen we pas toen we naar de universiteit gingen. Weet je nog, zo’n grote bak waar je een aparte computertafel voor nodig had? En onze eerste gsm? Ja, toen werkten we zeker al! Zo’n grote Nokia met toetsen.” De kinderen keken ons aan alsof we uit de prehistorie kwamen.
Een wereld zonder gsm, laptop of euro? De kinderen keken me met een beetje medelijden aan. Maar langzaamaan zagen ze ook voordelen…
De jaren 80 en de Wereldoorlog leken voor hen een verre geschiedenisles. Een wereld zonder gsm, laptop of euro? Onvoorstelbaar! Ze leken zelfs een beetje medelijden te hebben, alsof onze jeugd een zwart-witfilm was, zonder veel kleur, spanning en sensatie. Maar langzaamaan zagen ze ook de andere kant. Misschien, héél misschien, was het ook wel een beetje leuk zonder al die schermpjes en apps.
Wat goed was
Dan konden je ouders je dus niet overal bellen om te weten waar je zat. Het maakte ook niet uit hoe je eruitzag, want je kon niet om de haverklap op een foto worden gezet. Cyberpesten bestond niet. En je was ook niet de hele tijd op zoek naar een lader of schermverslaafd door een continue stroom aan berichtjes, appjes en andere toestanden.
Dus nu heb ik besloten om een grote doos te kopen en die thuis, midden in de kamer te zetten. Ik noem het mijn ‘jaren 80-doos’. Als je je mobieltje erin legt, krijg je 100 frank, goed voor een uurtje echte aandacht. Bijvoorbeeld aan tafel tijdens het eten. Zo zien de kinderen ook wat goed was aan de eighties, en voelen ze ook eens hoe het was, twintig jaar geleden.