Karen
“Ons eindejaar zit deze keer vol primeurs, met marshmallows en een reisje naar Londen”
De kerstman op pensioen
Het lijkt alsof het in m’n sterren geschreven staat dat kerst en nieuwjaar deze keer net wat anders-dan-anders moeten zijn. Het begon al tijdens ons feestje met de Libelle-redactie. Dit keer was het niet zomaar een borrel. Nee, we vierden het pensioen van Peter. Onze eigen kerstman op de redactie, het hele jaar rond. De man die alles wist over natuur en buitenleven, dankzij al die jaren bij Libelle Nest. Peter had altijd iets geruststellends, iets warms – net zoals kerst zelf. En nu stopt hij, klaar om te genieten van die welverdiende rust met zijn familie.
En die wetenschap gaf dit feestje een ander, weemoediger, gouden randje. Peter is zo’n figuur die ik ga missen. Om hem passend uit te zwaaien, maakten we er een sfeervolle avond van. Buiten, aan een serre, met vuurkorven, marshmallows, chocolade en koekjes. Een tafereel dat zo uit een klassieke Amerikaanse kerstfilm had kunnen komen. Maar voor vele collega’s, inclusief mezelf, was het een primeur: marshmallows roosteren.
Op het kerstfeestje van de redactie waren er vuurkorven en marshmallows: een tafereel dat zo uit een klassieke Amerikaanse kerstfilm kon komen
Het klinkt misschien gek, maar ik had dat nog nooit gedaan. Ik twijfelde zelfs eerst, want koude marshmallows vind ik helemaal niet lekker, veel te plakkerig. Maar warm, zacht, en tussen twee petit-beurrekes? Dat bleek een hemelse ontdekking. Daar zaten we dan, op houten banken rond ons kampvuur, marshmallowstokjes in de hand, een beetje onhandig, maar o zo gezellig. In mijn hoofd was een nieuwe traditie geboren en ik wilde het zeker met de kinderen op ons kerstfeest ook proberen.
Christmas football
Bij ons gezin stond er trouwens al een andere primeur op de planning: wegaan weg tussen kerst en nieuw, naar Londen. Koen en onze jongens willen al jaren daar ‘het Christmas football’ meemaken. Ze zijn al weken aan het aftellen en hebben een strak programma opgesteld. Noortje staat ook meer dan paraat om te gaan shoppen, haar ogen stralen bij het idee van die mooie lichtgevende Londense etalages. En ik? Ik laat het allemaal maar een beetje op me afkomen.
Tussen kerst en nieuw gaan we met de kinderen naar Londen. Eens wat anders. Maar stiekem mis ik toch de lichtjes van Hasselt en Lier…
Stiekem mis ik nu al de dingen die ik thuis wilde doen, de klassiekers die ieder jaar op m’n planning staan, de lichtjes van Hasselt en Lier. Maar ik moet mee met die veranderingen. Onze hond, Goemmer, net zo’n gewoontedier als ikzelf, heeft het ook al door en kijkt me een beetje vertwijfeld aan. Normaal is hij tegen kerst een wollig bolletje, met een dikke wintervacht, klaar voor de kerstfoto. Maar Koen heeft ’m nu, wegens Londen, iets vroeger naar de hondenkapper gebracht. Hij loopt er nu gladgeschoren bij, alsof hij zich te vroeg heeft klaargemaakt voor het nieuwe jaar.
Het is dus eens wat anders dit eindejaar. Een laatste keer Peter als onze kerstman. Een eerste keer marshmallows roosteren. Naar Londen. Waarschijnlijk zal het nieuwe jaar zich in diezelfde trant voortzetten, met zijn eigen verrassingen en veranderingen. Ik ga ze koesteren, met beide handen vastgrijpen. Want wie weet zit er wel zo’n heerlijk marshmallowmoment tussen.