Karen
“Eentje probeerde nog: ‘Geen hapjes?’ Maar we deelden een doel dit voorjaar: de menopauzekilo’s terugdringen”
Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Even wat minder
Laatst ging ik eten met enkele vriendinnen. Al bij de start van de avond bleek dat we allemaal in hetzelfde schuitje zaten. De ‘we-doen-het-even-wat-minder-boot’. Met de menukaart in de hand keken we niet meer naar de pasta’s, maar gingen onze ogen snel naar slaatjes, soepen en visgerechten. Eentje probeerde nog: ‘Geen hapjes?’ Maar enkel een blik van de anderen was genoeg om daar een antwoord op te geven. We deelden een doel dit voorjaar: de menopauzekilo’s een beetje terugdringen.
Vooral door wat gezondere keuzes te maken. Zo bleek dat sommigen enthousiast meededen aan Tournée Minérale. Een andere vriendin had al enkele maanden suiker afgezworen en zat nu ook fanatiek in de fitness. Pilates en iets wat ik niet zo goed begreep, zo’n high-intensity-bodypump-achtige toestand. “Mijn kop staat paars op ontploffen nadien”, zei ze.
Ik en mijn vriendinnen keken niet naar de pasta’s op de menukaart, maar naar de slaatjes, soepen en visgerechten
En ik… wel, ik drink veel meer water en haast geen frisdrank meer. En ik probeer ook een beetje op mijn eten te letten. Een lezeres had me gemaild over haar ‘regel van 1’. Eén koekje, één keer opscheppen, één blokje chocolade. Slim bedacht, dus ik probeer me doorheen de dag aan die regel te houden. Aan intensief sporten ben ik nog niet toe. Maar om mezelf te motiveren om wat meer te bewegen, heb ik mijn stappenteller weer om. Met die app hou ik ook bij hoeveel water ik drink, hoe goed ik slaap, hoeveel ik weeg en wat het effect is op m’n BMI. Als extra bonus krijg ik een schuldgevoel als ik per dag amper 3000 stappen haal.
Met de menopauze in zicht, vind ik het belangrijk om meer zorg te dragen voor mijn gezondheid. En blijkbaar m’n vriendinnen ook. Het enige wat ik een beetje lastig vind, is dat, sinds ik dat doe, elk bericht op mijn telefoon over voeding en fitness lijkt te gaan. Alsof het internet mijn gedachten kan lezen. Waarschijnlijk heb ik één keer de fout gemaakt om ‘gezond eten en meer bewegen’ te googelen, en voor ik het wist werd ik achtervolgd door advertenties voor wonderdiëten en trainers die beloven dat je in twee weken tien kilo kwijt bent. Door te wandelen! Of door op een stoel een turnoefening te doen!
Plots word ik opstandig. Hoe durven ze ‘in de 60 kilo’ en een rimpel op de buik als een probleem te bestempelen?
Het ergst vond ik een filmpje van een dieetcoach en haar klant. Die klant zei dat ze ‘toch echt dringend moest afvallen’. Dat bleek niet echt uit haar ‘voor’-foto. Ze vertelde dat ze bij de start van haar dieet ‘in de 60’ woog. IN DE 60! En haar buik blubberde toen soms. Mijn mond viel open. Het meest verontrustende? Ze had inmiddels een ‘5’ vooraan op de weegschaal, maar ze wilde verder blijven gaan.
Op zo’n momenten voel ik me een rechter in een voedselrechtbank. Hoe durven ze ‘in de 60’ en een kleine rimpel op de buik als een probleem te bestempelen? Vanwaar die eis om een perfect lichaam? Terstond had ik zin om het hele dieetgedoe overboord te gooien en een stuk taart te bestellen. Om een punt te maken. Maar ik hou nog even vol, toch tot het einde van februari. Maar na Tournée Minérale ga ik misschien wel in een gezonde eet-staking.
