Karen
“2025 wordt een bijzonder jaar. Niet omdat ik 50 word, maar omdat ik besef dat alles wat écht telt, hier al is”
Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Over 2025
Wat hou ik toch van een nieuw jaar. Symbool van een gloednieuwe start. De lege hokjes op die prachtige Libelle-kalender die ik net aan de keukenmuur heb gehangen, voelen als een groot cadeau. Een lege bladzijde waar nog alles mogelijk is. Zoals eerste sneeuw waar nog niemand doorheen is gewandeld. Of een mand vers gestreken was waar een van de kinderen nog niet in heeft gegrabbeld op zoek naar dat éne T-shirt.
Natuurlijk wéét ik dat die leegte niet lang zo zal blijven. Dat, voor ik het goed en wel besef, de tandartsafspraken, examenroosters en voetbalmatchen die witruimtes op de kalender zullen innemen. Maar toch, dat ene moment waarop alles nog openligt, vind ik heerlijk.
In 2025 wil ik elke dag een klein beetje anders, mooier maken
Ik wil van 2025 ook echt een bijzonder jaar maken. Ik word immers vijftig, het is dus een mijlpaal-jaar. Ik herinner me een oud-collega, die, toen zij vijftig werd, een andere job aannam en zei: “Ik wilde nog één keer ‘springen’ en dat moest wel nu gebeuren. Uitstellen kan niet meer.”
Ik heb niet zo’n grootse plannen, maar verwacht ook wel dat het om de een of andere reden een bijzonder jaar wordt. Dat er iets specialers dan ooit in het verschiet ligt. Mijn goede voornemen is om in 2025 elke dag een klein beetje anders, mooier te maken. En dat moet meteen starten op één januari.
Hoe, daar had ik al over nagedacht. Ik wilde zeker zo’n praline eten die we vroeger dan altijd bij ons bomma kregen gepresenteerd, eentje met zo’n grote noot vanbinnen. Heerlijke nostalgie! Net zoals ik van plan was om op die eerste dag van het nieuwe jaar weer ‘open’ broodjes te doen, met kaas, hesp en krabsla, helemaal jaren tachtig. Hoe simpel ook, ik kreeg er een feestelijk gevoel van.
In zijn nieuwjaarsbrief schreef Anthony dat hij hoopt dat alles hetzelfde blijft als nu
En zeker wilde ik ook zo snel mogelijk witte tulpen in huis voor wat lentegevoel. Een klein gelukje, want na alle fonkelende feesttaferelen van december is die donkere maand januari toch altijd een beetje als een maandag na het weekend. Speciaal voor die eerste januari besliste ik dat er ook nieuwjaarsbrieven moesten zijn. Ook al kregen Oliver, Noor en Anthony ze nu geen van de drie meer op school. Het hoorde gewoon bij het plechtige moment om dit nieuwe, bijzondere jaar 2025 in te luiden.
Ik zei hen dus dat ze er zelf maar eentje moesten maken. “Wat moet ik dan schrijven?”, vroeg Anthony. “Wel, wat je écht wenst of wilt”, zei ik. “Gewoon opschrijven wat je hoopt voor het nieuwe jaar.” Hij keek even bedenkelijk, daar moest hij toch eens over nadenken. “Oké,” zei hij uiteindelijk, “dan wil ik gewoon dat alles hetzelfde blijft als nu.” En toen moest ik slikken. Was dat niet het mooiste compliment?
Op naar een bijzonder jaar
Dus ja, 2025 wordt een bijzonder jaar. Niet omdat ik vijftig word. Niet omdat ik nog een keer wil ‘springen’, veranderen van werk of iets speciaals wil doen. Ik ga geen flashy sportauto kopen of een marathon lopen. Maar ik ga elke dag even proberen stil te staan, met een lekkere praline in m’n mond en die witte tulpen op tafel, en beseffen dat alles wat écht telt, hier al is.
Alle columns van Karen herlezen? Klik dan hier.