Karen
“Op vakantie sleept Koen een halve schoenwinkel mee in z’n valies. Alsof hij een modedefilé gaat lopen!”
Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
De schoenen maken de man
Mijn man is ervan overtuigd dat schoenen het allerbelangrijkste kledingstuk zijn. Dat is hem ooit ingeprent door zijn grootvader – en sindsdien houdt hij daarover, letterlijk en figuurlijk, voet bij stuk. Geen discussie mogelijk. Zijn schoenen zijn altijd glanzend gepoetst. Hij is de beste klant van onze schoenmaker in Hasselt, want alle producten, borstels en stofdoeken om een schoen proper te maken, wil hij wel in huis hebben. Zelfs bij een wandeling in het midden van een bos of aan zee, heeft hij graag dat zijn schoeisel er goed uitziet. “Schoenen maken de man”, zegt hij dan plechtig, alsof hij naar een gala moet, terwijl we gewoon gaan wandelen.
Wat dat betreft, lijkt hij meer op mijn moeder en ik op een gemiddelde man. Koen kan oprecht genieten van een nieuw paar schoenen kopen. Terwijl ik meestal in een hoekje zit te zuchten: hoeveel modellen van ‘donkerbruin met zo’n gaatjes’ bestaan er eigenlijk? Ik probeer hem dan toch zachtjes richting een sneaker met een kleurtje te bewegen.
Mijn man kan oprecht genieten van een nieuw paar schoenen kopen, terwijl ik meestal in een hoekje zit te zuchten
Op vakantie wordt het pas echt grappig. Terwijl voor mij doorgaans één paar sneakers en mijn reeds platgelopen, makkelijke slippers volstaan, sleept Koen een halve schoenwinkel mee in z’n valies. Wandelschoenen, nette schoenen, ‘voor-het-avondeten’-schoenen… Je zou denken dat hij een modedefilé gaat lopen. Wat schoenen betreft zijn wij dus allesbehalve stereotiep. Ik ben waarschijnlijk vooral atypisch. Voor mij zijn schoenen gewoon functioneel voetvervoer.
Open teentjes
Waar dat vandaan komt? Als ik eerlijk ben, vind ik voeten gewoon niet mooi. Ongeacht het omhulsel. Nuttig, ja. Esthetisch? Hmm… Vorige week stond er een hele productie sandalen en slippers in Libelle. Bij ons thuis was dochter Noor, ook een schoenenfan, meteen enthousiast. “Open teentjes! Eindelijk!” riep ze, terwijl ze haar nagels begon te inspecteren. Ik hield me op de vlakte. Hoezeer ik ook naar zon verlang, blote voeten zijn voor mij… moeilijk. Echt waar, zelden kom ik een paar tegen waarvan ik denk: ja, dát zijn nu eens mooie voeten.
Eerlijk, ik vind blote voeten meestal niet mooi. En ook de mijne laat ik liever bedekt, mijn tenen krullen naar alle kanten
Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd. Zoals die van mijn dochter en manlief. Lang, smal, elegant. Of de voeten van collega Elke op de redactie. Bij hoogzomer komt ze soms met slippers naar het werk en aan haar voeten lijken het wel Louboutins. Hoe fijn de sandaaltjes ook zijn die ik aantrek, met mijn voeten lijken ze toch eerder op die van een monnik. Laat me heel eerlijk zijn: ik heb een hoge wreef, een brede leest, én ik heb jaren ballet gedaan. Mijn tenen krullen naar alle kanten, zoals mijn haar bij regenweer.
Schoonheid is relatief, maar mijn voeten zijn van het type dat liever onder een dekentje bedekt blijft. Zelfs bij dertig graden. Geef mij dus maar een zomerse, kleurrijke sneaker. Daar voel ik me veel eleganter in. En ik kan er sneller mee lopen. Want als er íets is waar ik niet tegen kan, dan is het wel een schoen die vertraagt. Ik moet kunnen stappen, rennen, dansen zelfs. Schoenen en voeten mogen dan vooral geen blok aan het been zijn.