Karen
Over het geluk dat de Tour haar bracht
“De Tour de France heeft mij veel geluk gebracht. De eerste date met Koen was bij de finish op de Champs Elysées”
Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Als de Ronde rijdt, zomert het altijd
Als er één ding is dat mij instant het gevoel geeft: “Ah, het is zomer, het is vakantie”, dan is het de Tour de France, die een paar dagen geleden uitzonderlijk eindigde in Nice. Ongeacht het weer in de zomer, ben ik een trouwe fan. Als het erg warm is, zorgt het kijken naar de aankomst van de Tour voor wat lome verkoeling in de latere namiddag. Is het slecht weer, tja, dan is er geen beter verzet dan de hele rit uitkijken.
Het heroïsche beeld van wielrenners die met bezwete lijven bergen op- en afzwoegen, die geweldig afzien te midden van schilderachtige landschappen met cipressen en platanen, lavendelvelden, wijngaarden en af en toe een grazende koe – het is voor mij elk jaar weer een groots spektakel. Met zowat ieder beeld op tv dat een postkaart is, soms vanuit een helikopter en dan weer dicht bij de renners van achter op een motor.
Mijn bompa had uren video-opnames van de ritten. Voor hem was het een beetje reizen, nu hij dat niet meer kon
Ik herinner me nog dat mijn bompa de mooiste ritten opnam op video. Het was het begin van de VHS-videorecorder en die uitvinding werd door hem meteen getest tijdens de grote rondes. Hij had er vaak uren beeldmateriaal van. Eerst vond ik dat toch een beetje raar. Waarom zou je zo’n Tour-rit opnemen als je een paar uur later toch weet wie de rit gewonnen heeft? Wat heeft dat voor zin? Later begreep ik het veel beter. Mijn bompa ging altijd graag op reis, verkende graag de wereld met een of andere busreis, maar toen dat moeilijker werd, waren de Tour, de Giro en de Ronde van Spanje voor hem een beetje reizen. Van postkaart naar postkaart ‘touren’.
De wielerkaravaan, één grote kermis
In ieder geval is de liefde voor alles op en rond zo’n wielerronde me dus wel met de paplepel ingegoten. Bovendien heeft de Tour mij heel wat geluk gebracht, zo voelt dat tenminste. Ik kan immers heel wat belangrijke levensmomenten linken aan de Tour de France. Zo hadden mijn man en ik zowat onze eerste date bij de aankomst van de renners op de Champs Elysées. Schitterend was dat, onvergetelijk. Eerst een ‘crêpe au chocolat’ eten bij een kraampje in Parijs en dan, onder de volle zon de renners hun laatste rondjes zien rijden en aanmoedigen. Het kon niet anders dan grote liefde worden.
Later, toen we kleine kindjes hadden, gingen we vaak ergens in Frankrijk op reis waar we een rit van de Tour konden meepikken. Dat hoorde bij de vakantie. De kinderen vonden het prachtig. De wielerkaravaan die door zo’n dorpje trok, snoepjes en petjes gooide, het claxonneren van de volgwagens, de renners die voorbijraasden… In elk Frans dorp is dat een kermis die voorbijkomt.
‘s Avonds keken Koen en ik naar Mart Smeets op de Nederlandse tv. En elke avond sloten we af met ‘Buenas noches, mi amor’
Elke avond keken we toen ook naar Mart Smeets op de Nederlandse tv. Hij en zijn gasten zaten onder een mooie boom of bij een kasteel en blikten terug op de dag. Het programma eindigde steevast met een lied van Dalida, ‘Buenas Noches, mi amor’… Later keken we ook samen naar Karl Vannieuwkerke op de Belgische tv. Zalig relaxte tv. Ja, voor mij maakt de Tour wel degelijk de zomer. Regen of volle zon, ik ben er helemaal tour-e-lour van!