Hoofdredactrice Karen wilde dolgraag een Libelle-wijn maken. Dus trok ze naar een Zuid-Frans chateau om er van het leven – én de wijn – te proeven! Deze week: deel 6.
Als een sprookje
Tsjirp-tsjirp is normaal het enige geluid dat je hier hoort op het wijndomein, maar vandaag klinken de krekels verdacht veel als Bruno Mars. ‘Cause you are amaaaaaazing, just the way you are’, schalt ergens héél luid uit de boxen. Er heerst een bedrijvigheid van jewelste op het domein, want vandaag komt er een koppel trouwen. Floris test de boxen, Victoria is druk in de olijfgaard in de weer. Witte kaarsen en vaasjes vol veldbloemen worden op de lange houten tafels geschikt en herschikt. Aan de poort hangt een waaier van brem. De Zuid-Franse zon werpt een prachtige filter op een decor dat sowieso al sprookjesachtig is.
Vandaag komt er een koppel trouwen. De ceremonie vindt plaats boven op de heuvel, met weids uitzicht over de wijngaarden
Als ik Victoria complimenteer met het prachtige plaatje, zegt ze: “Ooh, maar er is nog meer. Stap maar mee.” We wandelen richting de heuvel en langs de hele weg hangen slingers met foto’s. Ik bekijk de foto’s en zie twee prachtige jonge mensen samen ouder worden. “Dit zijn Jacob en Tess, het koppel uit Londen dat hier straks trouwt. Zij wilden een fotolijn langs het pad als symbool voor de weg die zij samen al hebben afgelegd.” De slinger loopt verder tot boven, waar de ceremonie plaatsvindt. Daar, met weids uitzicht over de wijngaarden, zullen Jacob en Tess hun huwelijksgeloften uitspreken.
Het geheim van een goede relatie
De romanticus in mij denkt: als je met zoveel zorg en persoonlijke toetsen je huwelijksdag in elkaar steekt, dan is dat échte liefde. Toch moet ik die romanticus daar tot de orde roepen. Ik vond mijn trouwdag de mooiste uit mijn leven, maar erna besef je dat die dag er eigenlijk niet toe doet. Het gaat om alle dagen erna. Die honderden, duizenden dagen waarin je dicht bij elkaar moet blijven. Waarin je moet blijven investeren in de connectie, door een blik, een hand op een been, een oprechte ‘hoe was je werkdag?’, een knuffel… Naast elkaar beginnen te leven, is sneller gebeurd dan je door hebt, zeker in deze hectische tijden. Als je het voelt gebeuren, moet een van de twee alarmbel luiden. Lang en luid genoeg.
Ik vraag Victoria, zelf toch ook al 28 jaar getrouwd, wat zij denkt dat het geheim is van een goede relatie. Zonder aarzelen antwoordt zij: “La compassion et le compromis. Dat het leven niet alleen om jou en jouw behoeftes draait, dat moet je goed beseffen in een relatie. Compromissen sluiten, zou je tweede natuur moeten worden. En compassie is voor mij een belangrijk onderdeel van liefde. Van élke vorm van liefde, ook bij vrienden, ook bij familie. Je wilt dat de ander zich goed voelt, en je wilt het beter maken als dat niet zo is. En ja, de spanning erin houden, dat wil ook al eens helpen”, lacht ze.
Terwijl het feest aan de gang is, voeg ik toe aan mijn bucketlist: dansen op het trouwfeest van mijn kleinkinderen
’s Avonds zit ik op mijn balkonnetje. Ik kan een klein stukje zien van het dansfeest dat beneden aan de gang is. De krekels klinken deze keer verdacht veel als Mick Jagger, een hoogbejaarde dame schudt de beentjes los met een bende jonge gasten dansend rond haar. Ik gniffel en voeg het toe aan mijn mentale bucketlist: dansen op het trouwfeest van mijn kleinkinderen. Ik maak een foto en stuur naar Koen: “Dans je mee, binnen een jaar of dertig?” Want samen ergens naar uitkijken, da’s volgens mij ook een van de geheimen van een goed huwelijk.
PS Ik heb voor jullie een heleboel filmpjes gemaakt op het wijndomein, dus check zeker onze Instagram-pagina (@libellebelgie)