‘Kiss a Ginger’-day: 5 trotse gingers over hun rode haarkleur
12 januari is wereldwijd ‘Kiss a Ginger’-day, de dag waarop mensen met rode haren gevierd worden. Deze families doen daar met plezier aan mee!
Oma Hilde, mama Karen en dochter Amber vinden het heerlijk dat ze zo op elkaar lijken
Hilde (67): “Ik heb vijf kinderen, van wie er twee rood haar hebben. Dat stond in de sterren geschreven, want het zat ook langs de kant van mijn man in de familie. Hoewel ik ze enkel gekend heb met grijze haren, zou mijn schoonmoeder ook felrood haar gehad hebben. Aan de foto’s kunnen we het niet zien, want die waren zwart-wit!”
Amber (15): “In mijn generatie zit dat anders: van de vijftien kleinkinderen ben ik de enige met rood haar. Mijn vrienden vragen me soms: mocht het kunnen, zou je dan een andere haarkleur gekozen hebben? Als ik dan zeg van niet, zijn ze verbaasd. Ik ben oprecht blij met mijn haar.”
Karen (40): “Daar heb ik van kleins af aan op gehamerd. Het is zo’n uniek kenmerk, we mogen er trots op zijn! Regelmatig komen wildvreemden op ons afgestapt om te zeggen wat voor mooie haarkleur we hebben. Dat is toch bijzonder?”
Regelmatig komen wildvreemden op ons afgestapt om te zeggen wat voor mooie haarkleur we hebben. Dat is toch bijzonder?
Hilde: “Ik denk dat we alledrie wel het geluk hebben dat we nooit gepest zijn. Natuurlijk waren er flauwe moppen. Zo vroegen ze me weleens of mijn mama vijf frank had ingeslikt, omdat ik was beginnen te roesten. Maar ik trok me dat allemaal niet aan. De lol was er dan wel snel af.”
Amber: “Die flauwe moppen zijn van alle tijden. Mijn beste vriend noemt mij op het voetbalveld een lopend vuurtje”
Karen: “Amber vroeg onlangs of ze highlights zou mogen, maar dat heb ik toch afgeraden. Je weet nooit wat het effect zal zijn. Zelf heb ik nooit overwogen om mijn haar te kleuren.“
Hilde: “Ik heb de vraag ooit eens gesteld aan een kapster, maar die beweerde dat mijn lokken groen zouden uitslaan als ik ze zou kleuren. Ik ben er dus maar afgebleven.” (lacht)
Door hun identieke haarkleur heeft Lore een speciale band met haar cavia Ginger
Lore (12): “We hebben thuis acht cavia’s, waarvan drie met rood haar. We laten af en toe een nestje babycavia’s komen en die gaan dan naar andere gezinnen. Maar als er roodharige kleintjes zijn, kunnen we er toch iets moeilijker afscheid van nemen. Ginger is de tamste van allemaal, maar mijn lievelingscavia met rood haar is toch Barry. Alleen knabbelt die nogal graag. Niet zo handig voor de fotoshoot. (lacht)
Ik ben trots op mijn rode haren. Ik zou ze nooit kleuren! Tenzij later, als ze grijs beginnen te worden
Ik ben de enige in heel onze familie met zulke rode haren. Toen ik geboren werd, was dat dus best een verrassing voor mama en papa. Ik heb mijn kleurtje blijkbaar geërfd van mijn overgrootmoeder langs papa’s kant. Of ik het leuk vind? Zeker! Ik krijg heel vaak te horen wat voor mooie haren ik heb. In de lagere school kreeg ik er gelukkig nooit opmerkingen over. Maar sinds dit jaar zit ik op een nieuwe middelbare school en daar is het toch wel anders. Al probeer ik me dat niet aan te trekken. Ik ben er trots op. Ik zou mijn haren nooit kleuren! Tenzij later, als ze grijs beginnen te worden.”
Jens is trots dat zoontje Bas (1,5) zijn rode haren heeft geërfd
Jens (32): “Geen idee waar de genen voor rood haar vandaan komen, voor zover we het weten, ben ik de enige in de familie! Grappig dus dat Bas ze geërfd heeft. In het begin was ik daar niet zo opgetogen over… Ik ben als kind verschrikkelijk gepest om mijn haarkleur, zowel in de lagere als in de middelbare school. ‘Lucifer’, ‘vuurtoren’, ‘rossekop’: het zijn maar enkele van de bijnamen die ik naar het hoofd geslingerd kreeg. Dat hakt er behoorlijk in.
Bas mag trots zijn op wie hij is, en ik ben van plan hem daar zo vaak als mogelijk aan te herinneren
Ik ben nooit echt sterk geweest met woorden, en wist niet goed hoe me te verdedigen. Mijn zelfvertrouwen heeft daardoor een flinke deuk gekregen. Neem daarbij dat ik nogal een binnenvetter ben, en je begrijpt dat ik tot ver in mijn volwassen leven met mijn zelfbeeld heb geworsteld. Toen ik ging studeren en daarna ging werken, was dat telkens met een bang hartje: het zal toch niet opnieuw beginnen? Al was dat gelukkig niet het geval. Van collega’s of vrienden krijg ik nog weleens een opmerking, maar dan eerder amicaal. Intussen kan ik die plaatsen, en ben ik er minder mee bezig.
Wat Bas betreft, ben ik helemaal bijgedraaid. Ik vind het nu fijn dat hij zo op me lijkt. Wél wil ik hem behoeden voor wat ik zelf heb meegemaakt. Ik besef nu hoe belangrijk zelfvertrouwen en weerbaarheid daarin zijn. En omdat ik ze zelf heb gemist, wil ik ze Bas net extra meegeven. Hij mag trots zijn op wie hij is, en ik ben van plan hem daar zo vaak als mogelijk aan te herinneren.”
Uit: Libelle 01/2023 • Tekst: Sanne De Lee • Foto’s: Debby Termonia • Make-up: Ad Van Mierlo
Meer lezen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!