Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over de moestuinier in onze columnist

Mijn hart slaat sneller als ik naar de prachtige pompoenen kijk die in onze achtertuin liggen te schitteren. De oogst kondigt zich fenomenaal aan, met gele exemplaren die zo dik zijn dat ze elk een kruiwagen vullen, en een tiental stevige butternuts, waarmee we de lekkerste herfst- en wintersoepjes gaan maken.

Toen ik de plantjes in het voorjaar in de grond stak, had ik dit resultaat in mijn wildste dromen niet verwacht. Die pompoenplanten zijn dan ook de enige die we dit jaar gezet hebben, want met alle heisa rond de afwerking van het nieuwe huis en het verder aanleggen van de tuin, was er voor een uitgebreid groenteperk nog geen tijd en plaats.

Dromen van volgend voorjaar

Ik ben nochtans een moestuinmens in hart en nieren, iets wat ik ongetwijfeld van mijn vader heb geërfd. Die kon elke dag uren in de grond wroeten en zorgde ervoor dat er maandenlang bijna niets van groeten of fruit in de supermarkt moest worden gekocht. Thuis werd er dan ook maar weinig gras gezaaid, want dat was zonde van de ‘goede grond’. In plaats daarvan bestreken de moestuin en een grote serre ongeveer de helft van het beschikbare terrein.

Dus dit pompoensucces doet mij al dromen van volgend voorjaar. Ik zie de dikke rijen heerlijke en verse groenten al in het gelid staan. Als alles meezit, wil ik me naast de ‘usual suspects’ zelfs aan witloof, asperges en artisjokken wagen.

Maar er is één hindernis voor al dat lekkers: hoewel Ilse en ik over bijna alles, en zeker over de belangrijke dingen in ons leven, hetzelfde denken, over die moestuin verschillen we toch compleet van mening. Ilse houdt namelijk veel meer van een siertuin, iets wat zij op haar beurt van thuis heeft meegekregen: de tuin van haar ouders was en is een pareltje van elegantie, waarin haar moeder nu nog het hele voorjaars- en zomerseizoen dagelijks in de weer is om elke bloemenstruik of heester tot in de puntjes te verzorgen en er een pronkstuk van te maken.

Voor de fans van siertuinen vindt een stuk moestuin maar moeilijk zijn plaats, midden in de bloemen- en struikenpracht, tenzij er ergens een onopvallende hoek in de tuin beschikbaar is. Maar helaas is het in onze tuin heel moeilijk om de moestuin te ‘verstoppen’, aangezien er heel wat grote bomen staan, die natuurlijk veel schaduw met zich meebrengen. En een moestuin heeft nu eenmaal zon nodig.

Een haag zal redding brengen

Om een lang verhaal kort te maken: het enige deel van de tuin waar de moestuin zou kunnen komen, ligt vlak in het zicht van ons terras en onze woonkamer. Telkens als we het erover hebben, zie ik de tweestrijd in Ilses blik: enerzijds wil ze graag haar ‘mooie’ tuin, anderzijds begrijpt zij mijn heimwee naar de heerlijke groentetuin die we in Frankrijk hadden. En de prachtige pompoenen in onze achtertuin laten haar ook niet onberoerd.

Dus hakt zij de knoop door. Als die groentetuin me zo gelukkig zou maken, dan moeten we maar een oplossing vinden. Wat als ik deze herfst eerst een haag zou aanplanten rond het stukje waar ik de moestuin wil aanleggen? Daar had ik ook al aan gedacht, maar natuurlijk is het niet de bedoeling om op die manier weer extra schaduw te creëren. Tomaatjes, courgetten en ander lekkers groeien immers alleen met de nodige uren zonneschijn.

We besluiten om een test te doen. Ik pak een groot stuk karton en loop naar de plek waar ik de moestuin graag wil aanleggen. Ilse gaat op het terras zitten en geeft aan hoe hoog het karton moet zijn om de moestuin-in-spe achter het groen te laten verdwijnen. Met de hoogte die zij aangeeft, kan ik leven. Ha, plots heeft het op komst zijnde najaar een extra fijne dimensie gekregen! Er zal naar het tuincentrum worden gehold voor haagplantjes, er zal gespit worden en met tonnen goede grond worden gesjouwd.

Nu alleen nog hopen dat we niet opnieuw met een verzopen voorjaar te maken gaan krijgen, zoals de zondvloed die we dit jaar hebben gekend. Onze weervrouwen en -mannen zijn dus nu al gewaarschuwd: jullie kunnen begin 2025 maar beter flink je best doen, of boer Koen staat met de riek voor de deur.

Meer van onze columnisten lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!