Koen
“Dit is dé tijd om te vertragen, om de wandelingen te maken die je voor je uitschoof omdat het ‘te warm’ was”
Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.
Over de unieke charme van het najaar
“Lap, daar is onze vriend de herfst weer”, zucht Ilse als ze de datum op haar smartphone bekijkt. Ik denk niet dat het tussen ons en het Belgische najaar ooit nog wat gaat worden, na ons lange verblijf in het warme Zuiden. Elk jaar opnieuw leef ik tijdens de mooie zomermaanden in de naïeve overtuiging dat die zomer nooit voorbij zal gaan. En elk jaar opnieuw krijg ik de onvermijdelijke herfst als een koude douche over me heen.
Maar kom, laten we niet wanhopen: een datum alléén bepaalt immers niet alles. Met wat geluk hebben we nog wat mooie weken voor de boeg vooraleer het donkere seizoen echt begint. En zelfs dan is er nog altijd de hoop dat de winter een stuk beter zal worden dan die van vorig jaar, die zo ongeveer tot eind mei bleef duren. Zoveel regendagen wil niemand nóg eens meemaken. Voor alle zekerheid kijk ik toch eens in de kast of we nog genoeg vitamine D-pilletjes op voorraad hebben, haha.
Al het lekkers dat de herfst brengt
Alsof Ilse en ik elkaar sterk willen houden, beginnen we de hele tijd positieve opmerkingen te maken. Dat het eigenlijk toch wel bijzonder mooi is, die kleurrijke bladerpracht van de bomen. En al dat lekkers dat de herfst met zich meebrengt: straks zijn onze pompoenen helemaal rijp, zijn er weer heerlijke bospaddenstoelen te koop en kunnen we op restaurant een smeuïg stukje wild bestellen.
Ilse is weer helemaal klaar om zich straks voor tv in te pakken als een menselijke burrito
De donkere dagen hebben toch ook hun unieke charme. Ja, het is vroeg donker, maar dat betekent dat we eerder kunnen beginnen met het aansteken van kaarsen en het ophangen van sfeervolle lichtjes. Maar als we elkaar eens goed in de ogen kijken, kunnen we onze lach niet meer inhouden: geef ons toch maar heel snel weer de lente.
Toch houdt Ilse nog even vol, en ze begint over dingen die ik wél van haar geloof. Zij is immers een ongelooflijke cocooningfan, en als er één ding is dat het koude seizoen met zich meebrengt, is het wel gezelligheid. Zij heeft genoeg aan het kleinste excuus om zich voor de tv in te pakken als een menselijke burrito.
Warme chocomelk en een goed boek
De warme gemoltoneerde joggingbroeken mogen zonder schroom uit de kast. Comfort is de volgende maanden weer koning en de sofa verdwijnt onder een dikke lading zachte dekentjes en kussens. Het is ook de enige tijd van het jaar waarin een onesie met rendiermotief sociaal acceptabel is. En laten we eerlijk zijn: wie heeft zich, als de wind buiten guur waait of dikke regendruppels tegen de vensters tikken, nog niet afgevraagd of het te vroeg is om om acht uur ’s avonds al in bed te kruipen met een goed boek en een kop warme chocolademelk?
En natuurlijk is er ook de geur. Als je nooit naar buiten bent gegaan en de herfstige ochtendlucht hebt ingeademd, heb je echt iets gemist. De geur van natte bladeren, aarde en een vleugje houtrook heeft iets nostalgisch, bijna magisch. Het is alsof de natuur zelf even pauze neemt om op adem te komen, en dat zouden wij misschien ook moeten doen. Het is immers de perfecte tijd om te vertragen, om die lange wandelingen te maken die je de hele zomer voor je uitschoof omdat het ‘te warm’ was, en om daarna in een gezellig café neer te strijken voor een kop koffie of iets sterkers.
Haal het kind in je naar boven en banjer door herfstbladeren, of maak een sneeuwengel
De herfst en winter geven ons ook het excuus om ons innerlijke kind weer naar boven te halen. Wanneer was de laatste keer dat je door een stapel bladeren bent gelopen of een sneeuwengel hebt gemaakt? Ik geef graag toe dat ik nu misschien wat meer last heb van rugpijn dan toen ik acht was, maar de vreugde is er niet minder om. En dan zouden we nog de nostalgie van de feestdagen vergeten, die in aantocht zijn.
Of je nu een fervente fan bent van de kerstman, of van Oud en Nieuw, de wintermaanden bieden een vuurwerk aan mogelijkheden om samen te komen met familie en vrienden. Bovendien is het de enige tijd van het jaar waarin ik zonder schuldgevoel een week lang op een dieet van speculaas, kerstkalkoen en glühwein kan leven. Maar oeps, nu zondig ik tegen één van mijn zelf uitgevonden grote regels: nooit over Kerstmis praten zolang de sint niet is geweest.