Koen
“Lopen in de regen? Nee, bedankt. En dus heeft ten huize Strobbe de crosstrainer zijn intrede gedaan”
Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.
Over nu al goede voornemens maken
Ik hou ervan om af en toe een beetje tegendraads te doen en daarom ben ik van plan om dit jaar strak de winter in te gaan. In tegenstelling dus tot vele anderen, die pas na de met likeur en botercrème overgoten winterdagen weer aan hun lijn beginnen te denken. Ik begrijp hen hoor: de strijd tegen de winterse verleidingen is moeilijk, en de feestdagen, met hun lekkere eten en gezelligheid, zijn zo ongeveer het enige lichtpunt in een seizoen waaraan voor de rest niet veel te beleven valt.
De verleiding is dan ook groot om je langzaam te laten gaan, onder het mom dat we nu toch allemaal in zoveel laagjes gekleed lopen dat niemand die extra kilootjes in het oog krijgt. Maar ik ga dus de slimmerik uithangen en nu al voorsprong nemen. Als dan in december de kalkoen, kroketten en de buche eraankomen, ga ik niet in ‘over’-modus, maar terug naar mijn gewicht dat ik pakweg eind augustus al had. Dan hoef ik in maart niet te panikeren en me af te vragen hoe ik zo snel mogelijk die ‘winterpudding’ eraf kan krijgen voor de zomer, maar kan ik rustig ‘normaal’ doen. Strak plan, toch?
Dit soort weer geeft me vooral zin in warme chocolademelk. Hardlopen is in deze omstandigheden enkel in theorie een geweldig idee
Tot zover de theorie, nu de praktijk. En die ziet er zo uit: het is weekend, ik heb er net een drukke werkweek opzitten, en buiten regeert zo’n typisch Belgisch druilweertje dat we allemaal kennen. Wil ik dáár door gaan lopen? Het joggingpak zwaar en nat als een dweil? De nieuwe loopschoenen meteen doordrenkt met modder? Ik dacht het niet! Dit soort weer geeft me vooral zin in warme chocolademelk. Hardlopen is in deze omstandigheden enkel in theorie een geweldig idee. En het is vanzelfsprekend niet míjn fout dat mijn loopschoenen naast de deuropening blijven staan gapen naar de regen die diagonaal naar beneden valt.
Lekker binnen gymmen
Elk zinnig mens vraagt zich bij zo’n weer toch af: “Is dit het wel waard?” Het antwoord? “Nee. Natuurlijk niet. Het is zo klaar als een klontje dat ik me niet door die ellendige weersomstandigheden naar buiten ga slepen.” Maar niet getreurd: aan alles is gedacht. Deze zomer hebben een fitnessrack en een crosstrainer hun blijde intrede in huize Strobbe gemaakt. Dus gaan we vandaag lekker binnen gymmen.
Nu beken ik maar meteen dat ik een haat-liefdeverhouding met die crosstrainer heb. Voor wie niet bekend is met dit martelwerktuig: je brengt ’m in beweging door met je benen twee planken te doen draaien en met je armen mee te helpen. En eens het ding begint te bollen, is het alsof je je in een oneindige achtervolgingsscène bevindt, met dat verschil dat er geen boze achtervolger is en je geen stap vooruitkomt.
De eerste paar keren probeer ik het zaakje toch wat op te leuken. Oortjes in, een podcast op. Maar na tien minuten luister ik niet meer naar de podcast, maar naar het geluid van mijn eigen ademhaling, die klinkt alsof ik een harmonica heb ingeslikt. Tv-kijken is dan een betere optie. Ik zet mijn favoriete Netflix-serie op en vergeet dat ik me aan het afbeulen ben. Maar ook dat went snel.
Strak de winter in? Top-idee, maar met mate. Want laten we eerlijk zijn: tegen chocolademelk en een croissant wint geen enkele crosstrainer
Neen, binnensporten is veel minder leuk dan buiten in de natuur je longen vol verse lucht zuigen terwijl je voeten het zachte mos van een uitgestrekt bospad doorklieven. Heerlijk… mocht het natuurlijk niet de hele tijd regenen. Alleen ijzeren discipline kan me redden, dus. Doorzetten dan maar, want die winter komt er wel aan en ik moet er slank en fit doorheen!
Bijgevolg ren ik hier menige ochtend of avond als een hamster in een rad, denkend aan de beloning: in december zonder enig schuldgevoel aan de kerstdiners verschijnen. Maar naarmate de weken vorderen, de Netflix-reeksen opgeraken en de motivatie om eraan te beginnen met de keer kleiner wordt, fluistert een duiveltje in mijn oor: “Als je straks toch weer die kerstkilo’s erbij eet, waarom maak je jezelf nu dan toch zo ongelukkig?”
En dus zit ik hier, met een kop warme chocolademelk en een croissant in de hand, tevreden naar de regen buiten te staren. Strak de winter in? Top-idee, maar met mate. Want laten we eerlijk zijn: tegen chocolademelk en bladerdeeg wint geen enkele crosstrainer.
Meer leuke columns lezen?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!