Koen
“We schrikken ons een bult bij elke prijsofferte van een stielman. We klussen er dus maar zelf op los”
Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.
Over het leed dat verbouwen heet
Net als de meeste mensen hebben Ilse en ik ons huis graag op orde. Op de een of andere manier zorgt dat voor rust in je hoofd. Het wordt dus tijd dat we onze nieuwbouw onder handen nemen, want we zijn het eindeloze werfgevoel beu. Toen we begin juli in dit nieuwe thuis trokken, zaten we midden in een hittegolf, waardoor verhuizen alleen al een huzarenstukje werd. Om al meteen lijsten, spiegels en muurlampen op te hangen, was het veel te warm. Het was daarenboven ook nog heel druk op het werk, omdat we tien dagen later op vakantie vertrokken.
Vlak voor ons vertrek kwam de grondwerker nog langs, die teelaarde rond het huis verspreidde, zodat we in september, als de grootste hitte voorbij zou zijn, gras konden inzaaien. Niemand had natuurlijk verwacht dat het tijdens onze afwezigheid drie weken lang zou regenen. Toen we terugkwamen, stond het onkruid dus een halve meter hoog. Wekenlang hebben we ons uit de naad gewerkt om al die wildgroei uit de grond te trekken, de aarde om te woelen met een tuinfrees en gras te zaaien. Het herinnerde ons aan ons leven in Frankrijk, toen we alle dagen in open lucht met onze handen in de weer waren.
Als je uitrekent hoelang je moet werken om de factuur van een stielman te betalen, is je rekening rap gemaakt
Ook binnen is er intussen hard gewerkt en het meeste doen we daarbij zelf. Sowieso hebben we alle schilderwerk voor onze rekening genomen, maar ook het afwerken van de badkamer en het afkitten van de plinten bijvoorbeeld. Ik vermoed dat we niet de enigen zijn die zich sinds de energiecrisis van vorig jaar een bult schrikken, telkens als ze een prijsofferte van een stielman zien. Als je uitrekent hoelang je moet werken om zo’n factuur te betalen, is je rekening rap gemaakt. Van collega’s en vrienden hoor ik hetzelfde: allemaal klussen ze erop los, omdat er voor bepaalde werken in huis gewoon geen budget is om het te láten doen.
Tijdens een wandeling zien Ilse en ik een jong koppel bij ons in de buurt zelf de rolluiken vervangen. Wanneer we stoppen om een praatje te slaan, vertellen ze ons dat heel veel zélf doen voor zowat iedereen uit hun kennissenkring de enige mogelijkheid is om nog de droom van een eigen huis waar te maken. Het meisje voegt eraan toe dat haar vader niet begrijpt dat zijn dochter en zijn schoonzoon, die toch allebei een schoon job hebben, ook nog eens elk weekend dat huis verbouwen. In zijn tijd schaamde je je als je dat allemaal zelf moest doen, want dat betekende dat je met je eigen job je brood niet kon verdienen.
De jongen lacht. Want dat is toch wel voltooid verleden tijd: hij is er best trots op dat zij dit allemaal zelf kunnen. Op zijn werk zijn er heel wat collega’s met twee linkerhanden die elke maandag tijdens de lunch met open mond luisteren naar wat hij en zijn vriendin alweer voor elkaar gekregen hebben. Hij geeft ook mee dat de prijzen van loodgieters, timmerlui en aannemers echt niet de enige reden zijn waarom mensen zoveel zelf doen bij het bouwen of verbouwen.
Vroeger bespaarden jonge koppels jarenlang letterlijk op álles als ze aan het bouwen waren. Tegenwoordig is dat anders
Volgens hem is de ingesteldheid van de mensen gewoon fundamenteel veranderd: vroeger bespaarden jonge koppels jarenlang letterlijk op álles als ze aan het bouwen waren. Nooit op restaurant, nooit op vakantie, letterlijk elke euro ging op in het nieuwe huis. Tegenwoordig liggen de zaken helemaal anders: jonge mensen willen niks missen en willen de mooiste tijd van hun jonge leven niet verprutsen door te leven als een kluizenaar. Dus uitgaan met vrienden, en elke zomer met vakantie gaan, horen erbij. Dat je dan, om de rekening te doen kloppen, een heleboel dingen zelf gaat doen, is de normaalste zaak van de wereld.
Ilse lacht en geeft me een por in mijn zij, want enkele dagen voordien heb ik het er nog met haar over gehad dat we, na onze reis door Amerika, volgende zomer misschien het best financieel een beetje op de rem gaan staan. Als we na onze wandeling terug thuis zijn, neemt zij meteen haar laptop en toont me de berekening van alles wat we uitgespaard hebben door dat tuinwerk rond het huis zelf te doen. Twee muisklikken verder zitten we op de website van een touroperator.
Meer van onze columnisten:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!