Koens column: “Het is niet makkelijk om groen te zijn en toch te genieten van ons favoriete eten”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Meestal kom je mensen met spandoeken enkel tegen op een betoging, maar vandaag niet. Ik stap om acht uur ’s morgens, de supermarkt is nog maar net open, uit mijn auto, grijp een winkelkar en… bots pardoes tegen een rijzige dame die ongemerkt vlak achter mij is komen staan.

Geschrokken formuleer ik een verontschuldiging en kijk verbaasd naar het bord dat de dame in haar handen houdt en waarop staat dat mensen zoals ik onze mooie aarde naar de vaantjes helpen. Als ik verlegen glimlach, valt de dame kwaad uit: “U moet zich niet bij mij verontschuldigen, maar bij de planeet! Want u gaat nu de winkel in en komt straks met een hoop plastic en andere rotzooi terug naar buiten!”

Ze wijst nonchalant naar de herbruikbare draagtassen die aan de haak van mijn kar hangen en sneert dat dát ook niet echt het verschil zal maken. Nog voor ik een antwoord kan verzinnen, spurt ze alweer naar de volgende auto die de parking oprijdt. Onder de indruk ga ik de winkel binnen. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat de amateurkok in mij eigenlijk een milieuterrorist is.

Terwijl ik mezelf zowel als een lekkerbek beschouw als iemand die graag wil meehelpen om de planeet te redden, waardoor ik tijdens mijn wekelijkse inkopen best wel check of de dingen die ik mee naar huis breng milieubewust zijn. Of is dat gewoon iets dat ik mezelf wijsmaak, en heeft de mevrouw buiten op de parking gelijk?

Aan alle collega-lekkerbekken die weleens dezelfde gedachten koesteren: welkom bij de club! Het is niet makkelijk om groen te zijn en toch te genieten van ons favoriete eten. Wij zijn degenen die onze liefde voor een lekker stukje spek proberen te rechtvaardigen door te zeggen dat het van een lokaal gefokt varken komt en dat het vet gebruikt kan worden voor compostering. En dan heb ik het nog niet eens gehad over dat nog veel grotere probleem van de dame daarbuiten: verpakkingen.

Ik loop dus door de supermarkt met de beste bedoelingen, klaar om wat verse producten en misschien ook wat duurzaam geproduceerd vlees te kopen, maar terwijl ik door de gangpaden loop, lijkt álles plots in plastic verpakt, zelfs die dure biologische alternatieven in het groenteen vleesvak. En dan zijn er nog de snacks. Zo ongeveer alle varianten van chips of snoep zitten in een plastic zak. Hoe kan ik de planeet helpen redden als ik haar verdrink in plastic?

Het volgende dat door mijn hoofd raast, is de kwestie van het vervoer. Zeker, dat exotische fruit en die trendy blauwe bessen uit Zuid-Amerika kunnen heerlijk zijn, maar denk eens aan de ecologische voetafdruk die ze achterlaten. En die verschrikkelijke langeafstandsvluchten die ermee gepaard gaan.

Een groot probleem vormt natuurlijk ook al dat lekkere vlees. Als hobbykok is het moeilijk om mijn favoriete stukje vlees op te geven. Maar als ecologische voorvechter hoor je te weten welke impact de vleesindustrie heeft op het milieu. Het is een constante strijd tussen de smaakpapillen en het geweten. Misschien kan ik thuis voorstellen om een ‘vleesloze maandag’ in te voeren of plantaardige alternatieven uitproberen. Maar laten we eerlijk zijn, soms wil een mens toch gewoon een sappige biefstuk.

Wat zou ik kunnen doen om mevrouw daarbuiten gelukkig te maken? Zo snel mogelijk met een lege kar de supermarkt verlaten en voortaan enkel nog lokaal en bio kopen? En wie gaat dat betalen? Ik wil echt wel mijn best doen, maar vind ook dat we onszelf nu en dan een pauze mogen gunnen. Af en toe complexloos mogen genieten van mijn favoriete eten. Zou mevrouw ermee kunnen leven dat ik het nadien dan op andere manieren probeer goed te maken?

Lekkerbek én milieubewust zijn, is een constante strijd, maar ik wil echt mijn best doen om die te blijven voeren. We kunnen de planeet niet van de ene op de andere dag redden, maar we kunnen wel kleine dingen veranderen, die in de loop der tijd bij elkaar optellen. En wie weet, misschien kunnen we dan op een dag weer gewoon genieten van een heerlijk stukje spek, zonder schuldgevoel.

Uit: Libelle 19/2023

Lees meer van Koen Strobbe:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes.