Hallucinant, maar in ons land is één op de vijf scholieren mantelzorger. De 26-jarige Laurien  combineert haar studie kleuteronderwijs met de zorg voor haar vriend Thomas, die een depressie heeft.

Laurien (26): “Thomas en ik zijn al zes jaar een koppel en in die tijd samen maakte ik ook kennis met zijn kwetsbare kant. Thomas beleeft de wereld een pak intenser dan anderen en hij kan soms emotioneel en onvoorspelbaar reageren. De ene dag is hij uitbundig en vrolijk en kan hij de wereld aan, de andere dag voelt hij zich ontzettend verdrietig.

Uiteindelijk kreeg hij de diagnose van ADHD. Hij gaat naar een psychiater en neemt sinds kort ook medicatie waarvan hij rustiger wordt en beter slaapt. Ik ben Thomas’ luisterende oor. Veel gesprekken thuis gaan over hoe moeilijk hij het heeft. Ik stel vragen, probeer op hem in te praten… Ik ben zelf nuchter en iemand die makkelijk kan relativeren, dus op zich lukt dat wel goed. Maar ik voel me ook heel verantwoordelijk voor Thomas en wil hem het liefst van al gewoon gelukkig zien.”

Water bij de wijn

“Omdat Thomas soms heel onverwachts zware momenten heeft, is hij altijd in mijn gedachten. Ik stuur hem elke dag berichten om te checken hoe het met hem gaat. Ik ben op mijn hoede, ja, want ik weet nooit wat de dag of avond zal brengen. Samenwonen met Thomas betekent ook dat ik in het huishouden niet altijd op hem kan rekenen. Inkopen doen, koken, wassen, het vergt veel van hem. Dus dat is vaak voor mij.

Net zoals ik ook alles medisch uitpluis voor hem: bij wie kan hij terecht, wat is goede hulp, waar vinden we een goede psycholoog? Vaak moet je meerdere telefoontjes doen en Thomas geeft dat op moeilijke dagen sneller op. Dat geregel is uitdagend, maar ik heb veel geduld en doe makkelijk water bij de wijn. En ik weet dat Thomas die hulp heel erg waardeert.

Zelf focus ik liefst op wat goed gaat. Zo ben ik opnieuw gaan studeren om als kleuterjuf te kunnen werken. Dat geeft me veel energie, en zo kan ik thuis de dingen beter aan. Het mentale dieptepunt van Thomas dateert helaas ook uit die periode. Ik deed nog maar net mijn eerste stage als kleuterjuf, toen Thomas last kreeg van waanbeelden. Hij zag geen oplossingen meer, het leven voelde uitzichtloos voor hem.

Het was echt een crisismoment en een opname was nodig. Het was ontzettend lastig om hem achter te laten in het ziekenhuis en intussen verder te doen met mijn stage. Ik verplichtte mezelf om de knop om te draaien: overdag stond ik liedjes te zingen met de kleutertjes en ’s avonds ging ik op bezoek bij Thomas. Dat is van het ene uiterste in het andere, maar ik wilde het niet anders.

Houden van, mét imperfecties

“Tijdens corona begon ik met een blog: samenleven met Thomas was toen intenser dan ooit en ik wilde mijn zorgen delen. Ik schreef over hoe het voor Thomas soms simpelweg niet gaat. Met die blog wilde ik begrip creëren. Door op die manier de ernst van zijn aandoening duidelijk te maken, door er zelf open over te zijn, praat ik er nu ook makkelijker over met vrienden. Al mis ik iemand die perfect weet hoe het is om samen te leven met iemand die psychisch kwetsbaar is.

Erkenning is een ingewikkeld iets: ik ben erkend als mantelzorger, maar dat is maar een statuut, slechts een papier. Voor zorgverlof of -premies komen we niet in aanmerking. Absurd, want de aandoening van Thomas is chronisch en mijn rol als mantelzorger voor altijd. Ik besef dat mijn leven als twintiger er helemaal anders had kunnen uitzien, maar ik hou van Thomas en ben hem dankbaar: hij heeft van mij een rustigere en zorgzame vrouw gemaakt.

Thomas is ook veel meer dan alleen zijn depressieve episodes. Zijn andere kanten ben ik altijd blijven zien. Ik vind het fantastisch om hem gepassioneerd te zien drummen bijvoorbeeld. Op zo’n moment gaat hij zo hard voor het leven. Hij is ook iemand met een heel groot hart voor anderen. Dat trekt me zo aan in Thomas, ook op de moeilijke dagen. Ik zie hem graag, mét zijn imperfecties!”

Met dank aan Gezinsbond, Samana en Steunpunt Mantelzorg

Lees ook deze artikels over mantelzorg:

• Mantelzorg: 5 vragen beantwoord door de expert
• Mantelzorger zijn voor je partner: zo ga je daarmee om volgens de expert
• 3 mantelzorgers vertellen: “Je kiest er niet voor om mantelzorger te zijn, het overkomt je”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!