In veel families wordt er reikhalzend uitgekeken naar hét uitje van het jaar: het weekendje weg met z’n allen. Of toch niet? Van grappige taferelen tot lichte irritaties: dit is wat onze lezeressen van hun familieweekend vinden.
Onze familie groeide, en de familietrip ook: dat weekendje weg werd een hele week!
Els (60): “In 1991 organiseerden mijn ouders voor het eerst een familieweekend in een vakantiehuis in de Ardennen. Het werd de start van een mooie traditie. Initieel waren we met acht volwassenen – mijn ouders, mijn zus en ik, met onze partners – en drie kleinkinderen. Maar onze familie groeide, en de familietrip ook. Zo zijn we jarenlang zelfs een hele week op vakantie gegaan. We maakten wandelingen, organiseerden een familiequiz en keken ’s avonds gezellig allemaal samen naar Thuis. In 2013 overleed mijn vader, in 2015 mijn moeder, maar we beslisten om de traditie verder te zetten en gaan nu nog steeds elke paasvakantie een weekend weg. De kleinkinderen kregen ondertussen ook kinderen en we zijn nu al met een groep van een 30-tal! Eerlijk: dat is best heftig soms. Maar we koesteren elke keer die geweldige tijd van samenzijn en halen volop herinneringen op aan die weekends en weken dat onze ouders er nog bij waren.”
Kirsten (35): “Wat koop je met kerst voor die ene tante en waar is mijn nichtje blij mee? Ik vond het elk jaar zo’n worsteling. We besloten daarom enkele jaren geleden om elkaar geen cadeaus meer te geven, maar het geld in ruil te besteden aan een jaarlijks familieweekend. Leukste beslissing ooit!”
Ik kijk nu al uit naar de schnitzels en de foute après-ski muziek tijdens ons themaweekend
Nancy (55): “Ons familieweekend is er altijd eentje in thema. Iedereen moet aangepaste kledij dragen en ook het menu wordt gekozen naargelang het thema van het jaar. Zo aten we speenvarken aan het spit tijdens het boerenthema, en kwam er een oude ijskar langs toen we als thema ‘Twenties’ kozen. Over de activiteiten wordt ook elk jaar goed nagedacht. Eén keer hadden we een dansworkshop, dat was niet alleen heel leuk, er ontstond ook een echte familiedans uit. We zetten nu elk weekend al dansend in op het nummer ‘Shake body’ van Skales. Groot of klein, iedereen danst mee! Dit jaar is het thema ‘Oostenrijk’. Ik kan niet wachten om te gaan snuisteren in de kringloopwinkel, op zoek naar een leuke outfit. En ik kijk al uit naar de schnitzels en de foute après-ski muziek.”
Die wandeling van 8 km werd er eentje van 16 km, inclusief zeurende kinderen
Lisette (56): “Wandelen hoort er natuurlijk bij op zo’n weekend! Maar twee jaar geleden hebben we toch eens gevloekt. Omdat er kinderen bij waren, kozen we een route van 8 kilometer: een uitdaging, maar wel haalbaar. Eenvoudig bordjes volgen, dachten we. Maar blijkbaar liep er toch iets mis: we raakten de weg kwijt en hebben uiteindelijk 16 kilometer gewandeld. Ik hoef niet uit te leggen dat de kleinsten serieus hebben gezeurd.”
Samen wijntjes drinken terwijl mama op onze kinderen past, heerlijk!
Anne (42): “Mijn zus en ik genieten stiekem zo hard van het familieweekend omdat onze mama heel graag op de kindjes past, en wij dan samen zorgeloos een wijntje kunnen drinken.”
Myriam (64): “We proberen elk moment zo gezellig mogelijk te maken tijdens ons familieweekend. Neem nu koken: het is een noodzakelijk kwaad. Maar we babbelen fijn terwijl we bezig zijn. En we kiezen voor gemakkelijke gerechten als spaghetti of een wok.”
Elisa (53): “Wat ik soms ergerlijk vind? Mijn broers en schoonbroers vliegen graag in de sterke bieren, andere familieleden gaan voor cocktails. Zelf drink ik geen alcohol, maar omdat we met een pot werken, betaal ik wel altijd mee voor hun dure drankjes.”
Ook de everzwijnen in de Ardennen bleken dol op onze bolognesesaus
Leila (39): “Voor het jaarlijkse familieweekend met mijn schoonmoeder trekken we meestal naar de Ardennen. We nemen altijd een grote pot bolognesesaus mee zodat we op vrijdagavond onmiddellijk na aankomst aan tafel kunnen schuiven en de kinderen op tijd in bed geraken. Enkele jaren geleden was er nog heel wat over: ideaal voor een lekkere lunch op zaterdag, dachten we. Maar omdat de kookpot te groot was voor de ijskast van het huisje, besloten we de pot op het terras te zetten. De nacht beloofde toch koel te zijn. Toen we de pot spaghettisaus de volgende ochtend weer wilden binnenhalen, lag hij omgevallen op het terras. Resultaat: amper nog saus en een terras vol rode vlekken. Wij zullen nooit meer vergeten dat er in de Ardennen everzwijnen leven die dol zijn op bolognese. Onze Whatsappgroep met mijn schoonfamilie heet sindsdien dan ook toepasselijk ‘everzwijnbolognese’!”
Rita (65): “Ik kijk altijd uit naar het familieweekend. Op vrijdag sta ik te popelen om te vertrekken, maar op zondag ben ik toch ook altijd blij als ik terug naar huis kan. Toch vermoeiend, zo’n heel weekend samen.“
Tijdens ons zussentripje – mét kids en zonder mannen – komt opa altijd even langs met wijn, chocolade en ander lekkers
Zussen Sofie (36) en Lene (32): “Wij hebben elk twee kinderen en trekken er ieder jaar met hen – zonder de mannen – samen op uit. We plannen allemaal leuke activiteiten: van ravotten in het bos tot een zwempartij en bowlen. Vaak verblijven we niet zo ver van huis, en dan komt opa – onze vader dus – langs met wijn, chocolade, chips en andere lekkernijen. Hij verblijft dan een avond bij ons om de dag erna nog aan te sluiten bij een activiteit met zijn dochters en kleinkinderen. En de papa’s, die blijven thuis, iemand moet natuurlijk de centen verdienen. (lacht)”
Miene (66): “Na mijn scheiding kijk ik nog harder uit naar het familieweekend dan voorheen. En ik neem graag de organisatie op mij: het eten plannen, een mooi huis zoeken en activiteiten organiseren… Het is fijn om iedereen nog eens samen te zien.”
Lindsey (38): “Ik hou van mijn familie, maar soms kan ik me toch ergeren. De kinderen van mijn nicht mogen bijvoorbeeld frisdrank drinken, terwijl ik liever heb dat mijn dochters dat niet doen. Als zij het hen aanbiedt, vind ik dat heel vervelend. ‘Kan toch geen kwaad’, zegt ze dan. ‘Ze vinden het lekker.’ Dat weet ik natuurlijk wel, maar het gaat om het principe, ik heb het gevoel dat ze mijn regels niet respecteert.”
Marleen (66): “Het moeilijkste aan zo’n familieweekend? De datum zoeken! Met kinderen, kleinkinderen en bonuskleinkinderen is dat toch altijd een moeilijke opdracht. En ik sta erop dat iedereen mee kan!“
Anouck (40): “Bij een weekend met mijn schoonouders stel ik steevast enkele voorwaarden. Zo wil ik een kamer voor ons gezin, zodat ik mij kan terugtrekken. En ik weiger de hele dag spelletjes te spelen. Ik heb al niet gigantisch veel vrije tijd, ik wil tijdens dat weekend dan ook even tot rust kunnen komen en af en toe in een boek kunnen lezen.”
s’ Nachts stonden er plots twee vreemde mannen aan ons bed…
Lily (73): “We boekten vier kamers in een hotel in Valkenburg, maar merkten al bij het inchecken lichte paniek bij de twee receptionistes. Ze fluisterden wat tegen elkaar, maar na een tijdje mochten we naar onze kamers. Al bleek er achteraf toch iets misgegaan, want ’s nachts stonden er opeens twee vreemde mannen aan ons bed. Wat bleek? Zij hadden een sleutel met hetzelfde kamernummer als het onze. Ze dropen af, maar wij waren serieus geschrokken en hebben daarna geen oog meer dichtgedaan. En de receptionistes? Die waren de dag erna niet eens zo verrast, het leek alsof het wel vaker gebeurde.”
Lies (29): “Elk familieweekend spelen wij het spel ‘Wie ben ik?’, waarbij je een kaartje op je hoofd krijgt. Aan de hand van ‘ja/nee’-vragen moet je dan achterhalen welk personage de anderen jou gegeven hebben. Het is hilarisch om een personage te gebruiken dat verwijst naar iets wat er tijdens het weekend gebeurd is. Zo was mijn schoonmoeder een keer Klungelsmurf, nadat ze op een nogal stuntelige manier was gevallen.“
Gitte (37): “Ik erger mij altijd aan de kamerverdeling. Als kinderloos koppel trekken mijn vriend en ik altijd aan het kortste eind.”
Hilariteit alom toen een struisvogel de muts van mijn pluspapa’s hoofd stal
Stephanie (42): “Mijn ouders zijn al meer dan 20 jaar gescheiden, maar samen met hun nieuwe partners gaan ze nog steeds mee op familieweekend. En het is fantastisch! Mijn mama en ik zijn verantwoordelijk voor de voorbereidingen: we zoeken een huis met een eigen kamer voor elk koppel. En we zoeken leuke activiteiten in de buurt van het huis. Zo gingen we al een keer naar een struisvogelboerderij! Hilariteit alom toen een van die beestjes de muts van mijn pluspapa’s hoofd stal. Naar jaarlijkse traditie is er een quiz en een bingoavond, allebei mét prijzen voor iedereen. Toch nemen we vooral de herinneringen mee, want ze doen ons beseffen hoe belangrijk familie is.”
Charlotte (33): “Een familieweekend met de hele schoonfamilie draaide bij ons uit op een sisser. Er werd de eerste avond zoveel gedronken, dat bijna iedereen een kater had. Eén tante moest zelfs naar huis omdat ze een allergische reactie kreeg door de rode wijn.”
De kinderen sleuren steevast alle matrassen samen in één kamer en maken er een gezellige bende van
Cathy (50): “Ons familietripje is geen weekend, maar duurt meestal zelfs vier weken! Ik ben namelijk al 19 jaar getrouwd met Skender, hij is Albanees. Samen met onze kinderen van ondertussen 16 en 18 gaan we ieder jaar naar Albanië. Een deel van de familie woont in Finland, dus we proberen zo af te spreken dat we er dan allemaal samen zijn. We logeren dan allemaal op de familieboerderij, en die moet blijven draaien. Maar vele handen maken licht werk, en iedereen helpt mee! Mijn jongste zoon vindt het bijvoorbeeld fijn om mee te oogsten met de tractor. Verder wordt er vooral veel bijgebabbeld. En de kinderen genieten zichtbaar: ze sleuren alle matrassen samen in één jongens- en één meisjeskamer en maken er een gezellige bende van.”
Meer artikels over familie:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!