Johan en Lies leerden elkaar kennen in de loopclub en zijn intussen één jaar getrouwd
Lies (45): “Johan en ik waren al een hele tijd vrijgezel. Allebei happy singles met een gevuld sociaal leven. We hadden onze hobby’s, reisden veel, hebben allebei een boeiende job. Een belangrijk deel van onze vrije tijd spendeerden we al sportend. We zaten in dezelfde loopclub, maar in een verschillende groep, dus merkten we elkaar lange tijd niet op. Dat veranderde net voor corona. Ik had me ingeschreven voor de marathon van Rotterdam en begon langere afstanden te lopen. Om die reden sloot ik aan bij de groep van Johan.”
Johan (53): “Ik was aan het trainen voor een ultratrail. Lies liep ook mee, we geraakten in gesprek… en ontdekten dat we op slechts honderd meter van elkaar woonden. We liepen samen algauw twee keer twintig kilometer per week, da’s twee keer twee uur lopen. Tijdens zo’n training wordt er veel gebabbeld, je leert elkaar snel beter kennen. Maar toen werd het maart 2020 en brak corona uit. We moesten onze sportieve doelen opbergen, want de marathon en ultratrail werden afgelast.
Tijdens de loopbabbels ontdekten we steeds meer gelijkaardige interesses bij elkaar
Lies en ik bleven wel lopen – dat mocht! – en kozen elkaar als buddy. Het klikte, merkten we. En niet alleen sportief. We bleken allebei grote fan van de tv-reeks ‘Chernobyl’. En we ontdekten dat we dezelfde muzieksmaak hebben, en ook dat vergrootte ook de interesse in elkaar.”
Lies: “Ik herinner me nog dat Johan op een dag zijn voet had verzwikt op het werk en even niet kon gaan lopen. Hij stelde voorzichtig een wandeling voor in een natuurgebied vlakbij, waar ik gretig op inging.“
Op de knieën
Johan: “Dat was voor mij een eerste echte bevestiging dat Lies me ook echt graag had en niet enkel als loopmaatje. We deden steeds meer dingen samen buiten het sporten. Een filmavond, bijpraten met een fles goede wijn… Dankzij corona groeide er vrij snel iets tussen ons. Dat kon makkelijk zonder pottenkijkers, en dat maakte het fijn. Op een van onze filmavonden was er die eerste kus. Dat blijft toch een spannend moment…”
Lies: “Ik had niets te verliezen. Ik hield van de rust die Johan uitstraalde, ik genoot van onze gesprekken en momenten samen. Elke dag met hem was al tof geweest. Voor het eerst in mijn leven had ik het gevoel: jou wil ik blijven kennen, met jou wil ik oud worden.”
Johan: “Onze eerste reis samen volgde kort erna. Dat was misschien de echte relatietest. Twee weken constant bij elkaar… We hebben ons geen moment verveeld, laat staan geërgerd aan elkaar. Het ging allemaal vanzelf: beetje sporten, een boek lezen, een uitstap doen…”
Na een vermoeiende werkdag trekken we nog steeds samen de sportschoenen aan voor een toertje van zes kilometer in het groen
Lies: “Er volgde meer van dat. We namen deel aan de Mont Blanc Marathon en de West Highland Trail. Dat waren prachtige herinneringen, mét een huwelijksaanzoek in de Schotse Hooglanden. Johan ging op de knieën en natuurlijk zei ik ja, ik was nog nooit zo zeker geweest. Als het goed zit, zit het goed. En vorig jaar zijn we zelfs getrouwd.”
Johan: “We zijn elkaars grootste supporter. Lopen blijft ons moment – na een vermoeiende werkdag samen de sportschoenen aanknopen voor een toertje van zes kilometer in het groen. Heerlijk!”
Lies: “We hebben dus alles te danken aan de loopclub! Je raakt tijdens het lopen aan de praat, op weg naar trails zit je soms urenlang samen in de auto… dat schept een band. In de club kun je ook even de dagelijkse sleur ontvluchten, want de sfeer is er altijd positief. En nee, we zijn niet het enige koppel dat elkaar hier al vond. In vijf jaar tijd zijn zo nog een vijftal koppels ontstaan in onze loopclub. Zelfs gezinnetjes! Mooi, hè!”
Meer openhartige verhalen
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!