Manou en Domien wilden hun vriendschap eerst niet op het spel zetten

Door Els De Ridder

gisteren

Ze hadden al jarenlang een hechte band, zonder meer, maar gingen dan toch dieper in elkaars ogen kijken. Manou en Domien vertellen hoe hun vriendschap uiteindelijk toch een bijzondere wending nam.

Manou (29): “Ik zag Domien voor het eerst in de wandelgangen van het conservatorium, waar we die dag allebei auditie deden. Hij met zijn gitaar, omringd door andere studenten, samen aan het jammen en zingen. Ik weet nog wat ik dacht: wat een aandachttrekker. (lacht) Ik besloot niet bij zijn groepje te gaan staan. Ik was in die periode erg verlegen en bedeesd, best onzeker over wat ik kon. We werden uiteindelijk allebei toegelaten en…”

Domien (29): “We belandden bij elkaar in de klas. Daar vonden we elkaar wél. Ik leg misschien iets makkelijker contact dan Manou, ben minder terughoudend. Ik complimenteerde haar met haar liedjes of stuurde haar weleens een berichtje om haar aan te moedigen: ‘geloof in jezelf’, zulke dingen.”

Domien nam me onmiddellijk mee op sleeptouw in die grote, nieuwe stad. Een cadeau voor een timide iemand als ik

Manou

Manou: “Er zaten vooral jongens in onze klas; Domien gedroeg zich het minst macho en bekommerde zich meteen om mij. Dat viel op, en ik waardeerde het heel erg. Hij was zorgzaam en nam me mee op sleeptouw in die nieuwe grote stad, waar we allebei op kot zaten. Een cadeau voor een timide iemand als ik. Hij kon bovendien erg lekker koken. Ik had hem graag als goede vriend, maar niets meer, ik voelde me uiterlijk niet meteen tot hem aangetrokken.”

Domien: “Ik leerde Manou kennen met gekleurde haren, en dat was ook niet echt mijn stijl. Onze band was puur vriendschappelijk, we brachten gewoon graag tijd samen door. En we hadden geen geheimen voor elkaar: als een van ons een onenightstand had gehad, dan konden we daar gewoon over praten.”

Geen gevoelens, wel knuffels

Manou: “In die lange vriendschappelijke aanloopperiode, die toch een jaar of twee duurde, heb ik Domien wel een keer nadrukkelijk gezegd dat ik geen gevoelens voor hem had. Ik wilde dat duidelijk hebben. Want, onbewust wist ik dat áls wij samen iets zouden beginnen, dat voor héél lang zou zijn. Ik had namelijk nog nooit iemand ontmoet die zo goed voor me zorgde, met wie de vriendschap zo onvoorwaardelijk was.”

Domien: “Op een bepaald moment gingen we samen op skireis met enkele vrienden. Manou had toen een liefje. Maar omdat ze niets van die jongen hoorde, kwam ze bij mij troost zoeken en knuffels vragen. Gek genoeg merkte ik dat ik dat lastig vond, en daar niet meer zo ongevoelig voor was. Begon ik nu verliefd te worden op Manou? Ik vond dat een ingewikkelde gedachte, want zette ik dan niet onze vriendschap op het spel? Het voelde als een risico. We hebben in die periode zelfs enkele keren gekust – meer als ‘grapje’ – en gingen als ‘singles’ naar de cinema met valentijn. Dat kun je zeker als een soort van flirten beschouwen. Maar omdat Manou geen avances maakte, besloot ik – uit zelfbescherming en misschien onbewust tactisch – om even wat meer afstand te nemen.”

Omdat we eerst zo’n goede vrienden waren, weten we ook dat we een goede match zijn. Vriendschap is de kern van onze relatie

Domien

Manou: “Doordat hij afstand nam, merkte ik hoe hard ik Domien miste in mijn leven. Dus vonden we het beter om open kaart te spelen. Tijdens een avondje in Gent maakte Domien duidelijk dat hij meer voor me voelde en gaf ik toe dat ik dan vooral een heel trage aanloop wilde nemen. Ik zag ons ergens wel als koppel, maar alleen als we het rustig aan zouden doen. Ik was toen te onzeker over alles, maar het hielp om van Domien te horen dat hij in ons geloofde, dat hij wél heel zeker was van ons. Die bevestiging zette mijn hart op een kier. Domien is zo geduldig met me geweest, en als ik terugblik, dan weet ik dat ik dankzij hem een pak positiever, vrolijker en meer zelfverzekerd in het leven sta. Hij is heel belangrijk voor me geweest, en is dat vandaag nog steeds.”

Domien: “Onze vriendschap is iets waarop we altijd kunnen terugvallen. We maken samen plezier, lachen graag, houden van festivals. Dat zal nooit veranderen. Het bevestigt ook telkens weer waarom we zo’n goede match zijn. Die hechte vriendschap is de kern van onze relatie.”

Manou: “Vandaag zeg ik het overtuigd: we zijn gewoon een leuk koppel.” (lacht)

En toen zei ze ‘ja’

Domien: “Twee jaar geleden had ik het plan om Manou ten huwelijk te vragen. Ik zag het groots en bombastisch, met een projectie van mijn vraag op een plein in Budapest. Maar Manou was op haar hoede, en vroeg me vlakaf: ‘Je gaat me tijdens die trip toch niet ten huwelijk vragen, hè?’ Dat grootse is misschien mijn stijl, maar niet de hare. Dus besloot ik een rustig moment af te wachten. En dat was op een mooie avond, tijdens een open en eerlijk gesprek, waarin we allebei uitspraken hoe graag we elkaar zien. Toen heb ik de ring voorzichtig tevoorschijn gehaald en volgde er een ja.”

Ik weet nu: als het goed voelt, durf dan te springen, anders mis je misschien iets heel moois

Manou

Manou: “Het werd een prachtige dag, met onze familie en vrienden. Domien en ik zijn familiemensen en het is super om te merken dat iedereen met iedereen overeenkomt – dat zorgt voor nog een extra dimensie. Ik weet nu: als het goed voelt, durf dan te springen, anders mis je misschien wel iets heel moois.”