Tot voor kort was Margot een vrij-gezellige vrouw. Wás, want na meer dan dertien jaar alleen is ze weer verliefd.

Dertien jaar alleen

Margot (60): “In de dertien jaar dat ik alleen ben geweest, heb ik me nooit eenzaam gevoeld. Toen de relatie met mijn ex-man op de klippen liep, had ik echt genoeg van mannen. Zijn leugens en bedrog hadden mijn geloof in de liefde een fikse deuk gegeven. Ik was ervan overtuigd dat het gewoon niet voor mij was weggelegd. Tot Gunther voor mijn deur stond.

Het is nu een jaar geleden dat ik mijn studio in de stad inruilde voor een appartement aan de zeedijk van Knokke. Om mijn hele hebben en houden naar daar te verhuizen, kon ik wel wat mannelijke spierkracht gebruiken. Da’s het nadeel als je single bent, je moet voor veel dingen hulp inschakelen. Op Hoplr (een sociaal netwerk voor de buurt, red.) vroeg ik naar spanriemen om mijn matras te kunnen vervoeren, en niet veel later kreeg ik antwoord van een zekere Gunther. ‘Ik heb spanriemen! Als je wilt, kom ik langs.’

En dat deed hij. Sterker nog: hij reed met zijn bestelwagen maar liefst zes keer op en af naar het appartement. Toen ik hem ’s avonds wilde betalen, wilde hij daar niets van weten. ‘Dan trakteer ik je binnenkort op een etentje!’ verzekerde ik hem. Maar niet veel later ging het land op slot… Even vreesde ik dat ik hem nooit zou kunnen bedanken. Elke keer als ik hem wilde uitnodigen, was hij in Frankrijk voor zijn werk.

In april besloot ik nog een laatste poging te wagen. En net op het moment dat ik hem een berichtje wilde sturen, liet hij zelf van zich horen. Een dag later zijn we samen naar Sluis getrokken. Natuurlijk was het spannend om hem terug te zien, ook al was het geen echte date. Begrijp me niet verkeerd: het was fijn om vier uur samen te aperitieven, maar ik zag dat uitje naar Sluis als een manier om hem te bedanken, niet omdat ik meer van hem verwachtte. Ik wist trouwens dat hij niet op zoek was naar een relatie, zelfs al was hij al drie jaar alleen.

Toch maakte hij die middag iets in me los. Twee dagen later zat ik thuis op de sofa en ik herinner me nog goed dat ik me voor het eerst in mijn leven echt eenzaam voelde. Ik miste Gunther, ik miste dat samen zijn. Maar ik hoefde niet lang te wachten om hem terug te zien, want nog geen uur later zaten we in de duinen, mét een fles cava. Als twee verliefde pubers. Toen hij zijn vingers door mijn haren liet glijden en zijn hand op mijn been legde, liepen de rillingen over mijn rug. Daar moet je dan zestig voor zijn geworden! (lacht) Uiteraard gebeurde ’s avonds het onvermijdelijke: de eerste kus.

Ik was vergeten hoe spannend de liefde kan zijn en voel me ineens tien jaar jonger. En dat gevoel wil ik graag nog even vasthouden. Samenwonen zit er nog niet meteen in, ik wil niets overhaasten. Maar ik sluit niets uit, want ik zie mezelf stokoud worden met Gunther.”

Meer openhartige verhalen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!