Marilyn en Frank verloren hun kleindochter Axelle en schoondochter Johanna door een dronken chauffeur

In het weekend zonder alcohol krijgen nu ook dronken chauffeurs een sleutelhanger. Geen Bob, maar wel Romina, Olivier, Corwin, Laetitia, Nathan, Philippe en Timmy.Het zijn de namen van jonge slachtoffers die overleden in het verkeer. Ook de naam Axelle bengelt aan een van de metalen ringetjes. Het meisje was de kleindochter van Marilyn en Frank, en werd samen met haar mama van het voetpad gemaaid door een dronken chauffeur. 

Marilyn (55): “Elk jaar valt de kalender van vzw Ouders van Verongelukte Kinderen in de bus, met daarop de sterfdagen van kindjes die het leven lieten in het verkeer. En elke dag staan er maar liefst drie, vier namen op. Ook die van Axelle. Op 23 augustus om precies te zijn. Het is de dag waarop onze kleindochter samen met haar mama Johanna op het voetpad werd aangereden door een dronken chauffeur…

Mijn man Frank en ik waren zo trots toen we negen jaar geleden mammie en pappie werden van ons eerste kleinkind Axelle. Niets was te veel voor onze poppemie. Zelfs niet toen onze zoon Bjorn wat later vroeg of hij voor een tijdje terug naar Hotel Mama mocht komen na de breuk met Johanna. Het was jammer dat de relatie geen stand hield, maar het was stiekem wel heerlijk om ’s morgens op te staan met zo’n spring-in-‘t-veld naast mijn bed. Om haar door het hele huis te horen gibberen als pappie haar weer eens kietelde. Ze bracht zoveel leven in huis, wat Frank en mij uiteraard heerlijk jong hield. (lacht)

Maar sinds maandag 24 augustus 2015 is het akelig stil in huis. Een dag voordien was Johanna haar om tien uur ’s morgens komen halen voor een familiefeestje aan haar kant. Ik herinner me nog goed dat Axelle zo opgetogen was. Tijdens het ontbijt liep ze met een croissant op haar neus rond de tafel, alsof ze een olifant was. En heel de ochtend liep ze al zingend door het huis. Samen zochten we de mooiste kleertjes uit en kamde ik haar lange blonde haren. Voor ze vertrok, gaf ik haar nog een dikke zoen en riep ik: tot morgen poppemie! Maar die morgen is nooit meer gekomen…

Voor ze vertrok, gaf ik haar nog een dikke zoen en riep ik: tot morgen, poppemie! Maar die morgen is nooit meer gekomen…

Slechts twee uur later belde de mama van Johanna ons op. ‘Er is iets gebeurd, jullie moeten naar het ziekenhuis komen.’ Op de spoedgevallendienst stonden de politie en slachtofferhulp ons al op te wachten. Met knikkende knieën keek ik naar de mama van Johanna, die niets anders kon dan haar hoofd schudden. ‘Ik wil Axelle zien, waar is ze?’ Maar opnieuw schudde ze haar hoofd. Al snel hoorden we wat er was gebeurd: Johanna en Axelle liepen hand in hand op het voetpad, toen plots een auto op hen inreed. Ze werden tientallen meters weggeslingerd. Axelle was op slag dood, Johanna was in een diepe coma gezonken. En de chauffeur? Die kon niet snel genoeg weg zijn…

Aan de dag zelf heb ik nog maar weinig herinneringen. Alleen het beeld van onze Axelle in het ziekenhuisbed, staat op mijn netvlies gebrand. Daar lag ze dan, met een kraag rond haar nekje en haar oogjes wijd open. Voor Axelle kon geen enkele hulp baten. Haar mama daarentegen lag enkele kamers verder te vechten voor haar leven. De klap op haar hersenen was immens, zowat alle botten in haar lichaam waren gebroken. De Johanna die daar lag, leek in de verste verte niet op de vrouw die enkele uren eerder nog aan de deur stond.

Eerlijk? Ze had geen schijn van kans om ooit nog wakker te worden. Na drie dagen is ze dan ook bezweken aan haar verwondingen. Dat ze nooit heeft geweten dat haar dochter Axelle de klap niet had overleefd, dat bracht een beetje troost. Al was het verdriet natuurlijk niet minder groot. Op enkele dagen tijd waren we niet één, maar twee geliefden verloren. Want ook al was Johanna niet meer samen met onze Bjorn, ze zou altijd een deel van de familie zijn.

Er is een leven voor 23 augustus 2015, en een leven na die dramatische zondag. Frank kroop vroeger zeker vijf keer in de week op z’n fiets, maar sinds het ongeluk niet meer. Daar heeft hij de moed niet meer voor. Het leven heeft al z’n glans verloren, sinds Axelle er niet meer is. Ze zeggen misschien wel dat tijd alle wonden heelt, dat het verdriet slijt met de jaren. Maar dat klopt niet helemaal, want er zijn nog altijd momenten waarop de tranen zomaar over mijn wangen rollen. Op Axelles verjaardag – ze zou dit jaar negen zijn geworden – en op haar sterfdag. Maar evengoed op momenten waarop ik het niet verwacht.

Het leven heeft al z’n glans verloren, sinds Axelle er niet meer is

Soms weet ik niet wat het moeilijkste is: dat Axelle me nooit meer zal wakker zingen, of beseffen dat haar dood zo zinloos was. Dankzij een ooggetuige kwam de politie de dader op het spoor. Het bleek om een jonge gast te gaan, die al van donderdagmiddag op stap was. Hij was niet alleen dronken, maar ook onder invloed van drugs en had niet eens een rijbewijs. Onvoorstelbaar dat hij in zo’n staat achter het stuur was gekropen. Het was een opluchting toen we hoorden dat hij werd veroordeeld tot vijf jaar cel. Al kwam hij al na anderhalf jaar terug vrij. Dat deed pijn, maar we wilden niet verbitterd door het leven gaan. Axelle en Johanna komen daarmee niet terug, dus wat is het nut?

Wel hopen we door te blijven praten over onze kleine meid, chauffeurs wakker te schudden dat je niet dronken achter het stuur kruipt. Dat je zo onschuldige mensenlevens op het spel zet, met mogelijks een dramatische afloop. Niet alleen voor het slachtoffer zelf, maar voor alle nabestaanden. Want geloof me, zo’n verlies kom je nooit meer te boven.”

Wie in het ‘weekend zonder alcohol’ positief blaast, krijgt een sleutelhanger met de namen van acht jonge verkeersslachtoffers met het verhaal achter de naam. Betrapte bestuurders kunnen die sleutelhanger nadien omruilen voor een online verkeerscursus bij Vias Institute, waarin dieper wordt ingegaan op de gevolgen van alcohol op het rijgedrag.

MEER OPENHARTIGE VERHALEN:

• Mijn verhaal: Stijn werd aangereden door een dronken chauffeur en belandde in een diepe coma
• Mijn verhaal: de vrouw van Didier zat dronken achter het stuur toen ze iemand aanreed
• Vincent Leus verloor zijn kind (18) door een dronken chauffeur

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!