Libelle-redactrice Herte heeft grootse plannen

Door Herte De Cleyn

gisteren

Opruimen, opruimen, opruimen… Redactrice Herte heeft maar één goed voornemen voor 2025: haar huis eens goed onder handen nemen. Met wat tips van de opruimcoach komt ze er wel.

Het is mijn zoon die al lachend de vinger op de wonde legde, wanneer we samen de kelder opruimen. “Mama, wat jij doet, dat is niet opruimen, dat is dingen verleggen!” We zijn die dag nochtans al met een volle auto naar het recyclagepark gereden, maar daar, op dat moment, drukt hij me pijnlijk met de neus op de feiten: ik verhuis dingen van boven naar beneden en een jaar later weer in de andere richting. Van de woonkamer naar de slaapkamer. Van de ene kast naar de andere. Mijn briljante opbergsysteem volgt het principe ‘de puinhoop verdelen over verschillende kamers en kasten’.

Want er is altijd wel een reden om dingen bij te houden. Voor de kinderen en zelfs de kleinkinderen – die er misschien nooit gaan komen, maar kom, dat is een detail. Voor mezelf: er zijn dozen met kleren waar ik zonder twijfel ooit wel weer in pas, en stapels boeken die ik stuk voor stuk ga lezen als ik met pensioen ben. Maar dit jaar wordt alles anders: minstens een derde van mijn spullen gaat de deur uit!

Visioenen van lege vloeren

Het moeilijkste aan opruimen is eraan beginnen, zegt opruimcoach Nele Colle, en dat is de nagel op de kop. Ik kan urenlang naar rommel staren en tijdens slapeloze nachten plannen maken over hoe ik het precies ga aanpakken. Ik heb visioenen van lege vloeren en kasten waar niks uitdendert als ik ze open. Maar de rommel wint elke keer. Als ik al eens een doos gevuld heb voor de kringwinkel, moet die eigenlijk – puur uit zelfbescherming – meteen de deur uit, anders haal ik er gegarandeerd dag na dag weer iets uit.

Er is altijd een reden om dingen bij te houden. Ooit pas ik wel weer in die kleren, en die stapels boeken ga ik lezen als ik met pensioen ben”

Redactrice Herte

Collega Tine vertelde me onlangs over het principe van een ‘capsule wardrobe’, waarbij je per seizoen je kleerkast vult met je 37 favoriete kledingstukken. Het idee is dat je een opgeruimde kast hebt, je veel minder lang moet nadenken over wat je gaat aantrekken – want de keuze is beperkt – en je hoeft, eens je kast is samengesteld, niet meer te gaan shoppen. Geniaal! Helaas ben ik eerder van het type: schoenen in de kast laten staan tot de kastbodem meekomt wanneer je ze optilt, omdat de zolen zich ontbonden hebben – echt gebeurd!

Het wisselen van de kleren bij het begin van een nieuw seizoen is een mooi voorbeeld. In mijn hoofd maak ik komaf met alle kleren die te klein zijn of die ik geen enkele keer gedragen heb, maar afgelopen herfst haalden welgeteld vier kousen de categorie ‘weg ermee’. Al de rest ging van mijn kleerkast naar de dozen met zomerkleren, waar nu een deksel bovenop wiebelt omdat ze zo uitpuilen.

Herinneringen tussen het oud papier

Ook dingen weggooien waar een herinnering aan vastzit, vind ik een moeilijke klus. Dan ga ik eindelijk eens de foto’s ordenen of oude correspondentie weggooien, en dan zit ik een halfuur te snikken boven een superlief kaartje dat mijn moeder me ooit schreef toen ik op paardenkamp was. Of dan vind ik tussen de spullen die na haar overlijden bij mij terechtkwamen, het trouwboekje van mijn grootouders terug. Wat voor een harteloos onmens zou ik zijn als ik dat boekje volgende week meegaf met het oud papier, achteloos weggemoffeld tussen een oude krant en het Aldi-foldertje?

Het voelt misschien alsof je iemand tekortdoet door spullen weg te doen waar herinneringen aan vasthangen, maar dat is niet zo

Opruimcoach Nele Colle

Gelukkig kan ik op enig begrip rekenen van opruimcoach Nele Colle, zeker als het gaat over spullen vol herinneringen. Maar daar heeft ze een goeie tip voor. “Tijdens het opruimen kom je jezelf keihard tegen, want afstand doen van dingen is niet evident. Omdat ze geld gekost hebben. Omdat je denkt dat ze ooit nog eens van pas komen. Omdat er herinneringen aan vasthangen. Het voelt misschien alsof je iemand tekortdoet door ze weg te doen, maar dat is niet zo.

Denk na over hoeveel ruimte jij wilt geven aan je ‘herinneringendoos’. En zijn het je eigen herinneringen of hou je ook die van anderen bij? Leg alle herinneringen bij elkaar en kies: welke hou ik bij? En doe al de rest de deur uit. Het is niet omdat je dingen weggooit, dat je mensen weggooit. Een herinnering aan je moeder kan evengoed een bordje zijn dat je elke dag opnieuw gebruikt terwijl je aan haar denkt.”

Woord van het jaar

Het komt dus neer op ‘begrenzen’, en dat wordt meteen mijn toverwoord dit jaar. Misschien heb ik inderdaad geen 75 kookboeken nodig en mappen vol knipsels. Mijn moeder deed het met precies één exemplaar: ‘Ons Kookboek’. En toen bestond het internet nog niet eens. En gelukkig krijg ik nog wat opruimkrediet, als ik Nele Colle mag geloven: “Neem vooral ook je tijd. Opruimen is constant beslissingen nemen, en als je die te snel neemt, bijvoorbeeld omdat je al uren aan het opruimen bent, dan hou je misschien meer bij dan nodig of doe je net iets de deur uit waar je later spijt van krijgt. Om een heel huis op te ruimen op een bewuste manier, terwijl het gewone leven doorgaat, is een half jaar tot twee jaar heel normaal. Als het echt te zwaar doorweegt en je twijfelt te lang bij iets, hou het dan nog eventjes bij. Belangrijk is vooral: ‘beginnen’. En zien: ‘er gebeurt niks als ik dat wegdoe. En eigenlijk is het wel fijn, dat ik wat meer ruimte en overzicht heb.”

Het begint me te dagen dat ik al die dvd’s en cd’s in tijden van Spotify en streamingplatformen waarschijnlijk toch nooit meer zal bekijken

Redactrice Herte

Nog tijd zat, dus, maar het werk is toch al in gang gezet: alleen al door dit te schrijven, voel ik na een avondje op café bij thuiskomst plots de onweerstaanbare drang om het kastje met dvd’s en cd’s nog snel onder handen te nemen. Mét succes, want de helft ervan – soms nog in de verpakking – ligt nu in de kringwinkel; het is me beginnen te dagen dat ik die waarschijnlijk toch nooit meer zal bekijken in tijden van Spotify en streamingplatformen. Maar ergens knaagt het toch: misschien zou het cd’tje ‘Zonder jou’ van de groep Aroma (uit 2003) of die dvd met de oceaan die een uur lang af en aan rolt, toch nog ooit van pas gekomen zijn…

Mijn goede opruimvoornemens

• Ik neem nooit nog de rommel van een ander in huis.

• Vanaf nu denk ik in cijfers: zoveel kleren in de kast, zoveel minuten aan een stuk opruimen, zoveel dozen in de kelder.

• Opruimen wordt het eerste werk van een vrije dag. Niet eerst nog naar de supermarkt of de badkamer schoonmaken, ’s morgens heb ik de meeste energie en is beslissingen nemen het makkelijkst.

• Met een leuke podcast of mijn favoriete muziek wordt opruimen een eitje.

• Ik bekijk vanaf nu mijn huis alsof het dat van een vriendin is: met empathie, maar ook met vastberadenheid. Dingen weggooien van een ander is zoveel makkelijker.

• Ik pak het systematisch aan: ik begin met de kasten in de woonkamer en negeer voorlopig al de andere kamers.

• I’ll keep my eyes on the prize: niks geeft zoveel voldoening als een opgeruimde kast!