Astrid en Stef genoten altijd van hun goede seksleven. Tot hij op een gegeven moment last kreeg van erectieproblemen. Nu is seks een onderwerp dat thuis gemeden wordt.
Astrid (51): “In september zijn Stef en ik een lang weekend naar Rome geweest. Het was zalig om er nog eens met z’n tweetjes uit te zijn. We hebben alle toeristische trekpleisters bezocht, lekker gegeten en gedronken, hand in hand door de stad gekuierd. Heel romantisch, maar ’s avonds in onze hotelkamer werd er alleen nog wat tv gekeken en kwam er van stoeien niks in huis. Niet omdat we te moe waren, maar omdat het bij ons al een tijdje stil is tussen de lakens.
Stef kampt met erectieproblemen, waardoor seks een beladen onderwerp is geworden. We zijn dertien jaar samen, waarvan tien jaar getrouwd. Stef en ik hadden het vanaf dag één goed samen, inclusief een fijn seksleven. We genoten zowat één keer per week van een vrijpartij en telden onze zegeningen omdat alles zo vanzelf liep tussen ons, ook in bed. Tot zowat twee jaar geleden.
Ik kan nog precies zeggen waar het kantelpunt lag: die ene avond dat we aan het vrijen waren en Stef er niet in slaagde om een erectie te krijgen. Wat we ook probeerden, er kwam geen beweging in. Die eerste keer moesten we er allebei nog om lachen. ‘Haha, nu worden we echt een dagje ouder’, grapten we tegen elkaar, waarna we in elkaars armen in slaap vielen. Maar toen het de week daarna weer niet wilde lukken, kon Stef er al veel minder mee lachen.
Vanaf dat moment zijn we in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. Soms lukte het wel, maar het gebeurde regelmatig dat hij gewoonweg niet hard genoeg was. We probeerden het licht op te nemen, zeiden tegen elkaar dat het ook fijn was om te kussen, te strelen, dicht tegen elkaar aan te liggen zonder dat er iets moest gebeuren. Intimiteit was zoveel meer dan alleen penetratieseks, zei ik hem.
Ik vond het superlief dat Stef zich focuste op mij en mijn genot. Maar het voelde niet goed dat ik als enige aan mijn trekken kwam
Maar Stef kreeg last van faalangst. En hoe banger hij werd om geen erectie te krijgen, hoe vaker dat effectief ook het geval was. Hij focuste dan op mij en mijn genot. En ook al vond ik dat superlief, het voelde niet goed dat ik als enige aan mijn trekken kwam. Seks hoort een feestje voor allebei te zijn.
Ik begon naar redenen te zoeken. Had hij stress op het werk? Piekerde hij ergens over? Ik ben nooit bang geweest dat hij niet meer van me hield of mij niet meer aantrekkelijk vond. Het zat nog goed tussen ons, dat wist ik. Behalve op dat vlak.
Seks werd steeds meer de spreekwoordelijke olifant in de slaapkamer. Als ik na Stef naar bed ging, merkte ik dat hij soms deed alsof hij sliep. Was er op televisie een stomende vrijscène, dan wisten we allebei niet goed waar we moesten kijken. Op een dag heb ik Stef gevraagd of hij soms nog masturbeerde, en of dat nog lukte, maar ook daarop was het antwoord negatief.
Die keer hebben we eindelijk nog eens kunnen praten. Stef vertelde hoe moeilijk hij het ermee had, en dat hij zich nu toch minder man voelde. Na dat gesprek heeft hij schoorvoetend een afspraak gemaakt met de huisarts, die gelukkig heel begripvol reageerde.
Omdat er niet meteen een lichamelijke oorzaak werd gevonden, werd hij voor de zekerheid doorverwezen naar een uroloog. Ook daar bleek uit testen dat fysiek alles in orde was. Op Stefs verzoek kreeg hij een voorschrift voor viagra mee naar huis. Twee keer heeft hij zo’n pilletje genomen en hebben we nog eens gevrijd met alles erop en eraan. Maar Stef voelde zich er niet goed bij. Hij had veel last van bijwerkingen: hoofdpijn, hartkloppingen, duizeligheid. De pillen bleven dus in het nachtkastje liggen en de vervolgafspraak bij de uroloog werd afgebeld.
Twee keer heeft Stef een pilletje viagra genomen en hebben we nog eens gevrijd met alles erop en eraan
We waren weer bij af. Echt bij af, want sindsdien zijn we op geen enkele manier nog fysiek intiem. We geven elkaar een kus als we gaan werken of gaan slapen, knuffelen soms of kruipen tegen elkaar aan in de zetel of in bed. Maar daar is dan ook alles mee gezegd.
De huisarts adviseerde ons om een seksuoloog te raadplegen. Maar daar is Stef nog niet klaar voor, zegt hij. Misschien later. Hij heeft me gevraagd om een pauze in te lassen en het onderwerp seks voorlopig te laten rusten. Dat doen we nu: we laten het rusten. We proberen niets meer, praten er niet over, gebruiken ons bed alleen om in te slapen.
Hoe ik me daarbij voel? Dat is heel wisselend. Er zijn periodes dat ik het druk heb met mijn job, het huishouden, de zorg voor de kinderen. Dan ben ik er niet zo mee bezig. Soms denk ik zelfs: ach, er zijn veel ergere problemen in de wereld, en voor de rest bolt het prima tussen ons.
Nu we het niet meer doen, raakt het vanzelf ook wat meer op de achtergrond. Maar er zijn absoluut nog momenten dat ik bang ben dat het er nooit meer van komt. Eerlijk is eerlijk; dat zou ik echt wel erg vinden. Vooral tijdens vakanties en weekendjes weg, zoals toen in Rome, kan ik het enorm missen dat Stef en ik nooit meer vrijen, en daar heel triest om worden. Een leven zonder seks, daar zijn we toch nog veel te jong voor?!”
Uit: Libelle 26/2023
Meer lezen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!