Mijn verhaal: Charlotte werd op haar zeventiende verliefd op haar leraar Nederlands

Tijdens haar laatste jaar op de middelbare school leerde Charlotte de liefde van haar leven kennen. Het enige probleem? Hij was haar leraar, en bovendien had hij een kind met een ander. Dit is Charlottes verhaal.

De liefde van mijn leven

Charlotte (29): “Toen Tim en ik verliefd op elkaar werden, was het alsof de bliksem insloeg. Ik weet nog dat ik tegen een vriendin zei: ‘Volgens mij laat ik de liefde van mijn leven schieten en blijf ik er altijd spijt van hebben als ik nu niet aan mijn gevoelens toegeef.’

Tim en ik, wij waren elkaars potje en dekseltje. Ook al veroorzaakte onze relatie een aardverschuiving, zo’n ware liefde mag je toch niet negeren? Dat zou iedereen vlug genoeg inzien, dacht ik. Maar de buitenwereld zag vooral twee jonge mensen die zich blind van verliefdheid in een ongewis romantisch avontuur stortten en daarbij anderen ongelukkig maakten.

Ik was amper 17 jaar, Tim was 31. Een behoorlijk leeftijdsverschil, maar spectaculair was vooral de situatie waarin we ons bevonden: hij was mijn leraar Nederlands in het laatste jaar op de middelbare school. En hij woonde samen met zijn vriendin, met wie hij een dochtertje had van bijna twee jaar.

Hoe euforisch verliefd we ook waren, het was tegelijk een zware tijd waarin Tim zich verscheurd voelde en ik verteerd werd door schuldgevoelens. Op school hebben we onze relatie nog geheim kunnen houden tot het einde van het schooljaar. Dat was best spannend, want ik had vier keer per week les van Tim en mocht niet laten merken dat hij mijn lief was.

Op enkele vriendinnen na was niemand op de hoogte. Althans niet officieel, want volgens mij hadden veel leerkrachten en leerlingen wel degelijk iets door. Maar noch Tim, noch ik zijn er ooit op aangesproken door de directie. Tim was een tijdelijke leerkracht en ik was bijna afgestudeerd. Ze vonden het wellicht niet de moeite om er veel ophef over te maken.

Juni was dan ook een zenuwslopende maand. Terwijl ik studeerde voor mijn laatste examens, is Tim weggegaan bij zijn vriendin en alleen gaan wonen. Ik ben er niet trots op dat hij haar voor mij in de steek heeft gelaten. Onze relatie is gefundeerd op het verdriet van iemand anders; zoiets laat sporen na. Soms komen de herinneringen aan die woelige tijd weer boven. Tims ouders waren furieus, zijn vader heeft zelfs een tijdje niet tegen hem gesproken. Mijn ouders noemden het een bevlieging, waren nu eens kwaad en dan weer bezorgd.

Mijn vriendinnen vonden het eerst nog spannend (‘Charlotte heeft iets met die van Nederlands!’), tot ze merkten dat het serieus werd tussen Tim en mij. Toen wilden ze weten wat ik zag in zo’n oudere man die nota bene al een kind had, en of ik mijn jeugd niet vergooide. Ik ben snel ingetrokken bij Tim, nog diezelfde zomervakantie. Het stadje waar we nu nog altijd wonen, stond bol van de roddels.

Al snel een gezinnetje

Ik was opgelucht toen eind september de lessen aan de universiteit begonnen en ik elke dag de trein naar Leuven kon nemen. Mijn studie heb ik overigens met succes afgemaakt, al was het af en toe best pittig in combinatie met een huishouden en een gezinnetje.

Of ik er aldoor van overtuigd ben geweest dat Tim en ik bij elkaar zouden blijven? Eigenlijk wel, ja. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn gevoelens voor hem, en ik weet dat Tim nog altijd even gek is op mij als ik op hem. Het zit goed tussen ons, we zijn een hecht team.

Ook de band met zijn dochter is prima. Ik ben op heel jonge leeftijd stiefmama geworden en ben er vanzelf ingerold. Ik heb alleszins nooit het gevoel gehad dat ik mezelf moest bewijzen of een verpletterende verantwoordelijkheid droeg. Mijn stiefdochter zag en ziet in mij een soort grote vriendin die mee voor haar zorgt, maar met wie ze ook af en toe nog lekker onnozel kan doen. Ze is intussen veertien, pendelt tussen haar twee huizen en mag zelf beslissen wanneer ze bij wie is. Maar ze komt nog altijd even graag en even veel naar ons.

Wat zeker meespeelt: ze is stapel op haar kleine broertje. Sinds Tim en ik twee jaar geleden een kind hebben gekregen, zijn ook de plooien met onze ouders gladgestreken. Het heeft heel lang geduurd voor ik welkom was bij mijn schoonouders en voor Tim helemaal geaccepteerd werd door mijn familie. Maar de geboorte van onze zoon heeft voor een kantelpunt gezorgd en iedereen doen inzien hoe goed onze relatie heeft standgehouden. Ondanks alle kritiek. Misschien zelfs dankzij die kritiek, want door samen tegen de stroom in te roeien, sta je sterker als koppel.

Tim en ik hadden het laatst nog eens over de allereerste keer dat we elkaar gezien hebben. Hij kwam een zieke lerares vervangen. Ik zie hem nog de klas binnenstappen, en ik weet ook nog dat ik meteen dacht: hmmm, knappe vent. Hij bleek nog lief en grappig ook. Toen we na een schooluitstap nog iets met een groepje gingen drinken, bleven hij en ik als laatsten over. Het was de start van ons avontuur, en van ons leven samen. Ik weet nu meer dan ooit: Tim en ik zijn elkaars potje en dekseltje. En ook: ik zou er mijn hele leven spijt van hebben gehad als ik toen niet met heel mijn hart voor hem gekozen had.”

Uit: Libelle 23/2021

Meer openhartige verhalen:

• Mijn verhaal: Anja rouwt om haar overleden ex-man
• Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste voor het eerst een vaste relatie
• Mijn verhaal: Ronny kon jarenlang moeilijk lezen en schrijven en overwon pas op zijn 49ste zijn schaamte

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!