Laila had al decennialang overgewicht toen ze heel toevallig de oorzaak ontdekte: lipoedeem. Hieronder doet ze haar verhaal.
Sinds de puberteit
Laila (42): “Al sinds mijn puberteit kamp ik met overgewicht, vooral aan mijn bovenbenen en billen. Maar het was nooit in me opgekomen dat er een medische oorzaak kon zijn. Ik was nog maar veertien toen mijn bovenbenen begonnen te verdikken. Ik herinner me dat mijn oma de rok van mijn schooluniform moest vermaken omdat die door mijn dikke billen helemaal schuin hing.
Klasgenoten hadden keer oorbellen voor mij geknutseld met doosjes van ‘La vache qui rit’
Als puber voelde ik me daar heel onzeker over. Klasgenoten lachten me uit. Zo hadden ze een keer oorbellen voor mij geknutseld met doosjes van ‘La vache qui rit’. Dat heeft er zwaar ingehakt. Na mijn puberteit heb ik de grootste onzekerheid wel van me kunnen afzetten. Ik ontmoette mijn man toen ik achttien was en hij heeft me altijd graag gezien zoals ik ben. Ook door mijn hechte vriendinnen die me vaak complimentjes gaven, groeide mijn zelfvertrouwen.
Al neemt dat niet weg dat ik jarenlang letterlijk een blok aan mijn been heb meegesleept. Ik wilde een actieve mama zijn voor mijn drie kinderen, maar mijn benen hielden me tegen. Gezellig met hen door de stad wandelen, lukte niet omdat mijn benen na een tijdje pijn begonnen te doen doordat ze tegen elkaar schuurden. Mijn overgewicht zorgde er ook voor dat ik dingen miste. Toen ik met vrienden ging kajakken, bedacht ik me opeens dat ik niet goed in het bootje zou passen. Voor iemand met een normaal figuur is het al lastig om in zo’n kajak te zitten. Kun je je voorstellen hoe dat was met mijn billen?
Iedereen praat over body positivity, maar toch is het nog niet aanvaard om dik te zijn
En een tijdje geleden hadden enkele vriendinnen het idee om naar Ibiza te gaan. Dat leek me leuk, tot ze zeiden dat we op het strand zouden gaan liggen. Toen was mijn zin eigenlijk al over, het enige waaraan ik nog kon denken was dat ik een lange strandjurk moest gaan kopen om mijn lichaam te verbergen. Want hoewel iedereen praat over body positivity is het sociaal toch niet aanvaard om dik te zijn. De maatschappij is niet echt vriendelijk voor mensen met een maatje meer.
Lipoedeem?
Uiteraard heb ik geprobeerd om af te vallen. Ik lette altijd op mijn voeding en sportte zoveel ik kon. Aan mijn bovenlichaam viel ik dan wel af, maar onderaan lukte dat niet. Ik was zo teleurgesteld in mezelf. Ik ging bij talloze dokters langs en raapte zelfs een keer de moed bijeen om bij een plastisch chirurg op consultatie te gaan. Maar niemand bood me de oplossing die ik nodig had.
Ik stuurde via WhatsApp foto’s van mezelf door naar een plastisch chirurg in Istanbul. ‘Jij hebt duidelijk lipoedeem’, kreeg ik te horen
Op een dag zei een vriendin me: ‘Waarom contacteer je niet eens een plastisch chirurg in Istanbul? Het schijnt dat ze daar veel verder staan op dat vlak.’ Ook al had ik niet echt de bedoeling om te gaan, toch stuurde ik via WhatsApp foto’s van mezelf door. Ik kreeg onmiddellijk antwoord: ‘Jij hebt duidelijk lipoedeem.’
Zelf had ik daar nog nooit van gehoord, dus begon ik meteen te googelen. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. De uitleg en foto’s die ik zag, kwamen exact overeen met wat ik had. Blijkt dat ik rond mijn bovenbenen en billen een probleem heb met mijn vetcellen, waardoor ik dat vet er nooit zelf had kunnen aftrainen. Eindelijk wist ik wat er met me aan de hand was. Nooit had ik eraan gedacht dat er een medische oorzaak kon zijn. Tot de dag van vandaag snap ik niet dat een Belgische dokter die diagnose nooit heeft gesteld, terwijl een arts zo ver weg met een foto genoeg wist.
Ik begon meteen naar behandelingen te zoeken en ik vond er een paar in België, maar die waren voor mij niet voldoende. Ik zou dan de rest van mijn leven een speciaal drukpak moeten dragen. Zo zou ik mijn bewegingsvrijheid nog niet terugkrijgen, dus daar paste ik voor.
Door lid te worden van Facebookgroepen en lotgenoten op te zoeken, kwam ik uiteindelijk uit op een speciale liposuctie die wordt uitgevoerd in een Duitse kliniek. Na veel wikken en wegen, besloot ik het te doen. En ja, ik sleep al zes liter vet minder mee en dat na pas één behandeling. Dat is een enorm verschil.
Eén op tien vrouwen
Jammer genoeg wordt zo’n liposuctie als een esthetische ingreep gezien en wordt het niet terugbetaald. Gek als je bedenkt dat maar liefst één op de tien vrouwen lipoedeem heeft. Als mijn overgewicht mijn eigen fout was geweest, zou ik me schuldig gevoeld hebben over dat geld. Maar toen ik in een foldertje las: ‘U bent niet dik, maar ziek’, besefte ik dat ik het recht heb om ermee door te gaan. Nog enkele behandelingen en dan kan ik normaal gezien eindelijk bewegen zonder ballast.
Ik kijk er écht naar uit om actief te kunnen zijn met mijn kinderen. Al waren zij wel wat bezorgd dat hun mama er opeens helemaal anders zou uitzien en ze hun zachte kussen, mijn benen dus, zouden kwijtraken.
Ik hoop dat mensen door mijn verhaal beseffen dat ze iemand die dik is niet meteen moeten veroordelen. Dat ze inzien dat het een aandoening is en dat ze stoppen met staren. En nog meer hoop ik dat het lotgenoten kan helpen. Je bent echt niet alleen.”
Uit: Libelle 38/2021
Meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!