De jongste zoon van Lauren bleek zich al snel anders te gedragen dan zijn leeftijdsgenootjes. Na enkele jaren onzekerheid, woedebuien en radeloosheid kwam er enkele maanden geleden een verklaring: Felix zou autistische kenmerken vertonen.
Anders dan andere kinderen
Lauren (38): “Al toen hij peuter was, merkten we dat Felix anders was dan andere kinderen van zijn leeftijd: hij speelde altijd alleen en was extreem in zichzelf gekeerd. Maar wat echt opviel, was hoe koppig hij kon zijn. Wat ik in het begin nog ‘een sterk karakter’ noemde, zeker in vergelijking met zijn oudere broer Cas, helde almaar meer over naar een zoon die ons leven bepaalde.
De eerste kleuterklas verliep moeilijk, net zoals zijn tijd in de kinderopvang. Bijna elke dag namen we afscheid met dikke tranen. Dan sloot hij zich af en maakte nadien vaak geen enkel contact met de opvangmoeder en later de juf. Thuis kon hij toen ook heel volhardend zijn in het weigeren van dagelijkse dingen, zoals een nieuwe jas of schoenen aantrekken of zijn haar laten wassen.
Ik vóélde dat er iets aan de hand was, en het was zo frustrerend om niet te weten wat dat was
In de tweede kleuterklas weigerde hij met periodes bijna elke dag halsstarrig om naar school te gaan en verzette hij zich met hand en tand tijdens de ochtendroutine. Tijdens woedebuien was hij dan ook vaak fysiek agressief. Hij maakte dingen stuk, schopte en beet. Ik moest zijn spartelende, schoppende lijfje steeds opnieuw naar de speelplaats sleuren. Ook in de klas bleek al snel dat hij zijn draai niet vond: tijdens het klasgesprek zat hij stilletjes in de kring, zonder zelf een woord te zeggen. Ik vóélde dat er iets aan de hand was, en het was zo frustrerend om niet te weten wat dat was. Mijn moederhart brak keer op keer in duizend stukjes.
Ook in zijn veilige thuisomgeving leek het steeds slechter met Felix te gaan. Als iets niet volgens zijn verwachtingen verliep, was hij onverzettelijk. In de supermarkt bonkte hij in een woedebui een keer zo hard met zijn hoofdje tegen de bril van mijn vriend dat we hem met een bloedende lip naar buiten moesten dragen. Op zulke momenten voel je de blikken in je rug priemen. Dan wil je uitschreeuwen: ‘Ik doe mijn uiterste best!’
Doordat Felix’ gedrag verslechterde en ons gezin daar meer en meer onder leed, trok ik enkele maanden geleden naar de kinderpsychiater
Ik voelde aan alles dat er iets niet juist zat. Ik was totaal uitgeput en twijfelde aan mezelf als mama. Ik kreeg veel adviezen van anderen, maar hoe goedbedoeld ook, ze gaven me nog meer het gevoel dat ik het níét goed deed. Eigenlijk had ik op die momenten vooral een luisterend oor nodig.
Lees ook: 12 vragen over autisme
Schuldgevoelens
Ook ten opzichte van Cas, Felix’ broer, voelde ik me slecht. Hij ondervindt ook nadelen van het gedrag van zijn broer. Mijn vriend en ik hebben intussen door dat, hoe hard het ook tegen onze opvoedprincipes indruist, het soms beter is om Felix zijn zin te geven om de vrede in huis te bewaren. Dat is natuurlijk onbegrijpelijk voor Cas, die al vaak heeft opgemerkt hoe oneerlijk het is dat we sneller aan Felix toegeven. Ik probeer daarom bewust wat extra qualitytime in te plannen met ons tweetjes, om hem dan de extra aandacht te geven die hij soms moet missen.
Vorige zomer vroeg ik advies bij de Opvoedingswinkel. Zij volgden op hoe het ging met Felix’ gedrag en gaven raad. Toen dat niet genoeg hielp, kwam er een psychologe aan huis om hem te observeren en verder opvoedadvies te geven. Doordat Felix’ gedrag verslechterde en ons gezin daar meer en meer onder leed, trok ik enkele maanden geleden naar de kinderpsychiater. Ze observeerde Felix en luisterde naar mijn verhalen. Het vermoeden was helder: Felix zou autistische kenmerken vertonen. Doordat hij zo in zichzelf gekeerd is, is een uitgebreid onderzoek zelfs niet mogelijk, waardoor hij geen effectieve diagnose kreeg. Hij wordt wel behandeld uitgaande van ASS, een autismespectrumstoornis.
Klassieke opvoedregels volstaan niet bij Felix, hij heeft een heel andere aanpak nodig
Sinds kort weten we dus waarom mijn zoon het zo moeilijk heeft met veranderingen: alles wat afwijkt van het vaste schema, veroorzaakt een kortsluiting in zijn hoofd. Klassieke opvoedregels volstaan niet bij hem, hij heeft een heel andere aanpak nodig. We zijn nu in zee gegaan met een autismecoach, die ons leert hoe we het beste omgaan met Felix, en hoe we met hem kunnen communiceren. Zo zorgen we ervoor dat er veel voorspelbaarheid en structuur is. Ook rust is cruciaal, hij beleeft en verwerkt prikkels nu eenmaal veel intenser. We anticiperen ook vaak om spanning te vermijden. Zo laten we het bad vollopen voor hij in de badkamer komt, want sommige geluiden komen te fel binnen.
Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel. Bovendien kunnen we nu samen aan de slag met het juiste team, en dat is een hele opluchting. Het vraagt wel nog even de tijd om te aanvaarden dat je kindje ‘anders’ is. Voor ons heeft een deeltje van hem autisme, maar hij ís geen autisme. En als het goed met hem gaat, is hij dolenthousiast en gelukkig! We willen hem zoveel mogelijk de kans geven om die kant te ontwikkelen.
Ik hoop vooral een warm gezin te kunnen vormen met mijn twee jongens, die allebei hun draai gevonden hebben en zichzelf kunnen zijn.”
Meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!