Dagmar is zestig, Tom achtendertig. Zij zijn al zes jaar overtuigd van hun liefde voor elkaar. “Natuurlijk pieker ik soms over later, maar nu passen onze levens moeiteloos in elkaar.”
” ‘Wil je misschien samen met je mama op de foto?’ Dat kreeg Tom te horen van de fotografe, de dag dat hij zijn diploma kreeg – hij ging als dertiger een jaartje terug naar de schoolbanken. Ik was zo trots op hem en wilde dat moment niet missen. Alleen was ik niet Toms moeder, maar zijn vriendin. Ik begrijp de verwarring. Ik was op dat moment 56, ik had dus perfect Toms mama kúnnen zijn. ‘Ja, graag’, had Tom gezegd, terwijl hij me voor de lens sleurde. Zonder er verder veel woorden aan vuil te maken. Na de proclamatie reden we naar huis en hebben we eens goed gelachen met wat er eerder die avond was gebeurd. ‘Ik, je moeder? Ze moest eens weten dat wij straks samen in bed kruipen!’
“Echte liefde draait niet om cijfers, maar om respect hebben voor elkaar en plezier hebben samen”
Waarom Tom op zulke momenten dan niet gewoon de waarheid vertelt? Omdat hij goed genoeg weet wat voor ongemakkelijke stiltes die met zich meebrengt. Dat een oudere man met een piepjonge dame aan zijn arm pronkt, lijkt iedereen normaal te vinden. Maar als de rollen omgedraaid zijn en de vrouw een stuk ouder is dan haar vriend, dan hebben de mensen meteen een oordeel klaar. ‘Het zal wel een midlifecrisis zijn’ of ‘Ze kan het maar moeilijk accepteren dat ze ouder wordt’ zie je ze over mij denken. En Tom? Hem zal het om mijn geld te doen zijn – wat ik niet heb –, of hij heeft mommy issues. Waarom is het zo moeilijk te geloven dat wij elkaar gewoon graag zien? Leeftijd is maar een getal, en echte liefde draait niet om cijfers maar om houden van, respect hebben voor elkaar, het samenzijn, plezier hebben samen. Dat laatste hebben we in overvloed, álles trouwens.”
Leeftijd is maar een getal
“Ik kwam Tom zo’n zes jaar geleden tegen op een datingsite. Ik zag een foto van een knappe man met een stoppelbaard die onmiskenbaar jonger was dan ik. Afgaand op wat ik zag, schatte ik hem een jaar of tien, misschien vijftien, jonger. Dat viel best mee, dacht ik, dus klikte ik zijn profiel open. ‘32 jaar’, zag ik er staan. Ik moest toch even slikken. Ik was op dat moment 54, wat betekende dat hij 22 jaar jonger was dan ik. Ik moet toegeven dat ik getwijfeld heb om er verder wat mee te doen. Ging ik me niet belachelijk maken? Misschien was hij helemaal niet op zoek naar zo’n ‘oude taart’ als ik?
Maar de twijfels verdwenen toen ik een berichtje van hém kreeg. ‘Hey, ik zag je foto passeren en die sprak me wel aan.’ De weken daarna chatten we haast elke dag met elkaar. Ik vertelde hem over mijn liefdesperikelen – een huwelijk dat eindigde in een vechtscheiding, de nogal moeilijke relatie die ik daarna had – en over mijn twee dochters.
Ik dacht: ik leg al mijn kaarten meteen op tafel, zodat hij achteraf geen reden meer heeft om weg te lopen. (lacht) Want ja, hoe meer ik van Tom te weten kwam, hoe nieuwsgieriger ik werd. Tom vertelde me op zijn beurt dat hij in het verleden weleens een relatie had met een vrouw van zijn leeftijd, maar dat hij het gevoel had dat hij al verder in het leven stond. En dat een tweede relatie, met een wat oudere vrouw, veel vertrouwder had gevoeld. ‘Dus nee, ik vind je zeker niet te oud. Leeftijd is toch ook maar een getal?’, had hij me toen gezegd.
Mijn hart schreeuwde ‘ja’, maar mijn hoofd hield me tegen. Wat gingen de mensen wel niet denken?
Een zestal weken vlogen de berichtjes heen en weer, tot Tom op een avond zijn stoute schoenen aantrok en vroeg om af te spreken. Mijn hart schreeuwde ‘ja’, maar mijn hoofd hield me tegen. Wat gingen de mensen wel niet denken? En wat als mijn gevoel klopte en ik na onze date echt verliefd op hem werd? Kon dat wel: een vrouw die de vijftig gepasseerd is, met een man die niet eens veertig is? ‘Ach Dagmar, laat de mensen maar denken. Je kunt er maar plezier van hebben’, stelde een vriendin me gerust, nadat ik haar over Tom had verteld. ‘Ga op date en geniet. Als je niet gaat, ga je achteraf misschien spijt hebben.’ Ik ben die vriendin nog altijd dankbaar, want sinds onze eerste date, nu zes jaar geleden, is Tom nooit meer weggegaan.”
Oprechte liefde
“Als je tot over je oren verliefd bent, dan mag iedereen dat weten. Alleen wist ik niet of iedereen onze liefde zou begrijpen. Met een klein hartje ging ik naar mijn dochters, die maar enkele jaren jonger zijn dan Tom, en vertelde ik hen dat ik een nieuwe vriend had. ‘Zijn naam is Tom. We hebben elkaar ontmoet op een datingsite. Maar… hij is wel een stuk jonger. Hij is 38.’ Mijn oudste dochter zweeg, terwijl de jongste maar één vraag had: of ik gelukkig was. En ja, ik was in geen jaren meer zo gelukkig geweest. ‘Dat is het belangrijkste’, zei ze toen. ‘Ik ben blij voor je.’
Ik huil niet snel, maar toen stroomden de tranen over mijn wangen. Mijn oudste dochter heeft wat meer tijd nodig gehad om aan Tom te wennen. Maar ik weet niet of dat met zijn leeftijd te maken had of met het verleden – met mijn vorige vriend hadden mijn dochters geen al te beste relatie. Maar nadat ze Tom en mij enkele keren samen had gezien, zag ook zij dat onze liefde oprecht was.
Ik weet niet of ik bij Tom had kunnen blijven als mijn kinderen niet achter onze relatie hadden gestaan
Gelukkig, want ik weet niet of ik bij Tom had kunnen blijven als mijn kinderen niet achter onze relatie hadden gestaan. Verder hebben we vanuit onze nabije omgeving eigenlijk weinig tegenkanting gekend. Iedereen zag snel in wat voor een lieve en oprechte man Tom is. Ik herinner me wel nog een feestje waarop ik hem voorstelde aan enkele vrienden. In het begin werd er weinig van gezegd, maar hoe later het werd en hoe meer er gedronken werd, hoe meer de remmingen wegvielen.
‘Tom, één iets: als je Dagmar pijn doet, dan krijg je met ons allemaal te maken. Ik zeg het maar.’ Ik denk dat sommigen even hebben getwijfeld aan zijn intenties. (lacht) Maar Tom liet het niet aan zijn hart komen. Hij begreep de twijfels, maar hij wist ook dat die nergens voor nodig waren. Door gewoon zijn lieve, charmante zelf te zijn, heeft hij uiteindelijk iedereen voor zich gewonnen. Of ja, voor ons.
Maar hoewel iedereen die Tom en mij kent achter onze relatie staat, lopen we niet zomaar te koop met onze liefde. Toen we nog maar net samen waren en een dagje naar de Sinksenfeesten in Kortrijk gingen, hadden we best wat bekijks. Als we mensen passeerden, keken ze altijd nog een keer achterom om zeker te zijn dat wat ze net gezien hadden – een ‘oudere’ dame die hand in hand liep met een veel jongere gast – wel echt was. Misschien zat het in mijn hoofd, maar toch. Pas na enkele maanden wist ik dat gevoel van me af te schudden en durfde ik zelfverzekerd Toms hand vast te pakken op straat. Want de enigen die wat te zeggen hebben over onze relatie, dat zijn Tom en ik.”
Samen salsa dansen
“Natuurlijk is niet alles altijd even makkelijk. 22 jaar blijft 22 jaar. Dat merken we vooral tussen de lakens. Voor Tom zou er wel wat meer mogen gebeuren. Niet moeilijk, want hij zit nog in de fleur van zijn leven. Begrijp me niet verkeerd, het is niet dat ik niet graag intiem meer ben, maar dat omvat voor mij veel meer dan alleen seks. En je moet zeggen hoe het is: de goesting is er ook gewoon meestal minder als je ouder wordt.
Maar we hebben inmiddels een goed evenwicht gevonden. Als je als koppel goed kunt praten met elkaar, als er niets taboe is, dan kom je al een heel eind. Zo hebben we ook lange gesprekken over Toms kinderwens. Ik had al twee dochters en was op een leeftijd dat zwanger worden ook niet meer aan de orde was. Dat wist hij natuurlijk voor we een koppel werden, maar dat papagevoel kan op een dag toch de kop opsteken.
Ik prijs me gelukkig dat ik haast geen rimpels heb en nog geen enkel grijs haar, waardoor mensen me vaak tien jaar jonger schatten
Maar voor nu is het prima zoals het is. Hij wil in tijden als deze – denk maar aan de oorlogen en de klimaatopwarming – geen kinderen op de wereld zetten, omdat hij vreest dat de toekomst er voor hen allesbehalve rooskleurig uitziet. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat hij koppels veroordeelt die wél voor kinderen gaan. Inmiddels heb ik vier kleinkinderen en Tom is gek op hen. Verder voel ik zelden dat Tom zoveel jonger is. Ik ben zelf heel sportief, terwijl hij zich liever niet in het zweet werkt. Hij ziet er ouder uit met zijn baard, ik prijs me gelukkig dat ik haast geen rimpels heb en nog geen enkel grijs haar, waardoor mensen me vaak tien jaar jonger schatten.
Ik zie vooral dat Tom en ik veel raakvlakken hebben. We zijn alle twee technisch geschoold, we zetten graag een stapje in de wereld en we houden van reizen. Geen strandvakanties, het mag wat avontuurlijker zijn. Inmiddels is Tom ook helemaal in de ban van salsa, net als ik. De eerste zomer als koppel nam ik hem mee naar een salsafestival in Brugge, waar er elke zaterdagavond in openlucht gedanst wordt. Terwijl ik de benen van onder mijn lijf danste, keek hij van op de zijlijn toe. Op het einde van de avond zei hij: ‘Over een jaar staan we samen op dansvloer.’ En hij hield woord.”
En wat met later?
Wat de toekomst nog brengt? We hebben geen glazen bol, dus dat weet niemand. Momenteel wonen Tom en ik niet officieel samen, al is Tom hier zo goed als altijd. Zijn appartement in de stad wil hij graag houden. Om af en toe alleen te zijn, maar het is ook gewoon handig als we in het weekend de stad ingaan. Zo hoeft niemand van ons bob te zijn. En misschien is het ook niet slecht voor later, want hoe je het draait of keert, ik word er niet jonger op. Ik besef dat er wellicht een dag komt dat mijn lichaam of mijn hoofd niet meer mee wil, en dat Tom dan wel nog een heel leven voor zich zal hebben. Daar pieker ik soms wel over. Nu passen onze levens moeiteloos in elkaar, maar ik wil niet dat het zijne stopt als het mijne op z’n einde loopt.
Als ik Tom mag geloven, gaat hij me later met plezier wassen, aankleden en rondrijden in mijn rolstoel
Tom denkt daar heel anders over. De mannen in zijn familie zijn allemaal vrij jong gestorven, aan hartfalen. ‘Wie weet ben ik hetzelfde lot beschoren en overleef jij mij?’ Ik mag er niet aan denken. ‘En als dat niet zo is, dan ben ik er voor jou.’ Als ik Tom mag geloven, hoef ik later nooit naar het rusthuis. Dan gaat hij me later met plezier wassen, aankleden en rondrijden in mijn rolstoel. (lacht) Want, zo zegt hij altijd, onze liefde gaat veel dieper dan salsa dansen op zaterdagavond, een terrasje doen in de zomer, samen op reis gaan… Liefde is er zijn voor elkaar, is gelukkig zijn als de ander dat ook is. En liefde is datgene wat moeilijke momenten een stuk minder moeilijk maakt. En op zo’n liefde staat, hoe huizenhoog het cliché ook mag zijn, geen leeftijd.”
Nog meer lezen?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven