Hoe voelt het om op te groeien in een gezin waar je broer of zus altijd de hemel in wordt geprezen terwijl jij niet gezien wordt? Wat doet dat met je zelfvertrouwen?

Martines mama vergeleek haar altijd met haar jongere zus

Martine (53): “Mijn zus en ik zijn de strijd tussen ons gelukkig al een tijdje ontgroeid, maar het is lang anders geweest. Mijn jongere zus was als kind altijd mama’s kleine meisje, voorbeeldig en flink. Als grote zus van vijf jaar ouder moest ik altijd het goede voorbeeld geven, en dat gaf mij vooral het gevoel dat ik me moest bewijzen.

Want mijn kleine zusje was niet alleen flinker en voorbeeldiger, ze was ook nog eens de slimmere van ons twee. En dat heeft mama altijd extra benadrukt. Ze vond het fantastisch dat Tania uiteindelijk een universitair diploma gehaald heeft, terwijl ik veel minder uitblonk op school. Ze heeft haar successen altijd extra in de verf gezet en dat vond ik best pijnlijk. Toen ik een vast contract bemachtigde als winkelbediende, kreeg ze het amper over haar lippen om mij te feliciteren, maar over het feit dat Tania architect werd én trouwde met een notaris kon ze eindeloos stoefen.

Ik zeg niet dat mijn moeder ons ongelijk behandeld heeft of zo, maar ik heb wel altijd het gevoel gehad dat ze trotser was op mijn zus dan op mij. Ze zette mijn zus ook naar anderen toe altijd veel meer in de bloemetjes. Wat ik deed of zei was precies van minder belang. Nog steeds luistert mijn moeder meer naar mijn kleine zus dan naar mij, ook al zijn we al lang volwassen en hebben we allebei een eigen gezin. Mama geeft mijn zus altijd gelijk en zal haar zelden tegenspreken.

Het gevoel dat ik de mindere dochter ben, straalt zelfs af op de kleinkinderen. Ik heb twee dochters, van wie eentje met een pittig temperament en leermoeilijkheden en dat maakt het niet altijd makkelijk. Mijn zus heeft een zoon, een verstandig, rustig en gezond kind. Hij is haar enige kleinzoon, mama’s oogappel! Als hij iets vraagt, laat ze alles vallen, mijn moeder heeft hem altijd ontzettend opgehemeld. Ik weet dat het gedrag van mijn dochter niet evident is om mee om te gaan, maar toch word ik vanbinnen soms wel opstandig door hoe verschillend zij met haar kleinkinderen omgaat.

Het is duidelijk dat mama de rivaliteit tussen mij en mijn zus zelf in de hand heeft gewerkt, maar waar is dat voor nodig? Gelukkig weten wij intussen beter. Wanneer we met mama samen zijn, durft het nog weleens botsen, maar als we gewoon onder zussen zijn vinden we elkaar wél. Zo lang we bespaard blijven van venijnige en vergelijkende opmerkingen gaat het tegenwoordig heel goed. We maken samen uitstapjes of gaan shoppen en dromen ervan om na ons pensioen samen naar Zuid-Afrika te trekken.”

Meer openhartige getuigenissen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!