Natalia zoals je ze nog nooit zag: door de ogen van haar moeder
Ze heeft een ster op de wereld gezet, maar blinkt zelf uit in bescheidenheid: de mama van Vlaanderens gouden klok Natalia. En er bestaat geen twijfel over dat Arlette ook een gouden moederhart heeft.
Wie is Arlette Eyckmans?
- Geboren op 11 juli 1947.
- Had een kledingwinkel tot 1980.
- Getrouwd met Willy Druyts. Willy overleed in 2010.
- Mama van Philip (56), Carrie (55) en Natalia (44).
- Oma van Laurent, Nicolas, Kaat, Pauline, Lucas, Ine, Bobbi-Loua en Apollo.
- Philip is ondernemer, Carrie is bewustzijnscoach. Natalia kennen we als zangeres en tv-persoonlijkheid. Ze tourt momenteel door Vlaanderen met haar ‘Hallelujah To The Beat! 20 Years of Hits’-tour. Tickets en info: natalia.be
Stralende mama van drie
Een grote bos paarse tulpen verwelkomt ons in het gezellige appartement van Arlette (77). Die heeft ze speciaal voor dit gesprek gekocht, tot grote vreugde van fotografe Debby die de bloemen graag mee in beeld neemt. Naast het boeket: koffie, koekjes, veel foto’s van de kinderen en kleinkinderen, en een stralende mama van drie.
“Eerst kreeg ik Philip, een man met een gouden hart. Dan kwam ons zus (haar dochter Carrie, red.), de liefste vrouw van de wereld.” En dan is er nog die derde dochter, de jongste van het nest, die sinds ze in 2003 tweede werd in ‘Idool’ alle podia van het land heeft platgespeeld en door duizenden fans op handen wordt gedragen. Natalia. Doorgaans is zij het die de interviews geeft, vandaag draaien we de rollen om en mag mama in de spotlight. ’Omdat het voor Libelle is’, glimlacht ze, want eigenlijk houdt ze niet van al die aandacht.
Arlette: “Ik heb nog maar één keer een uitzondering gemaakt, en dat was toen ze me vroegen voor ‘James & co’. Omdat ik dacht dat ik daar Natalie zou verrassen. Het bleek andersom, zij wist dat ik daar zou zijn. Ze zong een nummer dat ze speciaal voor mij had geschreven. Zó mooi was dat. Ik heb me daar toch zitten snotteren.”
Je noemde haar net Natalie, is dat haar echte naam?
“Ja en nee. Mijn man en ik hadden afgesproken dat hij de naam mocht kiezen voor een meisje en ik voor een jongen. Hij wilde graag Natalia of Natasja, ik hoorde liever Natalie en we kwamen overeen om het zo op haar geboortekaartje te zetten. In de familie noemen we haar ook Natalie. Maar haar officiële naam is wel degelijk Natalia. Voluit: Natalia Willy.”
Genoemd naar haar grote idool. Haar papa.
“Dat is zo. Die twee trokken enorm naar elkaar toe. Haar vader was al 50 toen ze geboren werd, maar hij was zeer betrokken. Als er iets te bespreken was, zei hij steevast: ‘Ik zal dat wel regelen.’ Hij was een heel goede vader. Een heel goede man ook.”
Jullie zijn 40 jaar getrouwd geweest.
“En we waren altijd samen. We gingen samen tennissen, samen op reis, samen uiteten. Soms waren er vrienden bij, maar net zo vaak gingen we met ons twee. Meer hadden wij niet nodig.”
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
“Onze ex-partners zijn verre familie van elkaar. Dat maakte onze start niet vanzelfsprekend. In die tijd was een echtscheiding nog niet zo ingeburgerd als nu, en we hadden allebei ook al twee kinderen. We hebben veel opmerkingen moeten aanhoren. Maar onze liefde was niet tegen te houden. (glimlacht) Willy was al heel lang verliefd op mij. Twee maanden vóór we een koppel werden, gaf hij me dit hartje (aait over het kettinkje aan haar hals).”
Jullie verhuisden naar Oevel in 1978 en twee jaar later werd Natalia geboren. Je dochter en zoon waren op dat moment al 11 en 12. Heb je getwijfeld om nog een keer opnieuw te beginnen?
“Geen moment. We wilden heel graag een kindje samen. ‘Dit wordt ons liefdeskind’, zei Willy altijd. We hadden een kledingzaak toen, we hebben die verkocht toen Natalia een jaar was. We wilden meer tijd voor haar hebben.”
Strenge opvoeding
Natalia zegt in interviews dat ze best streng is opgevoed. Wie van jullie beiden was de strenge, jij of je man?
“Mijn man was de strengste, maar ik volgde hem. In de opvoeding moet je altijd aan hetzelfde zeel trekken. Ik weet ook niet of hij echt streng was, het was eerder overbeschermend. Dat ze niet mocht uitgaan bijvoorbeeld, was enkel omdat hij niet wilde dat haar iets zou overkomen. Thuis mocht ze wel veel. Soms stond de hele klas aan de poort om te komen zwemmen, iedereen was welkom.”
“Natalia klom al eens in de dakgoot van het internaat, maar grote zorgen moest ik me nooit maken. Over geen enkele van mijn kinderen”
Vanaf het zesde leerjaar ging Natalia op internaat. Niet haar beste jaren, zegt ze daarover.
“Ik moest daar zelf ook aan wennen, plots was het nest leeg. Maar het leek vanzelfsprekend: wij zijn thuis allemaal op internaat geweest, en mijn twee oudste kinderen ook. Natalia ging eerst naar de Dames in Antwerpen. Dat noemde zij een kakschool. (lachje) Het was er ook wel streng, met de zusters die alles in de gaten hielden. Ze is daar wat beginnen te rebelleren – ze klom al eens in de dakgoot bijvoorbeeld – maar grote zorgen heb ik me niet gemaakt. Over geen van mijn kinderen, ze hebben nooit voor problemen gezorgd.”
Hoge hakken
Wanneer kreeg jij in de gaten dat Natalia zo’n mooie stem heeft?
“Dat weet ik eigenlijk niet. Ik herinner me wel dat ze áltijd aan het zingen was. Op haar derde stond ze al op de salontafel met een zelfgemaakte microfoon. Haar eerste ‘optreden’ zagen we op haar elfde. Het was braderij, en zij stond plots op het podium. In een Madonna-outfit – inclusief felle make-up en puntige beha. Mijn man ging door de grond. (lacht) Ze was de nacht ervoor gaan logeren bij een vriendin van me, en blijkbaar hadden ze dat met hun twee bekokstoofd. Eigenlijk zagen we haar voor het eerst echt optreden tijdens de finale van ‘Idool’. Voor die tijd wilde vooral mijn man niet van een muzikale carrière weten, ze moest eerst haar diploma halen. Bob Savenberg is toen nog met een heel gezelschap bij ons thuis komen pleiten om haar voor de muziek te laten kiezen. Ze zou een grote worden, zei hij. Ze zat intussen in haar derde jaar vertaler-tolk, en ze heeft haar laatste examen niet meer meegedaan. Vanaf dan ging ze vol voor de muziek.”
Hou je als moeder dan je hart vast?
“We hoopten vooral dat ze niet naast haar schoenen zou gaan lopen, want haar carrière ging meteen zeer snel. Maar dat heeft ze nooit gedaan, nog steeds niet. Zij kan daar allemaal goed mee om.”
Vorig jaar zag ze de keerzijde van de roem. Er was veel commotie over een realityprogramma waaraan ze meewerkte en dat uiteindelijk werd afgevoerd. Vooral zij werd in de pers hard aangepakt.
“Ja. Dat was erg. Ze heeft diep gezeten. De pers is echt zwaar over de schreef gegaan en het is een lichtpuntje dat Natalia die zaak voor de rechtbank over de hele lijn heeft gewonnen. Maar de mensen hadden het gelezen, hé. Het beeld was gevormd.”
Voor jou als mama moet dat ook moeilijk geweest zijn.
“Ja. Ik heb het haar nooit laten merken, maar ik heb daar enorm van afgezien. Je bent zo machteloos. Wat had ik moeten zeggen: ‘Het komt wel goed?’ Het ís goedgekomen, maar dat wisten we op dat moment nog niet. Ik kon gewoon niets doen.”
Ik denk dat je net véél hebt gedaan. In interviews vertelt ze hoeveel ze aan jou heeft gehad.
“Ik was er. Als ze me nodig had, zei ik al mijn afspraken af. Mijn kinderen gaan altijd voor. Ik ben zo blij dat die periode achter de rug is. Ik was bang dat het zou blijven hangen en dat het haar carrière zou beïnvloeden, maar het tegendeel is waar: ze wordt meer gevraagd dan ooit en haar tournee loopt enorm goed.”
Ben je al gaan kijken?
“Zeker, dat doe ik heel graag. Het blijft wonderbaarlijk om zo’n zaal te zien vollopen, om te horen hoe honderden, soms wel duizenden mensen beginnen te juichen en te applaudisseren als de lichten uitgaan. En dat allemaal voor mijn dochter! (ernstig) Ik heb haar wel aangesproken op haar schoenen: ze staat daar met zó’n hakken. Gaat ze zich daar geen pijn mee doen?”
Haha, daar moet je een mama voor zijn, om aan zoiets te denken
“Zij moest daar ook om lachen: ‘Mama, als mijn voeten pijn doen, shot ik die schoenen gewoon uit, hoor’. Mijn man was vroeger ook bezorgd tijdens optredens. Hij heeft haar gelukkig nog zien optreden, ook in het Sportpaleis. Daar ben ik blij om.”
Snoepjes en cadeautjes
Willy is overleden in 2010.
(stil) “Dat was zwaar. Echt heel zwaar. Ik kon het eerst niet beseffen. We waren altijd met ons twee geweest, altijd samen. En nu zat ik helemaal alleen in dat grote huis. Ik ben daar nog vier jaar blijven wonen. Dan heb ik het verkocht, en ben ik naar dit appartement verhuisd.”
Was je erbij toen hij overleden is?
“Ik ben altijd bij hem geweest. Die dag in het ziekenhuis zei Natalia: ‘Mama, ga jij even rusten, ik blijf wel bij hem’. En die nacht is hij gestorven. ‘Je hebt het mij gegund’, zegt Natalia. Maar had ik het geweten, dan was ik ook bij hem gebleven.”
Door Natalia’s bekendheid werd er ook in de pers over zijn overlijden gesproken. Maakte dat je rouwproces moeilijker?
“De dagen na Willy’s overlijden kreeg ik voortdurend telefoons van de kranten, ze wilden weten waar en wanneer hij begraven werd. Tijdens de begrafenis hadden we twee mensen aan de kerk gezet om de pers buiten te houden, maar er zijn toch foto’s gemaakt van aan de overkant van de straat. Ze zijn ons zelfs gevolgd tijdens de rouwstoet naar het kerkhof. Dat was niet fijn.”
Hoe heb je het verdriet verwerkt?
“Goh, verwerkt… Ik weet niet of je zoiets ooit helemaal verwerkt. Het zit alle dagen in mijn gedachten. Maar het slijt enigszins. En we hebben veel aan elkaar. Ieder jaar komen we met alle vrienden en familie samen op zijn verjaardag en zijn sterfdatum. (fleurt op) Het mooiste zijn Bobbi-Loua en Apollo. Mijn kleinkinderen. Ik was zo blij toen Natalia me vertelde dat ze zwanger was. Ik had al zes kleinkinderen, drie jongens en drie meisjes, en Willy en ik vonden het altijd heerlijk als ze kwamen slapen, of als we samen naar de dierentuin gingen. Het is fantastisch om dat allemaal nogmaals te mogen beleven, zeker nu ik alleenstaand ben. Die twee schatten hebben mijn leven echt weer kleur gegeven.”
“Het is fantastisch om nogmaals te kunnen grootmoederen. Bobbi-Loua en Apolla hebben mijn leven echt weer kleur gegeven”
Natalia vertelde in ‘James en co’ wat een fantastische oma je bent.
“Ik kom heel vaak bij de kindjes en zodra ze me horen, komen ze aangelopen: ‘bomma!’ Grootmoeder worden is zo mooi. Als moeder moet je wat strenger zijn, dan is de opvoeding jouw verantwoordelijkheid. Een grootmoeder mag wat losser zijn. Natalia zegt daar weleens iets van: ‘Niet te veel snoepjes, hé! En niet te veel cadeautjes!’ Ach. (lachje) Oma’s, hé.”
Je dochter staat bekend als een sterke vrouw, en nu ik jou dit allemaal heb horen vertellen, denk ik te weten van wie ze dat heeft. Jij durfde je hart te volgen, ook toen een scheiding nog niet werd aanvaard, je krabbelde recht na het overlijden van je man, je stond er toen je dochter door een donkere periode ging.
(bescheiden) “Mijn kinderen drukken me altijd op het hart dat ik hulp moet vragen als ik bijvoorbeeld ergens naartoe moet. Maar ik ben een plantrekker. Ik stap liever zelf in de auto.”
Wat mag ik je wensen voor de toekomst?
“Ach. Laat alles maar gewoon blijven zoals het nu is. Alle kinderen en kleinkinderen gezond en gelukkig. Dan ben ik ook gelukkig.”
Meer mooie moederverhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!