Opnieuw papa na je 50ste: deze vaders vertellen hun verhaal

Bij een nieuwe relatie hoort vaak nog een nieuw kindje. Maar wat als je zelf de 50 al voorbij bent? Deze vaders werden na hun vijftigste opnieuw papa en delen hun mooie momenten én twijfels.

Steven: “Ik kan de gevolgen van onze beslissing kapot analyseren. Maar is het leven niet sowieso onzeker?”

Steven (60) heeft twee kinderen uit zijn eerste huwelijk. Hij is samen met Nina (39) en werd drie jaar geleden opnieuw papa van Timo.

“De kinderwens was meteen een gespreksonderwerp tussen Nina en mij. Ze is twintig jaar jonger en als je elkaar graag ziet, droom je van een kindje samen. Maar de kinderen uit mijn eerste huwelijk stonden op dat moment op het punt om het huis uit te gaan en dus stond helemaal opnieuw beginnen niet meteen hoog op mijn bucketlist. Ik was me bewust van de verantwoordelijkheid, van mijn leeftijd, en van de risico’s op medisch vlak.

Nina en ik hebben er veel over gepraat, lang over getwijfeld om er dan uiteindelijk toch voor te gaan. Haar kinderwens hoorde er gewoon bij. Het ging dus niet om de vraag of ik nog een kindje wilde maar om de vraag: wil ik met Nina verder met nog een kindje erbij. (lacht)

Ja, ik zou een oude vader zijn: als Timo gaat puberen, ben ik 70. Of erger nog, zal ik er überhaupt nog zijn op die leeftijd? Ik kan de gevolgen van onze beslissing kapot analyseren. Maar is het leven niet sowieso onzeker? Samen met Nina voelde ik voldoende vertrouwen en veel liefde om voor dit nieuwe leven en avontuur te gaan.

Zodra Nina zwanger was, heb ik mijn zoon en dochter op de hoogte gebracht. Hun reactie was menselijk: ze verklaarden me gek, en hadden tijd nodig om te wennen aan het idee. Dat begreep ik. Ook mijn moeder viel uit de lucht, maar smolt meteen bij het vooruitzicht op een nieuw kleinkindje. Veelal waren de reacties positief, enkele anderen keken bedenkelijk met zo’n waar-begin-jij-nu-nog-aan-frons.

“De geboorte zorgde voor een geslaagde start van mijn nieuw samengesteld gezin: dat deed mijn vaderhart zwellen van trots”

Ik liet me niet afleiden en genoot van Nina’s zwangerschap, een periode waarin ik kon terugvallen op mijn ervaring als vader. Nina beleefde alles voor het eerst, maar ik had het allemaal al eens doorgemaakt. Wanneer zij zich zorgen maakte, kon ik haar vrij makkelijk geruststellen. Ik was ook ouder en rustiger, en blij dat ik er op die manier voor haar kon zijn. Ik weet ook dat ik tijdens haar zwangerschap hard heb doorgewerkt, zodat ik het na de bevalling wat rustiger aan zou kunnen doen. Want ik wilde absoluut voluit kunnen vaderen over ons kleintje.

De geboorte van Timo was voor mij even wonderbaarlijk als de geboorte van mijn twee andere kinderen. Het blijft iets magisch. En ja, misschien kon ik er wel meer van genieten omdat ik beter wist wat er op me afkwam. Ook mijn andere kinderen waren meteen vertederd door hun mini-broertje. De geboorte van Timo zorgde voor een geslaagde start van mijn nieuw samengestelde gezin. Iets wat mijn vaderhart deed zwellen van trots.

“Fysiek voel ik zeker mijn leeftijd, maar mentaal houdt Timo me jong”

Met Timo kregen we een lief en levendig baasje in huis, maar ook eentje dat ons ’s nachts uit onze slaap hield. Tot op vandaag zijn de nachten gebroken en dat vraagt koffie en tijd om van te bekomen. Weet je, mannen van mijn leeftijd worden nu voor het eerst opa, en ik beleef een pril vaderschap. En hoewel ik sportief ben – ik loop mijn kilometers per week, en heb best nog een sterk lichaam – voel ik voor het eerst dat die rug zijn beperkingen heeft. En dat die gebroken nachten tijd vragen om van te herstellen.

Fysiek voel ik dus zeker mijn leeftijd, maar mentaal houdt Timo me jong. Hij daagt me uit om mee te gaan in zijn fantasie, en ik voel me niet te oud om mee te gaan in zijn knutsel- en knikkerplezier. Net omdat als zestigjarige papa mijn tijd met mijn zoon niet meer eindeloos is, besteed ik hem wel. Anders dan ik met mijn andere kinderen deed, stop ik mijn werkdag nu op tijd. Dan ga ik Timo van school halen en doen we iets leuks.

Ik maak me wel zorgen over de wereld waarin Timo zal terechtkomen. Ik ben voor mijn werk bezig met het milieu en het klimaat en de vooruitzichten zijn somber. Ik focus bij Timo dus op veel liefde en veerkracht, zodat hij later zeker stevig in zijn schoenen zal staan.”

Tom: “Ik merk dat ik in deze fase van mijn leven meer plezier heb aan het vaderschap”

Tom (50) is vijf jaar samen met Eva (31). Ze hebben samen een dochtertje van bijna drie en verwachten nog een kindje deze zomer.

“Ik kende Eva al langer, als mijn jonge alleenstaande buurvrouw. Ik hielp haar bij wat administratie, zij leerde me hoe een wasmachine werkte. Ik was een single papa, had geen behoefte aan een relatie en ik denk dat we allebei bewust die boot af hielden. Maar op een warme nazomerdag werden we onder de zon bij een aperitief alsnog verliefd op elkaar. Zij was 26, ik 45.

De wens om nog een kindje samen te krijgen, was er meteen. Ik heb altijd gedroomd van een groot gezin, en met Eva kwam die droom weer in zicht. We waren zeker van elkaar, en toch begonnen we niet onbezonnen aan een baby. Ik naderde de vijftig, en wilde mijn kinderen graag voor die leeftijd.

En ik ben nogal praktisch, dus deed wel wat denk- en checkwerk vooraf. We trouwden, ik regelde nog wat in verband met mijn erfenis, liet me checken in het ziekenhuis – doe ik sowieso om de vijf jaar – want ik wilde er de komende twintig jaar graag op een fitte en gezonde manier zijn voor mijn oudste en kleinste kinderen.

“Ik wilde niet altijd sussen. Dat zou paternalistisch kunnen overkomen bij Eva en dat wilde ik vermijden”

Mijn oudere kinderen wisten van onze babyplannen en leefden heel erg mee. Ze waren enthousiast toen we hen meenamen naar de twintig weken-echo van een Anoukje-in-wording. Samen kijken op groot scherm naar zo’n mini-mensje, samen naar haar kloppende hartje luisteren… Heel bijzonder.

Het werd uiteindelijk geen 100% ongecompliceerde zwangerschap – Eva moest een tijdlang thuisblijven om te rusten. Toch bleef ik er kalm bij. Ik was zeker een betrokken papa, maar wilde ook niet altijd sussen. Dat zou paternalistisch kunnen overkomen bij Eva, als ‘de ervaren vader die raad weet’. Dat wilde ik vermijden.

De geboorte van Anouk was fantastisch. Met het doorknippen van de navelstreng, voelde ik me op slag tien jaar jonger. Dat nieuwe kleintje deed heel wat nieuwe energie in me opborrelen. Ik voelde ook een drang om te vernieuwen. Er kwam een nieuwe keuken, we maakten zes slaapkamers in huis, we renoveren momenteel de badkamer en kochten een busje…

“De uitdaging blijft om iedereen van mijn gezin betrokken te houden”

Anders dan mijn leeftijdgenoten stel ik de grote reizen en plannen niet uit tot mijn pensioen, maar leef ik vandaag. We investeren in het huis voor ons en voor de kinderen, jong en oud. Ik spaar mijn geld dus niet op voor later, al vliegt het er nu ook niet volledig door. (lacht) Mijn vriendenkring heeft zich wel wat herschikt. Met zo’n kleintje is afspreken moeilijker en dan worden sommige vrienden kennissen en andere vriendschappen hechter. Allemaal goed.

Ik merk dat ik in deze fase van mijn leven meer plezier heb aan het vaderschap, dat ik milder ben. De uitdaging blijft wel om iedereen van mijn gezin betrokken te houden. Anouk heeft mijn snelle, acute aandacht nodig, met mijn tieners bespreek ik een issue of probleem soms pas op het einde van de dag, en geef ze dan exclusieve aandacht.

Tenzij iemand het echt lastig heeft: het nieuws dat Eva en ik aan een tweede kleintje wilden beginnen, en de veranderingen in huis met peuter Anouk werden mijn tienerzoon op een bepaald moment te veel. Hij had na schooltijd nood aan rust. Daar hebben we snel een oplossing voor gezocht. Ondertussen is alles weer in balans, en ben ik trots op mijn nieuw samengestelde gezin.

Wat ook helpt is dat ik zelf een ‘oudere’ vader heb. Hij was zelf 42 toen hij me kreeg – in die tijd bijna de pensioenleeftijd. Hij werd wel eens aangesproken als opa. Maar van mijn ouders leerde ik vooral dat zo’n dessertkindje een erg positief effect op hen had. Het hield hen jong en het geeft me vertrouwen en zekerheid over de toekomst van mijn gezin 2.0. Zeker nu er een nog een kleintje op komst is.”

Bart: “Even heb ik gedacht: wat als mijn kind twintig is, dan ben ik zeventig. Maar leeftijd is relatief”

Bart (51) is samen met Marjolijn (37). Hij werd afgelopen kerst papa van dochtertje Alba. Hij en Marjolijn hebben allebei een dochter uit hun eerdere relatie.

“Dat Marjolijn nog een kind wilde, wist ik en zelf ben ik ook een familyman. Ik weet nog heel goed hoe Marjolijn voor me uit wandelde tijdens een reis op Tenerife, prachtig in de zon. We waren toen twee jaar samen. Ik voelde het in mijn hart en riep: ‘Voor mij is het duidelijk. Ik wil een kindje met jou! We gaan ervoor!’ Ik heb zelfs een foto van dat moment.

Uiteraard heb ik stilgestaan bij mijn leeftijd: ik wilde dat nieuwe kindje graag voor mijn vijftigste. Even heb ik ook gedacht: wat als mijn kind twintig is, dan ben ik zeventig. Maar leeftijd is relatief. Aan het dochtertje van Marjolijn, die zeven is, hebben we de komst van ons kleintje uitgelegd met een echofoto. Heel mooi hoe enthousiast ze daarop reageerde.

“Ik heb alles heel intens en bewust kunnen beleven, anders dan toen ik voor het eerst papa werd”

Ik heb er ook op voorhand met mijn twintigjarige dochter over gebabbeld. Zij moest wennen aan het idee van nog een zusje, maar dat veranderde meteen toen Alba werd geboren. Laura heeft toen drie mondmaskers nat gesnotterd – van pure ontroering en ontlading.

Zelf voelde ik me van het ene op het andere moment opnieuw 30 – jong en energiek. Ik heb alles heel intens en bewust kunnen beleven, anders dan toen ik voor het eerst papa werd. Toen combineerde ik het prille vaderschap met de renovatie van een huis, een fulltime job én een extra project. Nu ervaren we alles in een oase van rust.

“Ik ben niet bezig met de tijd die weg tikt”

Ik voed nu ook anders op. Ik ben op mijn vijftigste rustiger, heb meer zelfkennis, kan beter luisteren en praten. Toen ik het nieuws op social media deelde, waren de reacties enthousiast en positief. Papa worden op latere leeftijd is geen taboe meer. In mijn hoofd en hart past een kindje op deze leeftijd perfect. Fysiek ben ik niet meer dezelfde als toen ik 30 was, maar Alba zet me wel in beweging om aan mijn conditie te werken… Ik sta ’s nachts moeiteloos op voor ons meisje.

Ik heb wel eens gedacht: die babyfase hoeft niet per se voor me. Geef mij maar meteen een kindje van drie. Maar nu ik er middenin zit, en weer besef hoe schattig en liefdevol zo’n baby’tje is, zou ik deze episode nooit willen overslaan. Ik geniet, en leef van dag tot dag. In het moment. Ik ben niet bezig met de tijd die weg tikt. Elk moment samen met Alba is simpelweg een geschenk.”

Wat zeggen experts?

Enkele cijfers

• 3 op de 10 mannen maakt een scheiding door voor de leeftijd van 45 jaar.
• 60% van die gescheiden mannen woont binnen de vijf jaar opnieuw samen met een nieuwe partner.
• Een kwart van die gescheiden mannen krijgt nog een kind met zijn nieuwe partner.

Vragen aan de familiesocioloog

Inge Pasteels en Kim Bastaits zijn allebei als familiesocioloog verbonden aan Hogeschool PXL.

Opnieuw vader worden na je vijftigste, het is niet meer zo uitzonderlijk. Hoe verklaar je deze tendens?

Inge Pasteels: “Vaders die op latere leeftijd aan een tweede gezin beginnen vormen nu minder een uitzondering dan enkele decennia geleden. Dat heeft verschillende redenen: we gaan op latere leeftijd relaties aan, scheiden later – en ook vaker – en gaan bijgevolg ook op oudere leeftijd nieuwe relaties aan.

Uit onderzoek blijkt dat een kwart van de gescheiden mannen een nieuwe relatie aangaat met een vrouw die meer dan zeven jaar jonger is. Een ander kwart van de mannen kiest voor een partner die drie tot zeven jaar jonger is. Bovendien gaat 42% van de gescheiden vaders, die dus al kinderen hadden, een nieuwe relatie aan met een vrouw die nog geen kinderen heeft. Deze vrouwen hebben dan ook vaker nog een kinderwens.”

Welke impact heeft een oudere vader op zijn jongste kind?

Kim Bastaits: “Word je in deze tijd papa, ook al is dat op latere leeftijd, dan ben je doorgaans meer betrokken dan vaders twintig jaar geleden waren. Verder heeft de leeftijd van de vader geen bijzondere invloed op de tevredenheid of het gevoel van eigenwaarde van de kinderen.

Wel loopt een oudere vader meer kans om genetische mutaties door te geven aan het kind. En soms ben je als oudere papa fysiek minder fit, waardoor gebroken nachten bijvoorbeeld zwaarder kunnen vallen.”

Hoe combineer je als oudere vader zo’n kleintje met je andere, oudere kinderen – vaak al tieners of twintigers?

Kim Bastaits: “Het is belangrijk dat de oudere kinderen zich betrokken blijven voelen bij het gezin van de vader. En dat de vader hierbij ook rekening houdt met het moedergezin van de kinderen.

Toon als vader aan je oudere kind dat het gezin dat je had met hun mama ook waardevol was en geef hen de ruimte om beide ouders graag te zien. Op die manier voelen de oudere kinderen zich erkend en vinden ze ook makkelijker hun plaats in het nieuw samengestelde gezin.”

Uit: Libelle 8/2021 – Tekst: Els De Ridder

Meer over vaders:

• Mijn verhaal: Marie wil liever niet dat mensen weten wie haar bekende vader is
• SOS relatie: “Ik zie haar kinderen graag, maar vind hen ook heel ondankbaar. Soms wrijven ze me onder de neus dat ik hun echte vader niet ben”
• Openhartig: Stephanie is donorkind en zoekt naar haar echte vader

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!