Powervrouwen: zij vonden hun droomjob in de bouw

Bang om een nagel te breken: daar zul je Ilse, Mandy en Britt niet snel op betrappen. Hoe is het om je mannetje te staan in een wereldje waarin vrouwen nog steeds zeldzaam zijn?

Girlpower op de werf

Schrijnwerker Ilse (33)

Relatie: samen met Jimmy
Mama van: Emma (11)
Ambitie: verder doen zoals we bezig zijn
Levensvisie: ‘Work hard, play hard’

“Als ik een dressing ontwerp, voorzie ik altijd een extra schoenenvak”

“Mijn man begon enkele jaren geleden als zelfstandig schrijnwerker. Ik werkte toen nog als kapster. Omdat mijn werkuren niet aangepast konden worden, bleek al snel dat onze jobs moeilijk te combineren waren met de zorg voor onze dochter. We begonnen naast elkaar te leven. Bovendien had mijn man nood aan een rechterhand. Dus gaf ik na vijftien jaar mijn ontslag en stapte ik mee in de zaak.

Het begin van een nieuw leven. Mijn man leerde me stap voor stap het vak. We doen nu alle schrijnwerk, behalve daken en trappen. Natuurlijk kijken mensen vreemd op als ik begin te schuren, timmeren en installeren. Vorige week nog moesten we een kast plaatsen. Het koppel kende me omdat ik ook de offerte had opgemaakt. ‘Ach, je bent er ook bij!’ riepen ze verwonderd. Ze waren helemaal verbaasd toen ik begon te schuren, meten en passen. Ze verwachtten een stielman en kregen een vrouw. Maar zodra mensen zien dat ook ik perfect weet wat ik doe, zijn ze gerustgesteld.

In je overall naar de supermarkt

Als vrouw in de bouw moet je op je strepen staan. Ik was nog maar net begonnen toen een man naar me riep: ‘De wereld is helemaal naar de vaantjes nu er ook vrouwen in de bouw werken.’ En dan is het de kunst om kalm te blijven, de opmerking te negeren of met een grap te reageren. Maar ik ben het gewoon. Als jongste van vijf moest ik voortdurend tegen mijn oudere broers en zussen opboksen. En ook als kapster leerde ik mondig te zijn. Ik sta mijn mannetje. Ook als mensen me vreemd aankijken als ik in een overall vol stof de supermarkt binnenstap. Geloof me, schrijnwerken lukt echt niet op hakken.

Tot enkele jaren geleden tutte ik me op voordat ik naar het kapsalon vertrok. Om dan ’s avonds zo snel mogelijk mijn joggingbroek aan te trekken. Nu is het andersom. Van zodra ik mijn overall uittrek, trek ik een rokje of jurk aan. En benadruk ik mijn vrouwelijkheid die trouwens ook op de werkvloer erg van pas kan komen. Als er een dressing moet uitgetekend worden bijvoorbeeld. Ik voorzie altijd een extra vak voor de schoenen. Ook bij het bedenken van een keuken ben ik degene die de indeling maakt. Vrouwelijke ideeën zijn soms heel welkom.

Danku, manlief

We zijn nu vijf jaar bezig. En echt waar, ik hou van mijn job. Ook omdat het werk zo afwisselend is. De ene dag zetten we een tuinhuis, de volgende dag maken we een dressing. Hout is bovendien een leuk en veelzijdig product. Zo blij dat ik dankzij mijn man als schrijnwerker aan de slag kon. Op een dag vind je de job van je leven en dan ben je weg. Alsof deze bekende slogan op mijn lijf werd geschreven!”

Schilder Mandy (40)

Relatie: vrijgezel
Mama van: Flint (11) en Lena (10)
Ambitie: mijn passie doorgeven aan leergierigen
Levensvisie: ‘Breng kleur in het leven van wie je dierbaar is.’

“Je moet dubbel zoveel materiaalkennis hebben en echt wel meer moeite doen om klanten te overtuigen. Jammer, maar het is de realiteit”

“Jarenlang werkte ik in het schilder- en behangbedrijf van mijn vader. Hij verkocht het werk, ik voerde uit. Op een dag laadde ik bij klanten mijn auto uit en zette ik mijn behangmateriaal klaar. In mijn ooghoek zag ik al dat het koppel steeds nerveuzer werd. Toen ik mijn behanglijm aan het maken was, werd er op mijn schouder getikt. ‘Wanneer komt de behanger?’ vroeg de man voorzichtig. ‘Die staat hier al,’ antwoordde ik. Moest ik lachen of net beledigd zijn? Ik weet het niet. Maar het is me wel altijd bijgebleven. Ook omdat het grote vooroordeel me nog steeds achtervolgt.

Ja, ik kan het wél

Intussen werk ik sinds vier jaar volledig zelfstandig. Het blijft als vrouw moeilijk om in de bouw het hoofd boven water te houden. Je moet dubbel zoveel materiaalkennis hebben en echt wel meer moeite doen om mogelijke klanten te overtuigen. Jammer, maar het is de realiteit. En toch schuur, plamuur en schilder ik elke dag opnieuw met een enorme liefde voor het vak. En met een oog voor detail dat toch wel typisch vrouwelijk blijkt. Een vriendin gaf een vriend de tip om mij te contacteren omdat hij zijn volledige huis wilde laten schilderen. Enkele dagen voor onze eerste afspraak had mijn zoontje een klavertjevier gevonden dat uiteindelijk één blaadje verloor. Toen ik met de man in kwestie voor het huis stond te praten, zag ik plots in de berm een klavertjevier. Ik verontschuldigde me en ging het klavertje plukken voor mijn zoon. Toen ik terugkwam, zei de man: ‘Jij moet mijn huis schilderen.’ Omwille van mijn oog voor detail. Die vrouwelijke verfijning wordt heel erg geapprecieerd.

Van oorlogszone tot prachthuis

Schilderen brengt me tot rust. Met een muziekje op de achtergrond kan ik het uren volhouden. Ik ben ook altijd trots op het eindresultaat. Want soms kom je in een oorlogszone binnen en stap je een tijd later een prachtig huis buiten. Ik geef ook kleuradvies en help mensen soms met de inrichting van hun huis. Hoe lang ik dit nog kan doen? Ik ben nu veertig. Het blijft fysiek zwaar werk. Nog tien jaar? Ik hoop het. Maar één ding staat wel vast: ook dan blijf ik in de sector werken. Ik ben erdoor gebeten. En die liefde is levenslang.”

Dakwerker Britt (24)

Relatie: samen met Davy
Ambitie: nu veel leren, straks een succesvol onderneemster
Levensvisie: ‘Liever moe (door hard te werken) dan lui (door niets te doen)’

“Toen ik voor het eerst op een dak stond, wist ik meteen: dit wil ik meer én vaker”

“Ik was net afgestudeerd als evenement- en projectmanager toen mijn vader en broer besloten om een dakwerkbedrijf op te richten. Of ik mee in de zaak wilde stappen? Ik twijfelde geen seconde. De administratie en projectopvolging, dat zou mijn verantwoordelijkheid worden. Maar omdat het ook dan handig is om het technische aspect te kennen, ging ik enkele keren mee het dak op. En daar gebeurde het. Wat er toen door me heen ging, kan ik nog steeds moeilijk beschrijven. Adrenaline? Vrijheid? Ik wist al snel: dit wil ik meer en vaker.

Zware kost

Sindsdien sta ik zo goed als elke dag mee op het dak. Mijn vader denkt na, mijn broer voert uit en ik help als diener mee met de uitvoering. Ik zet alles klaar en breng het materiaal aan. Best wel zwaar, ja. Zo stond ik vandaag nog op een werf zwaar hout te lossen. De mannen die even verder op een andere werf ramen plaatsten, kwamen me vragen of ze me een handje moesten helpen. Ik weigerde en nam een zoveelste houten balk onder de arm. Ze keken me verbaasd na. Ik voetbalde en bokste als jong meisje. Omdat ik het toen al fijn vond om de grenzen van mijn fysieke krachten op te zoeken, en dat is nog steeds zo.

Papa’s passie

Op het dak voel ik me supergoed in mijn vel. Ook tijdens de winter, zelfs als het vriest, omdat ik gek ben op buitenwerk. Dit samen met mijn vader en broer mogen doen, maakt het alleen maar fijner. Het feit dat we dezelfde passie delen, zorgt voor zo’n sterke band. Zo blij dat ik enkele jaren geleden de keuze maakte om in hun verhaal mee te stappen!”

Slechts 1,38% van de arbeiders in de bouw zijn vrouwen.

Daarom zijn ze met zo weinig

• Werken in de bouw is doorgaans fysiek zwaar.
• Vrouwen worden niet altijd zomaar aanvaard in een mannenteam. De meeste vrouwen in de bouw zijn via hun ouders of partner in de sector gerold.
• In de bouwsector heersen er minder flexibele werkuren, parttime werken kan bijvoorbeeld niet. Dat maakt de combinatie werk-gezin moeilijker.

Daarom zijn ze broodnodig!

• Vrouwen zijn accurater en zien meer details.
• Vrouwen zijn ordelijker op en naast de werf.
• Vrouwen beschikken over meer organisatietalent en zijn socialer en communicatiever.

De bouwsector is meer dan ooit op zoek naar vrouwen, omdat er meer vacatures zijn dan kandidaten. En de ‘bouw’ wordt ook interessanter voor vrouwen: het belang van brute kracht neemt af, want de technologische vooruitgang zal de werklast verlichten.

Bouwbedrijven zijn zich meer bewust van het belang van een evenwichtig team en de sector gaat meer belang hechten aan een goede balans tussen werk en privé.
Bron: acerta.be

Tekst: Barbara Claeys • Foto’s: Ann De Wulf

Lees ook:

• Vlaamse vrouwenkracht: 8x vechten voor vrouwenrechten
• Deze vrouwen waren het brein achter de maanlanding
• Single Working Women’s Day vandaag: waarom je dit moet vieren