SOS familie: “Ik wil een fijne tijd met de kinderen, niet een huishouden runnen”
Na hun scheiding kozen Saartje en Bart voor birdnesting, waarbij de kinderen in het huis blijven wonen en de ouders afwisselen. Maar dat zorgt voor irritaties.
Wat zegt Saartje?
Saartje (32): “Ons leven verliep als een sneltrein. Ik heb nooit echt stilgestaan bij alle belangrijke beslissingen. Ik kende Bart al van in de lagere school en onze wegen bleven elkaar kruisen: de middelbare school, de gymclub, de jeugdclub, de universiteit… Onze vriendschap maakte plaats voor liefde en voor we het wisten, waren we getrouwd. Het leek allemaal zo vanzelfsprekend.
We kregen samen drie zonen: Liam (5), Arthur (3) en Louis (1). Ze volgden elkaar snel op. Ik had het gevoel dat ik alleen nog maar moeder was. Ik zorgde voor de kinderen, het huishouden én ging ook nog voltijds werken, terwijl Bart rustig zijn eigen leven leidde. Hij ging vaak fietsen met zijn vrienden, zowel ’s avonds als tijdens de weekends. Ik werd alsmaar bozer en Bart bleef nog meer van huis weg.
Met de hulp van een therapeut kwam ik erachter dat dit niet het leven was dat ik wilde. Daarom besliste ik om te scheiden en, wonder boven wonder, Bart was meteen akkoord. Mijn grootste zorg was onze kinderen. Ze zijn nog zo jong. Hoe konden we uit elkaar gaan zonder hen te veel last te berokkenen? Daarom riepen we een tijdje geleden al de hulp in van een erkend bemiddelaar die kinderen heel centraal stelt in haar werk.
Bij het bespreken van de verblijfsregeling kreeg ik het moeilijk. Ik kon mij niet inbeelden dat de kinderen van hier naar daar zouden moeten. We overliepen alle mogelijkheden en kwamen zo bij birdnesting. Ik had er nog nooit van gehoord. Onze kinderen zouden in ons gemeenschappelijk huis blijven en Bart en ik zouden om de dag in ons huis voor de kinderen zorgen. De bemiddelaar beschreef de voor- en nadelen, maar ons besluit stond vast, hier zouden we voor gaan.
“Bij de wissel probeer ik vriendelijk te blijven omwille van de kinderen, maar vanbinnen kook ik!”
Bart kon zich er ook helemaal in vinden. Daarom zijn we verder ook niet in detail gegaan over afspraken. Ik was zo blij dat er überhaupt zo’n regeling bestond. Het systeem werkt prima voor onze kinderen. Ik denk dat Louis zelfs niet doorheeft dat zijn ouders uit elkaar zijn. Maar voor mij werkt het niet! Telkens als ik terugkom, kan ik het hele huis beginnen op te ruimen, ligt de was opgestapeld aan de wasmachine en is de ijskast leeg.
Bij de wissel probeer ik vriendelijk te blijven omwille van de kinderen, maar vanbinnen kook ik! Ik voel mij opnieuw de huissloof van vroeger en dat is net waar ik komaf mee wilde maken. Ik wil Barts rommel niet meer opruimen! Dat ik ondergoed van een vreemde vond in ons bed, terwijl we toch hadden afgesproken om geen vreemden te ontvangen in de woning, was voor mij het toppunt. Zo kan het voor mij echt niet verder!”
Wat zegt Bart?
Bart (34): “Saartje en ik zijn te jong een koppel geworden. Ik was amper twintig en Saartje achttien. Het was allemaal meteen zo ernstig. We nestelden ons in de gemeente waar we vandaan kwamen, maar ik voelde mij allesbehalve gelukkig. Saartje en de kinderen voelden verstikkend aan. Alleen tijdens het fietsen met mijn vrienden kon ik nog wat lachen en genieten van het leven. Aan scheiden wilde ik niet denken voor onze zonen, die waren nog zo jong. Maar toen Saartje met de boodschap kwam dat ze met mij niet verder wilde, voelde dat ook voor mij als een verlossing.
Saartje stelde voor om naar de bemiddelaar te gaan. Ik vond dat prima. Liever een overeenkomst waar we ons beiden in konden vinden, dan elkaar bevechten via advocaten.
We moeten nog lang met elkaar verder als ouders, dus kunnen we dat maar best zo goed mogelijk te doen. We kozen voor birdnesting. Zo moeten de kindjes niet steeds wennen aan een ander huis, geen valiezen over en weer sleuren en hun mama of papa niet te lang missen.
“Alleen met drie kinderen is best wel heftig”
We zouden deze regeling drie maanden uitproberen en dan evalueren bij de bemiddelaar. Maar we waren nog geen maand verder of Saartje wilde al een nieuwe afspraak maken. Ik moet toegeven, ik viel uit de lucht toen Saartje mij aan telefoon uitschold voor profiteur, vuilak en zei dat ze die verblijfsregeling niet meer zag zitten. Ze zei dat ze geen enkel voordeel had van een scheiding als ze nog steeds mijn rommel moest opruimen en ze was echt woest over die beha die ze vond.
Een gesprek was onmogelijk, ze wilde niet luisteren. Ik had nochtans erg mijn best gedaan, maar alleen met drie kinderen is best wel heftig. Als ik bij de kinderen ben, wil ik een fijne tijd met hen doorbrengen en niet een huishouden runnen. Ik weet nu echt niet hoe het verder moet, maar liefst van al wil ik dat systeem voor onze kinderen behouden.”
Zo ging het verder
Bemiddelaar Monique Van Eyken: “Al bij de start van de bemiddeling met Saartje en Bart, valt me op hoe zij hun kinderen centraal stellen. Ze voelden zich al lange tijd niet echt gelukkig in hun relatie, maar stelden een gesprek hierover uit omdat ze helemaal blokkeerden bij het idee aan een gescheiden gezin en de gevolgen daarvan voor hun kinderen. Ze bleven doorgaan tot Saartje omwille van zware migraine bij een therapeut terechtkwam en ze er niet meer naast kon kijken. Ze hadden te lang op automatische piloot geleefd zonder oog te hebben voor elkaars noden en hun relatie.
Denken aan de gevolgen van een scheiding beneemt hen zichtbaar de adem. Als we overlopen wat geregeld moet worden, zie ik de angst in hun ogen. Ze zijn bang voor de toekomst, ze hebben nooit iets anders gekend. Maar bovenal zijn ze bang voor de gevolgen voor de kinderen. Als ze over hen vertellen, zie ik veel verbondenheid en de wil om het voor hen zo goed mogelijk te doen. Ik beloof om samen naar een regeling te zoeken waar iedereen zich in kan vinden. Voor de verblijfsregeling kiezen de ouders voor birdnesting. Saartje en Bart zijn zo blij met deze optie dat ze alleen de voordelen zien, en niet de risico’s.
“Als ze over de kinderen vertellen, zie ik veel verbondenheid en de wil om het voor hen zo goed mogelijk te doen”
Maar als Saartje opnieuw een afspraak maakt, verbaast mij dat niet. Saartje gaat zeer emotioneel van start, ze is woedend. Ze voelt zich bedrogen en misbruikt door Bart. Ze zegt dat ze bij elke wissel opnieuw het speelgoed van de kinderen moet opruimen, de vaatwasmachine moet leegmaken, de lakens moet verversen en er geen vers eten in de ijskast te vinden is. Daardoor heeft ze geen tijd om met de kinderen bezig te zijn en voelt ze zich vooral Barts huishoudhulp.
Bart zegt dat hij net hetzelfde ervaart, maar hij kiest er wel voor om met de kinderen bezig te zijn en geeft toe daardoor het opruimen wat achterwege te laten. Het lukt hem anders niet, geeft hij toe. Als ik hen vraag of ze nog achter de regeling staan, zeggen ze allebei volmondig ja, alleen niet op deze manier. Ik vraag elk van hen wat ze hierin belangrijk vinden. Voor Saartje is het belangrijk dat er niemand anders in hun bed slaapt, en ze wil een proper huis. Bart wil graag iets langere periodes zodat hij kan wennen en tijd heeft om iets in huis te doen, en extra huishoudhulp waarvoor hij wil betalen.
We stellen een nieuwe regeling op waarbij ze slechts om de drie dagen wisselen, wat voor iets meer rust zorgt. Op de wisseldagen komt er een huishoudhulp die het huis schoonmaakt, een foodbox-abonnement zorgt ervoor dat ze zich geen zorgen moeten maken over boodschappen en er mogen geen liefjes blijven slapen. Een jaar later is deze regeling vastgelegd in een scheidingsovereenkomst die werd gehomologeerd door de rechtbank. Beiden hebben een appartement gekocht en ze blijven birdnesten. De kinderen doen het goed.”
Uit: Libelle 11/2022 – Tekst: Monique Van Eyken
Verder lezen:
- SOS familie: “Sinds hij me bedrogen heeft, communiceren we alleen nog maar via onze advocaten”
- SOS familie: “Ik vind het zo moeilijk om mijn zoon bij hen achter te laten”
- SOS familie: “Toen Sanne me vertelde dat ze meer bij haar papa wilde gaan wonen, stortte mijn wereld in”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!