Kijk en luister: Toni Coppers schrijft brieven in Libelle
Acht weken lang gaat misdaadauteur Toni Coppers brieven schrijven in Libelle. Aan zijn oud-leerkracht en beschermengel Erna, aan zijn vader, aan zijn ongeboren kleinkind…: stuk voor stuk pareltjes van brieven die je aan het denken en mijmeren zetten. Je leest ze week na week in Libelle en je kunt ze hieronder beluisteren én bekijken, want hoofdredacteur Karen ging langs bij Toni om enkele van zijn brieven te bespreken.
Een brief, geen thriller
Vlaanderens grootste misdaadauteur Toni Coppers neemt deze zomer de pen vast om brieven te schrijven. Waarom geen misdaadverhaal voor Libelle, maar precies dit genre? Toni Coppers vertelt: “Ik ben met Karen aan de praat geraakt op een event van jullie Libelle Leesclub. Ik vertelde haar dat mijn allereerste boek geen thriller was, maar een brievenroman. Het was dertig jaar geleden, mijn oma lag op sterven en mijn eerste dochter zou bijna geboren worden. Ik wilde absoluut dat die twee elkaar zouden leren kennen, maar dat is niet gelukt. Die gevoelens van verdriet en euforie heb ik verwerkt in brieven in ‘de bh van Madonna’. Ik vond het heel fijn om dat genre voor jullie nog eens op te pakken.”
Gedachten op papier
Toni Coppers: “Een brief schrijven verplicht je om na te denken. Stel dat je iemand al heel lang niet meer gesproken hebt en niet weet hoe te beginnen. Of het is te moeilijk om de telefoon te nemen en elkaars stem te horen. Dan kun je proberen om je ideeën op papier te zetten. Het geeft structuur aan je gedachten. Het is – voor mij in ieder geval – een hele goede methode om stil te staan bij bepaalde zaken. Het feit dat ik intussen vijf kinderen heb – twee biologische en drie pluskinderen – dat mijn vrouw Annick in mijn leven is, dat ik na veel hobbels en omwegen een gelukkig schrijver ben geworden, dat ik stilaan klaar ben om een kleinkind in mijn armen te nemen… een brief is een goeie vorm daarover te reflecteren.”
Week 1: Brief aan beschermengel en oud-leerkracht Erna
Toni’s eerste brief is er één aan zijn oud-leerkracht Erna, die Toni zijn beschermengel noemt. Toni’s leven heeft twee keer aan een zijden draadje gehangen na een ziekte en zwaar verkeersongeval. Erna was telkens zijn engel: iemand die je ontmoet op een kruispunt in je leven, iemand die je niet alleen de weg wijst maar ook nog een stukje meeloopt tot je weer sterk genoeg bent om zelf verder te gaan. “Het feit dat ik ben beginnen lezen, dat ik vandaag schrijver ben, dat ik uit mijn rolstoel ben geraakt, daar heeft zij mee te maken. Ze was er om mij te helpen, om een beetje geloof in mezelf te krijgen.”
Beluister de podcast van Toni en Karen
Bekijk het gesprek tussen Toni en Karen over deze brief
Week 2: Brief aan de man in het park
In 2017 arriveerde Karla, de vijf maand oude labradoodle, ten huize Toni Coppers. Het was de bedoeling dat ze er één jaar zou blijven als deel van haar opleiding tot blindegeleidehond. Karla moest ‘socialiseren’ zoals dat heet: leren omgaan met mensen, de tram nemen, meegaan op restaurant of café. Nadien zou ze weer vertrekken. “Wat er in de weken nadien gebeurde, is moeilijk precies te omschrijven. Ik weet alleen dat ik na enkele dagen met haar over het tapijt rolde en met absolute zekerheid wist dat ik haar nooit, maar dan ook nooit wilde teruggeven. Wat lastig is natuurlijk, want dat moet dus wel”, schrijft Toni in zijn tweede brief aan de man in het park die, net als hij, elke ochtend zijn hond uitlaat. O ja, Karla is trouwens gebleven. Hoe Toni dat heeft klaargespeeld en wat zijn viervoeter betekent voor hem, lees je in zijn tweede brief.
Bekijk het gesprek tussen Toni en Karen bij deze brief
Beluister de podcast van Toni en Karen
Meer boekentips:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!