5 bekende vrouwen over hun studententijd aan de KU Leuven
“Uitgaan tot in de vroege uurtjes maar enkele uren later wel netjes in de les!”
Dit jaar bestaat de KU Leuven maar liefst zeshonderd jaar. Met zes eeuwen aan kennis, onderzoek en duizenden diploma’s blikken we samen met enkele bekende oud-studenten terug op hun studententijd aan de oudste universiteit van Vlaanderen.
Gezondheidscoach Sonja Kimpen studeerde lichamelijke opvoeding
Sonja (65): “In het middelbaar heb ik de sporthumaniora gevolgd – een richting met wiskunde, wetenschappen en veel sport. Omdat ik droomde van een job als sportleerkracht, koos ik ervoor om op mijn achttiende in Leuven de richting licentiaat lichamelijke opvoeding te volgen. Het faculteitsgebouw was prachtig gelegen in een park. De opleiding had een goede reputatie en was voor op zijn tijd, dus ik was supergemotiveerd. Ik kom uit een familie met aanleg voor obesitas, ik wilde voor mezelf snappen hoe een lichaam werkt en hoe ik het onder controle kon krijgen.
Ik wilde de cursussen perfect beheersen – noem me gerust een streber, want dat was ik ook. Ik had faalangst, een laag zelfbeeld en geloofde nooit dat ik dat diploma zou halen. En dus blokte ik elke letter van mijn vele, dikke cursussen uit het hoofd. Examenperiodes betekenden voor mij dan ook nachtwerk. Maar kijk, het loonde, want ik haalde goede punten, enkel voor statistiek en hoogspringen had ik tweede zit. Ik ben dan ook maar 1m50. (lacht)
Maar los van die twee uitschuivers, maakte die perfectionistische ingesteldheid me ook gedreven: vakken als neurofysiologie en kritisch denken vond ik mateloos boeiend. En ook hoe sommige proffen de kunst van het doceren beheersten, hebben me tot op vandaag geïnspireerd. Ik geef nu zelf heel graag presentaties voor grote zalen en geef er ook les in.”
Muizen op kot
“Hoe mijn studententijd verliep? Ik verbleef met acht andere kotgenoten in een gemeenschapshuis. Wij deelden een keukentje en een douche waar weleens een muis passeerde. Als ik nu terugblik op die plek, was het er niet bepaald proper. Maar we hadden er de beste feestjes – in parka en uitgerafelde jeans – en vonden er steun bij elkaar.
Al heerste er tijdens de blok wel opperste concentratie. Grappige anekdote: ik had een tante nonneke in Herent die voor ons restjes eten ‘smokkelde’ en daar gingen we op zondagavond met de auto potjes met ‘peekes en erwtjes’ ophalen. Toch weer wat geld bespaard! In café De Sportzak vonden de ‘sportkotters’ elkaar, dus daar zat ik ook wel vaak. We waren een hecht jaar, en tot vandaag gaan studiegenoten van toen samen op reis, maar mijn agenda laat zulke extra’s jammer genoeg niet toe.
Aan de KU Leuven heb ik een heel brede basis meegekregen, een echte springplank naar mijn latere werk. De boeken die ik heb geschreven, waren altijd wetenschappelijk onderbouwd en ondanks het feit dat ik in de populaire media werd opgevoerd, werd ik gelauwerd door de KULeuven met een honorering. Een mooie waardering en tout court een warme herinnering aan een onvergetelijke periode.”
Weervrouw en klimaatexpert Jill Peeters studeerde geografie en doctoreerde erna nog
Jill (49): “Ik vergeet nooit mijn eerste dag aan de KU Leuven. Ik was enkele maanden ervoor aan mijn rug geopereerd en moest de lessen in de richting geografie en weerkunde al liggend volgen. Mijn vader had daarvoor een speciaal veldbed gemaakt. Dat bed moest iedere keer binnengedragen worden in de aula, en daarvoor moest een beurtrol afgesproken worden met enkele vrijwillige studenten. Ik was bang dat het enthousiasme maar lauw zou zijn, maar tot mijn grote opluchting wilde iedereen meehelpen. Ik voelde meteen: deze KU Leuven-tijd komt goed!”
Eenzaam
“Ik zat op kot, maar dat was niet meteen een succes. Eerst had ik een studio, en ik had maar een oppervlakkig contact met de anderen in het gebouw. Erna ben ik veranderd naar een andere plek en daar voelde ik me nog eenzamer. Dat zorgde voor een lastig jaar, waarin ik wel wat tranen heb gelaten. Ik besloot uiteindelijk opnieuw voor een andere studentenkamer te gaan, en daar zat ik wél goed. We deelden een keuken, ik was iets ouder, en dat maakte het contact makkelijk en fijn. Ik had er ‘n fantastische tijd. Grappig detail: twee van mijn drie dochters zitten nu ook exact daar op kot. (lacht)Ik was een student die altijd in de les zat – mijn bed stond klaar, ik moest dus wel. (lacht)
Ik was geen ‘van-buiten-blokker’, dat kon ik niet. Maar als ik iets begreep, haalde ik mijn punten. Ik was ijverig en hield mijn cursussen goed bij. Snapte ik iets niet, dan vroeg ik meteen om extra uitleg. Dat is nog altijd mijn gouden studieraad. Ik heb op die manier nooit herexamens gehad en gaf zelfs mijn vrienden bijles tijdens de zomervakantie, want ik kon het volgens hen ‘zo goed uitleggen’.” (lacht)
Choquerend
“Mijn prof van weerkunde zal ik nooit vergeten, hij inspireerde me. Ik noem hem ‘mijn weerkundige papa’. Hij leerde me wetenschappelijk denken, hoe komt iets en waarom? De KU Leuven heeft me grondig gevormd, die universiteit paste bij mijn DNA. Ik was ook praeses van onze vakgroep. Die rol leerde me vallen en weer opstaan, met verschillende mensen om te gaan… En het bracht me ook bij dat je door samen te werken, meer bereikt.
Hoewel weerkunde over klimaat gaat, ging het in de jaren negentig allesbehalve over de impact van klimaatverandering – best choquerend, achteraf bekeken. Dat is intussen wel veranderd. Ik heb vanuit mijn expertise heel veel zien veranderen op klimatologisch vlak, we zitten in een scharnierperiode en de urgentie is hoog. Veel van mijn medestudenten zijn terechtgekomen in interessante en betekenisvolle jobs die mee het verschil kunnen maken. Zelf schreef ik boeken en maakte ik een documentaire en podcasts over het thema. En ik bouwde mee aan een nieuwe opleiding aan de KU Leuven rond duurzaam ondernemen, die intussen vijf jaar bestaat. Heel trots op!”
Meerkampster Noor Vidts combineerde bio-ingenieurswetenschappen met topsport
Noor (28): “Ik heb topsportschool gedaan in het middelbaar. De overstap naar een volwaardige wetenschappelijke richting aan de universiteit was best pittig. Ik heb de studie bio-ingenieur altijd gecombineerd met topsport, dus ik wisselde lessen en trainingen met elkaar af, waardoor mijn weken héél gevuld waren. Tijdens mijn middagpauze deed ik nog kleine oefeningen en de gaatjes in mijn agenda vulde ik met tijd bij de kinesist. Ik belandde zo dus weleens in sportoutfit weer in de les. Het waren zotte jaren, als ik er nu op terugblik. Mijn trainer hield wel rekening met mijn lesuren. En ik besloot mijn studie te spreiden over meer dan de klassieke vijf jaar… Dat gaf me meer ademruimte.”
Zuid-Afrika
“Al miste ik zo ook dingen: ik zag mijn vriendinnen sneller hun jaren afwerken. Ik kon hen ook geen hulp meer vragen voor bepaalde vakken en moest alleen mijn plan trekken. Maar we bleven elkaar wel zien, en mijn vriendinnen van toen zijn nog steeds mijn besties van nu. Eén van hen is basketster Heleen Nauwelaers die bij de Belgian Cats speelde. Ook een topsportster, die leefde volgens hetzelfde regime als ik. Lees: aan een taak werken tot na middernacht om de deadline te halen of tijdens stages – bijvoorbeeld in het prachtige Zuid-Afrika –, je vrije tijd spenderen aan massieve vakken als fysica… Gek genoeg leidde mijn studie me ook weleens af van mijn sport – wat goed deed. Bij andere studenten is het wellicht andersom, en zorgt sport voor de ontspanning, haha.”
Choco-benen
“Tijdens de juni-examens was het best hectisch, omdat die samenvielen met het wedstrijdseizoen, dus was het altijd flink op voorhand werken. Je merkt: het was een strak regime, met niet veel tijd over om uit te gaan. Ik ging af en toe naar een ‘voordrink’ maar erna ging ik meestal naar huis. En ja, ik heb weleens een kater gehad, maar dan leer je snel dat je met ‘choco-benen’ op een training niet vooruitkomt. Nu drink ik simpelweg nooit nog alcohol.
Ik haalde uiteindelijk de eindmeet, in de afstudeerrichting Human Health Engineering, met vakken als anatomie en fysiologie. Superinteressant en mooi toepasbaar op mijn eigen leven als atlete. Het is een prachtig diploma dat ik achter de hand heb voor wanneer mijn sportcarrière ooit stopt.”
Minister van Onderwijs Zuhal Demir studeerde rechten aan de KU Leuven
Zuhal (44): “Kiezen voor de universiteit, studeren in een grote stad, op kot gaan bovendien – dat was voor het Genkse arbeidersgezin waarin ik opgroeide een heel grote stap. Voor mijn ouders was studeren aan de universiteit een onbekende wereld. Ik was een van de eerste vrouwen van mijn generatie én uit de Turkse gemeenschap in Genk die koos om naar Leuven te gaan.
Ik ging in mijn eentje naar opendeurdagen, informeerde me en lichtte dan mijn ouders in. Mama en papa zetten grote ogen op, maar gaven me de kans. Dankzij studiebeurzen en een gesubsidieerde studentenkamer kon ik starten aan de KU Leuven. Het zou een van de mooiste periodes uit mijn leven worden. Een onbezorgde tijd, met de wereld die nog aan je voeten ligt.”
Uitgaan op Pisang Ambon
“In het middelbaar zette ik me al in voor de Schrijf ze VRIJ-dagen van Amnesty International, en ook in Leuven kon ik mijn zin voor engagement kwijt. Ik werd verkozen tot studentenvertegenwoordiger, zetelde in de kringraad en de sociale raad van onze faculteit. We organiseerden fuiven en politieke debatten, een trip naar Straatsburg en ik zat als student mee rond de tafel met de rector om de bachelor en master Rechten te hervormen. Ik ging mee betogen tegen oneerlijkheid.
Maar het was ook een periode van uitgaan op Pisang Ambon en vriendschappen voor het leven smeden. Met elkaar plezier maken, cantussen doen, samen filosoferen op kot, elkaar oppeppen voor de zware blok, elkaar helpen tot je dat ene stuk leerstof begreep – dat schept innige banden. Ik heb nog steeds een beste vriendin die ik aan de KU Leuven leerde kennen: zij is van Roeselare, ik ben van Genk, dat ligt ver uit elkaar. En toch, ze is meter van mijn dochtertje, en we zien elkaar nog altijd heel geregeld. Prachtig, hè! Zo blij dat de gsm toen nog niet bestond toen, anders hadden we heel veel fijne momenten gemist.”
Doorzetter
“Van mijn ouders kreeg ik als student vijftig euro zakgeld mee om de week door te komen, maar soms was dat na de eerste zondagavond al tot de helft op. (lacht) Om me iets extra te kunnen permitteren, kluste ik toen bij in de ACCO boekhandel en bij Mer du Nord in de Bondgenotenlaan. Ik ging graag op stap met vrienden. Soms tot in de vroege uurtjes. Maar ik had altijd de discipline om enkele uren later in de les te zitten.
Ik had dan ook fantastische profs die me nieuwsgierig maakten, mijn rechtvaardigheidsgevoel aanwakkerden, de droge juridische leerstof sappig konden overbrengen… Ik heb zelden een college gemist, al kon ik mijn cursussen weleens een week of twee onaangeroerd laten liggen. Maar dat haalde ik dan in tijdens de kerst- en paasvakantie om dan in juni te kunnen scoren. Op dat vlak ben ik een doorzetter en ik ging telkens door zonder herexamens.”
De basis van alles
“Dat ik mijn master in de Rechten haalde, maakte dat mijn ouders heel erg trots op me zijn. Met de juiste omkadering en tegemoetkoming kan iedereen de kans krijgen om verder te studeren. Dat is iets wat ik heel erg belangrijk vind en waarop ik zal hameren vanuit mijn rol als onderwijsminister. Sowieso is goed onderwijs de basis van alle belangrijke dingen: van je toekomst, van je zelfstandigheid, van je vriendschappen, van je dromen…”
Politica en VN-goodwillambassadeur Goedele Liekens volgde seksuologie aan de faculteit geneeskunde
Goedele (61): “Toen ik aan de KU Leuven begon, was ik 23 en had ik er al vijf jaar klinische psychologie opzitten aan de VUB. Ik bleef in Brussel op kot, maar pendelde naar Leuven voor de les en om uit te gaan. De richting seksuologie op een katholieke universiteit was niet vanzelfsprekend, we waren een kleine groep van zestien studenten en kregen vakken als moraalfilosofie van geestelijken (!) – ik denk om het allemaal wat ‘verantwoord’ te houden.”
Wie ben ik?
“We waren als vakgroep een buitenbeentje en ikzelf trok binnen die groep nog eens extra de aandacht omdat ik in die periode al bekend was. In mijn thesisjaar presenteerde ik op VTM ‘Wie ben ik?’ – niet meteen het meest intellectuele programma, en daar werd door een aantal proffen op neergekeken. Later werkte ik ook mee aan ‘De Lieve Lust’, een taboedoorbrekend radioprogramma over seks, relaties en erotiek, op Studio Brussel. Sommige docenten waren fan en werkten graag mee aan dat programma, anderen deden neerbuigend.
Mijn bezigheden gaven dus wel wat voer voor discussie. Het was prof. Alfons Van Steenwegen die me destijds waarschuwde. ‘Goedele,’ zei hij, ‘jij gaat je extra hard moeten bewijzen. Ze gaan je streng evalueren.’ En dat was ook zo. Prof. Van Steenwegen vergeet ik nooit, een heel intelligent en inspirerend man die het ook had begrepen dat je onderwerpen als psychologie en seksuologie via de media bij het brede publiek bespreekbaar kunt maken. Denk maar aan zijn bestseller ‘Liefde is een werkwoord’.”
Moeder met soep
“Toch kijk ik met fijne herinneringen terug naar mijn Leuven-tijd. Leuven was een fijnere stad om uit te gaan dan Brussel. Ik zie me nog na een nachtje in café Den Delper ‘s morgens de eerste trein terug naar Brussel nemen tussen de pendelaars in maatpak. En wij maar opperen dat ons dat nooit zou overkomen, in zo’n grijs kostuum elke dag forenzen. Typisch studentengedrag: altijd dénken dat je het beter weet dan de rest. (lacht)
Op kot in Brussel blijven terwijl ik in Leuven studeerde, was trouwens een zeer bewuste keuze. Ik ben afkomstig van Begijnendijk dat vlak bij Leuven ligt. Had ik in Leuven op kot gezeten, dan stond ons ma er elke dag met soep. En net daar wilde ik aan ontsnappen. Als twintiger wilde ik op eigen benen staan, zonder te veel bemoeienissen. En dat is me gelukt! Uiteindelijk behaalde ik vlot mijn tweede universitaire diploma en dat boostte mijn geloofwaardigheid. Ik was stevig geschoold, wist waarover ik sprak en dat leverde me heel wat kansen op. Ik kon er maatschappelijk het verschil mee maken.”
Meer lezen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
