Vrolijke vrollega’s: Silke, Elisabeth, Inge & Annick vonden elkaar in het Zeepreventorium van De Haan
Tijdens een gemiddelde week spenderen we meer uren op het werk dan thuis. Geen wonder dat ook onder collega’s heel mooie vriendschappen ontstaan! Silke, Elisabeth, Inge en Annick vonden elkaar in het Zeepreventorium van De Haan.
Annick (57): “Dertien jaar geleden kwamen wij terecht in dezelfde leefgroep voor chronisch zieke kindjes in het Zeepreventorium van De Haan. Daar vonden we elkaar in onze gelijkaardige aanpak: vanuit de buik, met veel empathie en oog voor de beleving van het kind. Ons belangrijkste doel was om ze een thuis te geven, weg van thuis.”
Elisabeth (32): “Ze noemden ons ‘de mammies’, ondanks het feit dat Silke en ik toen prille twintigers waren.”
Annick: “We zien soms schrijnende situaties. En de liefde die je kunt voelen voor een kind dat niet het jouwe is, is ongelofelijk. Maar je moet kunnen loslaten, anders ga je eraan onderdoor.”
Inge (56): “Omdat we elkaar zo goed aanvoelden, begonnen we al snel ook na het werk af te spreken. Thuis of aan mijn strandcabine. Muziekje op, wijntje erbij en babbelen en dansen tot ver na zonsondergang.”
We begonnen al snel ook af te spreken aan mijn strandcabine. Muziekje op, wijntje erbij en babbelen tot laat na zonsondergang.
Silke (34): “Eigenlijk typeert dat onze bijeenkomsten tot op de dag van vandaag. (lacht) Ik ben na drie jaar vertrokken bij de leefgroep en Elisabeth werkt sinds kort in het onderwijs. We werken dus niet meer samen, maar zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Dat vind ik heel bijzonder.”
Annick: “We zijn allemaal gevoelsmensen, en we delen een liefde voor lekkere wijn, goede gesprekken en muziek. Songteksten, vooral. Die kunnen we tot in het oneindige analyseren. En ja, we zouden moeders en dochters kunnen zijn, maar zijn wel degelijk vriendinnen. Het leeftijdsverschil maakt onze connectie net boeiend.”
Inge: “Welke tegenslag of uitdaging ons pad ook kruist, er is altijd wel iemand die iets gelijkaardigs heeft meegemaakt en er raad mee weet. We zien elkaar gewoon graag. En we kunnen over alles babbelen, ook over de meest intieme dingen.”
Elisabeth: “Onze levens zijn intussen helemaal met elkaar verweven. Zo is Inges dochter ook een goede vriendin van mij.”
Annick: “Mijn man is dan weer goed bevriend met die van Inge. En zo zijn er wel meer draadjes die onze levens met elkaar verbinden. Net dat maakt het zo mooi. Ik koester de momenten die we samen delen enorm, en weet zeker dat dat geldt voor ieder van ons.”
Meer verhalen van onze lezeressen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
