Groeten uit Zweden: “Na anderhalf jaar zagen de kinderen ein-de-lijk de oma’s terug”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 41, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (13) en Stina (10). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Oma’s in Zweden: na anderhalf jaar opnieuw knuffels

De school is intussen al meer dan twee weken bezig hier in Zweden, maar dat betekent niet dat we geen bezoek uit België meer ontvangen. Oma en oma, mijn moeder en schoonmoeder, trokken hun stoute schoenen aan en vertrokken samen richting Zweden. Ze hadden Elias en Stina immers anderhalf jaar niet meer gezien, een eeuwigheid in een kinderleven. En dat mochten ze ‘aan den lijve’ ondervinden.

Je ziet niet alles via video

Als je meer dan 1000 kilometer van elkaar woont, doe je je best om de contacten zo warm mogelijk te houden, ook al is er corona in de wereld. De techniek is er en de kinderen hebben hun eigen smartphone, dus een rechtstreeks lijntje inclusief video opzetten tussen oma en kleinkind is zo gepiept. In theorie klonk het perfect, al had deze ietwat naïeve moeder geen rekening gehouden met het aspect ‘tegendraadse tiener’.

De Whatsapp-berichten van de grootouders bleven vaak onbeantwoord, want de coole tieners communiceren namelijk enkel via Snapchat. In de praktijk waren het dus vooral mijn man en ik die belden met onze respectievelijke ouders. De kinderen kwamen meestal kort hallo zeggen of zwaaiden eens van in de verte, waarna ze verder gingen met de orde van de dag.

Bovendien krijg je via een videogesprek slechts een klein deeltje van de werkelijkheid mee. De oma’s hadden er bijvoorbeeld geen idee van hoe erg Elias en Stina gegroeid zijn dat laatste anderhalf jaar. Ook al had ik ze vaak genoeg gewaarschuwd, toch stonden ze verbaasd te kijken toen Elias hén vastpakte in plaats van andersom en er een serieuze kop bovenuit stak. “Mijn kleine omaatjes”, zei hij breed glimlachend.

Elias stak een serieuze kop boven de oma’s uit. “Mijn kleine omaatjes”, grapte hij.

In te halen knuffels en ‘ballekes in tomatensaus’

We hebben echte knuffelkinderen, die zelfs in hun tienerjaren nog regelmatig komen tanken. Dat wij gedurende corona de enige ‘knuffelcontacten’ waren, viel behoorlijk zwaar. Nu oma en oma hier waren, moest er behoorlijk wat ingehaald worden. In de eerste plaats oneindig veel knuffels! Maar ook het typische oma-eten, dat toch altijd net iets beter smaakt dan wanneer mama of papa het maakt, valt serieus in de smaak. Ook al is Zweden het land van de kötbullar, de echte Belgische balletjes in tomatensaus waren Elias en Stina duidelijk nog niet vergeten.

Ik wist meteen wat doen! Snel bestelde ik wat extra glazen voorraadschaaltjes en maakte plaats in de diepvriezer. De oma’s zijn namelijk nog een weekje hier en kondigden aan nog wat typisch Belgische kost klaar te maken, speciaal voor de kinderen. Telkens een  beetje te veel, zodat ze een voorraadje aan kunnen leggen voor de komende weken. Op die manier blijft er nog een stukje oma en oma in Zweden, ook al zijn ze tegen dan al terug thuis. Wordt het gemis bij de kinderen te groot, dan halen we een potje Belgische comfortfood uit de diepvries. Smakelijk!

Groeten uit Zweden,
Sara

NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:

• Groeten uit Zweden: “Het was ineens zo stil in huis”
• Groeten uit Zweden: “Moet ik weer sociaal zijn na corona?”
• Groeten uit Zweden: “Kom eens uit je comfortzone en bouw zelf een huisje”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!