SOS familie: “De overgang naar het secundair onderwijs is voor mij hét moment om onze regeling opnieuw te bekijken”

Anouk en Kevin hebben drie kinderen en zijn twee jaar geleden gescheiden. Ze kunnen het niet eens worden over een middelbare school voor hun oudste zoon Lucas (11).

Wat zegt Anouk?

“Ik wil dat Lucas zijn middelbaar volgt op de school waar ik werk. Dan kan ik hem elke dag zien en goed opvolgen”

Anouk (37): “De scheiding was voor mij heel heftig. Kevin had blijkbaar al een jaar iemand anders, ik kwam er toevallig achter via een sms op zijn telefoon. Mijn wereld stortte in en ik wilde zo snel mogelijk bij hem weg. Kevin voelde zich schuldig en daar heb ik gebruik van gemaakt: ik kon het huis kopen voor een redelijke prijs en de inboedel kreeg ik voor een prikje. Over de regeling voor de kinderen ging het er heftiger aan toe. Ik had de kinderen graag zo veel mogelijk bij mij, maar Kevin wilde evenveel vader zijn. Daar stond hij op.

Ik ben uiteindelijk akkoord gegaan om de financiële toegevingen én met de afspraak dat de kinderen naar dezelfde school konden blijven gaan. Ze gaan naar de plaatselijke gemeenteschool waar ik leerkracht ben in het tweede leerjaar. Dat heeft veel voordelen: ik neem de kinderen na school mee en Kevin komt ze oppikken na zijn werk, ik kan het schoolgebeuren goed opvolgen en zie mijn kinderen bijna elke dag. Dat laatste was voor mij cruciaal. Een week-weekregeling kan ik alleen aan op voorwaarde dat ik de kinderen ook kan zien tijdens de week dat ze niet bij mij zijn.

Goede afspraken

Deze regeling werkt al twee jaar prima. De kinderen doen het goed op school en Kevin en ik passen de verblijfsregeling flexibel aan wanneer dit nodig is voor ons of voor de kinderen. Ook rond de hobby’s hebben we goede afspraken. Kevin neemt het voetbal van Lucas voor zijn rekening. De meisjes turnen en daar zorg ik dan weer voor. Naar de Chiro brengen we ze om beurten. Ik ben er trots op dat de kinderen het toch behoorlijk naar hun zin hebben en we het als ouders nog niet zo slecht doen, ondanks al het verdriet. Nu Lucas in het zesde leerjaar zit, is het voor mij een uitgemaakte zaak dat hij zijn middelbaar onderwijs ook in onze school zal volgen. Ik schrok dan ook enorm toen Kevin met het voorstel kwam om Lucas in een andere middelbare school in te schrijven.

Volgens Kevin moet Lucas dringend onder moeders vleugels vandaan. Bovendien denkt hij dat het niveau in een katholieke school beter zou zijn. Dat vind ik kwetsend! Hoe kan Kevin nog maar suggereren dat ik het als moeder niet goed doe en veel te beschermend ben? En onze school voorstellen als inferieur, is voor mij een brug te ver. Ik ben trots op onze school, op ons team dat ook buiten de schooluren betrokken is. We hebben aandacht voor het leerniveau, maar ook voor het mentale welzijn. Dat kan een grote school in de stad nooit waarmaken. Ik ben het dus helemaal niet eens met Kevins voorstel.”

Wat zegt Kevin?

“Ik vind de schoolregeling niet optimaal: de kinderen worden zo nooit volwassen, er is altijd controle van hun mama”

Kevin (39): “Anouk en ik leefden gewoon naast elkaar. Zij vond mijn job als bediende bij een bank oersaai, waardoor ik bij haar niet terechtkon met werkgerelateerde problemen.
Maar ook op andere vlakken was er geen verbinding. Voor Anouk draaide alles rond de kinderen. Zij stonden op de eerste plaats, ons hele samenleven was op hen afgestemd. Avontuurlijke vakanties werden ingeruild voor zwembadvakanties, persoonlijke hobby’s konden alleen wanneer een andere ouder voor de kinderen kon zorgen, een babysit was not done. Ook de grootouders deden het voor haar nooit goed genoeg. Dat maakte dat wij samen geen leven meer hadden.

Voor we kinderen hadden, sportten we samen, maakten we verre avontuurlijke reizen en genoten we samen van festivals. Ik begrijp natuurlijk dat je je leven moet aanpassen zodra er kinderen zijn, maar alleen maar ouder zijn en als koppel niets meer betekenen, is er voor mij over. Ik vond dat ook geen goed signaal naar onze kinderen. Niet alles hoeft rond hen te draaien. Ik heb dit meermaals met Anouk besproken, maar ze had er geen oren naar. Ze vond mij egoïstisch.

Verliefd op iemand anders

Marion leerde ik kennen op mijn werk, waar ze stagiaire was. Er was meteen connectie en van het één kwam het ander, we werden verliefd. Ik hield de boot wat af omdat ik in de knoop zat met mezelf. Ik wilde geen buitenechtelijke relatie, maar ik kon mijn gevoelens voor Marion ook niet zomaar opzijschuiven. Toen Anouk via een berichtje ontdekte dat ik gevoelens voor Marion had, wilde Anouk zo snel mogelijk van mij af. Ik had zelfs het idee dat ze blij was dat ik iemand anders had, zodat het niet haar schuld was, maar die van mij.

Waar ik mij het meeste zorgen over maakte, waren de kinderen. In eerste instantie wilde Anouk ze non-stop bij haar, maar dat kreeg ik niet over mijn hart. Ik zie onze kinderen doodgraag en wil een echte vader voor hen zijn, niet zo’n weekendpapa die alleen maar leuke dingen met hen doet. Ik heb Anouk kunnen overtuigen van een week-weekregeling waarbij zij de kinderen elke schooldag ziet. Ik vond dat oké voor hun lagereschoolperiode.

Nadien wilde ik dat herzien. We hadden immers al een meningsverschil over de vraag of het wel optimaal is voor kinderen om naar de school te gaan waar hun moeder lesgeeft. De overgang naar het secundair onderwijs is dan ook voor mij een uitgelezen moment om deze regeling opnieuw te bekijken. Ook Lucas had bij mij al aangegeven graag naar een grotere school in de nabije stad te gaan. Anouk wil daar echter niks van weten.”

Zo ging het verder

“Lucas wil loyaal zijn aan beide ouders en niemand kwetsen. Pas als ze allebei openstaan voor een nieuwe school, durft hij te kiezen”

Bemiddelaar Monique Van Eyken: “Anouk en Kevin maken een afspraak om te praten over hun dilemma: een school voor Lucas die volgend schooljaar start in het middelbaar onderwijs. Kevin begint: ‘Ik wil graag dat Lucas van school verandert. Ik wil dat hij zich vrij en zelfstandig kan ontwikkelen. Anouk is een goede moeder, maar het wordt tijd dat ze Lucas wat loslaat, hij wordt tenslotte twaalf jaar.’

Anouk reageert emotioneel: ‘Wij verschillen van mening als het over de opvoeding van onze kinderen gaat en dat heeft volgens mij te maken met onze jeugd. Mijn zus en ik zijn vrij opgevoed en mijn zus is helemaal ontspoord. Zij wilde niet studeren, lag liever te luieren en ging op jonge leeftijd uit met de meest gewelddadige jongens. Ze heeft al haar talenten vergooid.’

Ik vraag haar hoe zij zichzelf ziet en Anouk snikt dat het met haar best goed gaat. Zij heeft als jong meisje veel steun gehad van een leerkracht die haar motiveerde om haar best te doen. Daarom wilde zij ook leerkracht worden, om ook te steun bieden aan kinderen die dat thuis missen.

Liefde voor de kinderen

Wanneer ik hen vraag hun kinderen te beschrijven, zie ik wat deze mensen bindt: de liefde voor hun kinderen. Vol lof en bewondering hoor ik hen hun drie kinderen beschrijven en elkaar aanvullen en bevestigen. Wanneer ik specifiek naar Lucas vraag, hoor ik dat hij het goed doet op school en gek is op voetbal, net als zijn vader.

Dan vraag ik hen wat zij belangrijk vinden bij het kiezen van een school. Voor Kevin is het belangrijk dat Lucas op eigen benen leert staan, dat hij andere mensen leert kennen en dat hij iets studeert wat beantwoordt aan zijn mogelijkheden. Anouk bevestigt dat Lucas verstandig is en dat ze hoopt dat hij zijn talenten niet verkwist zoals haar zus. Ik vraag haar wie Lucas daarbij kan helpen. Anouk geeft aan dat de school daar een belangrijke rol in speelt, en ook de ouders uiteraard.

Bang om iemand te kwetsen

Ik vraag hen ook wat Lucas zelf wil en daar antwoorden ze op dat Lucas het zelf niet goed weet. Ik kader even dat kinderen die weten dat hun ouders een verschillende visie hebben over iets wat hen aanbelangt, niet durven te zeggen wat ze denken en voelen omdat ze loyaal willen zijn aan beide ouders en niemand willen kwetsen. Kevin stelt voor dat ik eens met Lucas spreek, Anouk stemt hiermee in.

Lucas bevestigt mijn vermoedens. Hij vindt het moeilijk dat zijn ouders ruziën over zijn toekomstige school. Hij zegt dat hij wat uitgekeken is op zijn huidige school, maar ook niet echt weet naar welke andere school hij zou willen gaan. Ik vraag aan hem hoe hij de situatie zou oplossen. Het belangrijkste voor hem is dat zijn ouders zijn keuze steunen en dat er geen conflict meer over is. We spreken af dat Lucas met zijn beide ouders een paar scholen gaat bezoeken. Lucas voelt zich het best in een nieuwe school waar er een sterke afdeling Latijn is, een voetbalploeg en waar één van zijn beste vrienden naartoe gaat. Anouk en Kevin gaan akkoord op voorwaarde dat Lucas zijn best blijft doen op school.”

• Uit: Libelle 18/2021 – Tekst: Monique Van Eyken

Verder lezen:

• SOS familie: “Ik wilde zo graag mama zijn, en kon het niet aan mijn kind te delen met een andere moeder”
• SOS familie: “Op familieweekend hebben mijn broers mijn dure flessen wijn erdoor gejaagd, zonder mij erbij. Ik was razend!”
• SOS familie: “Mijn kinderen willen het coronavaccin zodra het kan, maar mijn ex doet daar moeilijk over”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!