SOS relatie: “Hij was er bijna nooit en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb zoveel in m’n eentje gedaan…”

Frank (58) en Marijke (59) zijn 35 jaar getrouwd. Nu Frank zijn bedrijf verkocht heeft, verwacht Marijke dat er meer tijd komt voor hen als koppel, maar dat loopt moeilijk.

Wat zegt Marijke?

“Toen Frank zijn bedrijf verkocht, ging ik ervan uit dat er meer tijd voor ons zou komen, als koppel, dat hij eindelijk meer als vader en partner zijn rol zou opnemen …”

Marijke: “Ik leerde Frank kennen in de scouts. Wij waren tieners en zijn een beetje samen opgegroeid. Ik keek op naar hem, hij had iets eigenzinnigs, ging zijn weg en slaagde daar ook in.

We komen allebei uit een moeilijk gezin. Mijn vader had een ernstig alcoholprobleem, mijn moeder kon daar helemaal niet mee om en reageerde op alles heel angstig, een houding die ze overbracht op mij en mijn twee zussen. Ik ben in mijn kindertijd heel vaak bang geweest. Samen zijn met Frank voelde veilig aan. Hij kon de wereld aan.

We zijn jong getrouwd en hadden snel onze kinderen. Ik ging aanvankelijk nog werken als secretaresse, maar Frank zijn carrière nam zo’n hoge vlucht, dat ik ervoor koos om me helemaal aan mijn gezin te wijden. Niet alleen wilde ik dat iedereen zich goed voelde, maar ook dat het dagelijks leven een beetje georganiseerd verliep. De chaos bij mij thuis vond ik zo stresserend. Ik hou van een net huis, kasten op orde, de kinderen begeleiden bij hun activiteiten …

Frank vond het allemaal prima, maar was er bijna nooit, wat moeilijk was. Ik heb zo vaak als ouder alleen dingen bijgewoond, zelf verjaardagsfeestjes georganiseerd, ben alleen naar feestjes geweest, … Toen hij op een bepaald moment vroeg om in het buitenland te gaan wonen, heb ik dat geweigerd. Ik voelde me al zo vaak alleen, ergens gaan zitten waar ik dan ook nog eens niemand ken: ik zag dat absoluut niet zitten. Frank nam me dat wel kwalijk, vond dat ik zo weinig deed met mijn talenten. Hij zag in het buitenland daar voor mij ook meer kans toe. Toen hij twee jaar geleden zijn bedrijf kon verkopen, heeft hij die kans gegrepen. Ik ging ervan uit dat er daardoor veel meer tijd voor ons zou komen, als koppel, dat hij eindelijk meer als vader en partner zijn rol zou opnemen. Dat bleek niet zo te zijn, wat me ontgoochelt. Hij is nog evenveel onderweg, heeft nu een druk sociaal leven. Hij brengt ook oneindig veel tijd door op zijn smartphone: er is altijd wel iemand die iets van hem wil.

Ik heb me er intussen bij neergelegd, dat het is zoals het is, maar zou dan toch wel op zijn minst willen dat hij meegaat in een aantal van mijn verlangens. Zo hebben we al lange tijd discussies over netheid en orde, persoonlijke hygiëne. Ik hou enorm van een mooi geklede man, iemand die verzorgd is. Frank vindt dat allemaal niet belangrijk. Hij heeft constant een meerdaagsebaard en zal evengoed met zijn beste trui bomen staan zagen als in een tuinbroek naar een feestje met vrienden trekken. Als ik dan vraag om zich te scheren of andere kleren aan te trekken, is hij boos. Hij vindt me dominant. Maar wat als ik daar nu plezier aan beleef? Ik pas me op zoveel vlakken aan, kan hij dat ook eens niet voor mij doen? Ik heb nu het gevoel dat hij die dingen niet doet, omdat ik het vraag. Houden van is iets anders, toch?”

Wat zegt Frank?

“Marijke is de hele tijd bezig met mij, niet met haar eigen leven. Ik heb haar dat vroeger vaker verweten. Ze heeft zoveel talenten en doet er zo weinig mee”

Frank: “Ik heb nooit een andere vrouw gekend dan Marijke en ben van plan dat zo te houden. Ik vind het evenwel niet altijd makkelijk om samen te leven met haar. Ik kan haar moeilijk gelukkig maken, en dat weegt op mij. Ik wou dat zij mij wat meer accepteerde zoals ik ben in plaats van de hele tijd kritiek te hebben op alles wat ik doe. Marijke controleert me constant, dirigeert, ik word er soms gek van. Ja, ik ben veel minder ordelijk, maar wat doet dat er nu toe? Ik vind alles wat ik moet vinden, breng dingen uiteindelijk wel in orde. Het gaat haar naar mijn gevoel ook niet over het in orde maken van dingen, maar altijd weer over de controle zelf. Ze is ook de hele tijd bezig met mij, niet met haar eigen leven. Ik heb haar dat vroeger wel vaker verweten. Ze heeft zoveel talenten en doet er zo weinig mee.

Ik geloof in haar, veel meer dan zij in zichzelf gelooft. Ik wilde en wil zo graag dat ze, los van mij, eens een aantal zaken onderneemt, uitbouwt. Marijke is heel creatief, kan fantastisch om met mensen. In elk gezelschap waarin wij komen wordt ze gewaardeerd en graag gezien. En dat is echt niet omdat ze er in slaagt mij een bepaald maatpak te doen dragen of vaker naar de kapper te laten gaan. Ik heb in de loop der jaren zoveel hints gegeven, zoveel kansen aangeboden om apart van mij dingen te gaan doen, maar ze grijpt ze niet. Zo zit ik al een aantal jaren in een heel fijne serviceclub. Het gaat er heel ongedwongen en gezellig aan toe. Er is ook een vrouwenafdeling met toffe mensen, maar Marijke weigert daaraan deel te nemen. Niets voor haar, zegt ze dan, omdat het merendeel hoger geschoold is dan zij, carrière heeft gemaakt. Ik denk dan juist dat het een manier is om andere mensen te leren kennen, te ervaren wat ze wel waard is. Zo is Marijke bijzonder belezen, kent ze behoorlijk wat van hedendaagse kunst, maar in gezelschap wil ze daar niet voor uitkomen.

Ik begrijp dat er lang geen tijd is geweest voor andere dingen, omdat ik er zo vaak niet was, en dat ze toen genoodzaakt was om veel tijd te steken in het huishouden, de kinderen. Maar die tijd is nu voorbij, wij hebben middelen, ze heeft nu alle kansen om alsnog voor zichzelf een aantal dingen uit te bouwen. Zij verwijt me dat ze zich heeft opgeofferd voor mijn carrière en dat ik dankzij die opoffering carrière heb kunnen maken. Dat klopt, maar waarom dan nu niets ondernemen? Ik vind het zo erg dat ze zichzelf reduceert tot een zagende en klagende huisvrouw die alleen maar bezig is met de lengte van mijn haar en baard, of mijn broek en hemd bij elkaar passen. Ze behandelt me als een kind, en daar verzet ik me enorm tegen. Ik zou zo graag te weten komen hoe we op een harmonieuze manier kunnen verdergaan, hoe ik haar gelukkig kan maken, hoe zij zelf beter in haar vel zou kunnen zitten. En niet door het de hele tijd over orde en netheid te hebben. Mag ik nog mezelf zijn zeg!”

Hoe moet het nu verder?

“Frank beseft nu dat Marijke vooral verlangt naar erkenning voor alles wat ze deed en doet”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “De interactie in de relatie van Marijke en Frank voelt van bij aanvang erg ingesleten aan. De hele tijd praten ze in een soort van kibbelmodus. We belanden dan ook snel bij het punt dat al sinds jaar en dag de agenda beheerst: het voorkomen van Frank. ‘Het is al zo lang dat ik aangeef hoe belangrijk ik het vind dat hij netjes is. Waarom kan hij mij daarin niet volgen?’ ‘Als de gelegenheid het vereist, dan doe ik dat. Maar niet om op te draven als een mooi aangeklede sloef bij de vrienden, om jou ter wille te zijn. Jij wil trouwens niet zozeer je zin, maar de volledige regie over mijn reilen en zeilen.’ Daarop geeft Marijke in tranen aan dat hij toch zou moeten begrijpen dat mensen haar daarop afrekenen. ‘Als jij er slordig bijloopt of vuil, wat stel ik dan voor als huisvrouw?’ Daarop toont Frank openlijk zijn ongenoegen. ‘Komaan, je hebt zoveel meer in je mars, stop eens met jezelf daarmee te identificeren. Hoe kan je je nu alleen zien als de huisvrouw van dienst! Doe wat anders met je leven.’ Marijke begint te huilen. ‘Het probleem ligt opnieuw bij mij. Ik moet andere dingen gaan doen en dan is het volgens hem opgelost. Zo is het niet en zo voelt het ook niet.’

De daaropvolgende sessies gaan we door op de discussie. Ik kijk met hen naar wat er gevoelsmatig speelt. Daaruit komt naar voor dat als Frank zegt, ‘Marijke kan zoveel meer dan de huisvrouw zijn’, hij vooral bedoelt ‘ik hou er niet van dat je zo afhankelijk bent van mij.’ Hij geeft dus niet zozeer een compliment, maar wijst haar afhankelijkheid af. ‘Ik voel me vaak verstikt door haar, zou het fijn vinden als ze wat meer een eigen leven heeft, los van mij.’ Marijke ervaart het ook als een afwijzing. ‘Mensen denken dat het een blijk van waardering is, maar dat is niet zo. Hij wil gewoon af van mij.’

Als we landen bij de vraag wat ze nodig hebben van elkaar, komt daaruit een heel ander verhaal naar voor. ‘Ik wil zo graag dat Frank eens erkent wat ik al die jaren voor hem en de kinderen heb gedaan. Ik heb dat goed gedaan, met overtuiging en inzet. Niet iedereen kan dat op die manier. Ik deed het ook graag. Waarom doet hij dan altijd alsof het niets voorstelt, alsof ik mijn leven heb vergooid.’ Dit verbaast Frank. ‘Zo heb ik het nooit gezien. Ik dacht altijd, vanuit mijn perspectief, dat zij zich opofferde. Ik zou het nooit zien zitten voor mezelf, zo leven in dienst van.’ Nu Frank beseft dat Marijke vooral verlangt naar erkenning voor alles wat ze deed en doet, kan hij milder kijken naar haar vraag om persoonlijke hygiëne. ‘Ik ben graag huisvrouw, vind het fijn als mensen aangeven dat ik dat goed doe. Gun mij dat succes dan ook, steun mij daarin. Ik heb jou ook altijd alle succes gegund, je gesteund.’

Nu Frank beter begrijpt wat er speelt bij haar, geeft hij aan bereid te zijn er rekening mee te houden. ‘Ik wil haar niet slaafs volgen in alles wat ze verlangt, maar begrijp nu beter waarom ze tegenover de buitenwereld een soort van fierheid heeft in mijn voorkomen.’ Met deze nieuwe inzichten willen ze zelf verder aan de slag gaan.”

LEES OOK:

• SOS relatie: “Als ik wil praten over ons huwelijk en de dingen die ik mis, dan klapt hij dicht”
• SOS relatie: “Hij vindt dat ons seksleven niet is wat het moet zijn. Dat die behoefte weg is, vind ik op onze leeftijd normaal”
• SOS relatie: “Opnieuw drie jaar borstvoeding geven, is geen optie. Toen ik dat aan hem vertelde, werd hij boos”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!