SOS relatie: “Als ik begin over een gezin, heeft hij het altijd over ‘later’. Maar ik wil zekerheid”

Sara (32) en Nick (31) zijn zes jaar samen. Al van bij het begin van de relatie geeft Sara aan kinderen te willen. Nick ging daar aanvankelijk in mee, maar twijfelt nu. Dat zorgt voor een ernstige crisis.

Wat zegt Sara?

“De laatste tijd gaan onze ruzies almaar vaker over de toekomst, het perspectief waaraan ik behoefte heb.”

Sara: “Toen ik met Nick een relatie begon, waren wij al twee jaar heel goede vrienden. Bij mij werkt het zo. Ik vind het heel belangrijk iemand te kunnen vertrouwen, van dichtbij te kennen, alvorens verder te gaan. Ik zie het ook op lange termijn, wil graag een gezin. Ik koos met hem dus niet enkel voor een goede partner, maar ook voor een toekomstige vader. Wij wonen nu al enige tijd samen en het onderwerp kinderen komt de laatste tijd vaak aan bod. Ik wil graag verhuizen naar een eigen huis, maar wil ook zekerheid over een ons-verhaal, als gezin. Ik voel al enige tijd dat Nick dit onderwerp uit de weg gaat. Hij heeft het altijd over ‘later’, na zijn promotie op het werk, de zoveelste marathon of verre reis.

Onlangs waren we op babybezoek bij goede vrienden. Ik smolt als het ware bij het zien van dat nieuw leven, maar hield ook Nick in het oog. Het deed hem weinig. Hij leek zich vooral ongemakkelijk te voelen. Nadien had hij het over onze vrijheid als koppel, het goede leven en dat hij Peter en Maaike, de ouders, in de verste verte niet benijdde want hun leven was nu voor lange tijd wel over. Ik heb toen gezwegen, maar voelde me diep ongelukkig, omdat ik voor het eerst het gevoel had dat Nick misschien niet alleen aan uitstelgedrag lijdt, maar zelfs geen kinderen wil.

Ik raapte de dagen erna al mijn moed bij elkaar en kaartte het onderwerp opnieuw aan. Nick bleef een antwoord schuldig, draaide rond de pot. Hij gaf aan te twijfelen, aan alles, wat mij onzeker maakte. Ja, we hadden en hebben onze uitdagingen, er zijn verschillen, maar die hebben ons als koppel altijd verrijkt en sterker gemaakt, of zo zie ik het toch. Nick heeft niet gestudeerd, maar dat vond ik nooit een punt. Ik heb altijd zijn gezond verstand gewaardeerd en voelde ook dat hij veel meer in zijn mars had dan wat hij deed. Ik stimuleerde hem om te kiezen voor een grote onderneming en elke opleidingskans met beide handen aan te grijpen. Dat deed hij en vandaag, zes jaar later, heeft hij een leidinggevende functie op het niveau van een bachelor.

Hij verweet me af en toe wel dat ik dominant ben, hem te veel aanstuur. Als we onder mijn vrienden zijn, die allemaal een master hebben als studie-achtergrond, voelde hij zich vaak de mindere. Voor alle duidelijkheid, hij werd er niet anders bekeken dan de rest, het was gewoon zijn gevoel. Hij trok zich dan terug, ging zich lijdzaam gedragen of speelde de hele tijd de underdog, deed zich dan machteloos, dommer voor dan hij is, wat ik verschrikkelijk irritant vind. Uitspraken als ‘jij zult het wel beter weten, jij hebt gestudeerd’, ik vind dat een echte dooddoener, in elk gesprek. De laatste tijd gaan onze ruzies almaar vaker over de toekomst, het perspectief waaraan ik behoefte heb. Ik hoop dat die duidelijkheid er nu eindelijk eens komt.

Wat zegt Nick?

“Ik begrijp Sara’s tikkende klok, maar ik geniet op dit moment te veel van mijn leven. Uiteindelijk moeten we er allebei klaar voor zijn.”

Nick: “Toen ik met Sara een relatie begon, was ze al meer dan twee jaar mijn beste vriendin, de persoon bij wie ik het dichtst van al in mijn leven stond. Het wederzijds vertrouwen was enorm. Na een avondje stappen met vrienden zijn we bijna per ongeluk bij elkaar in bed beland. Van het een kwam het andere. Ook dat voelde goed aan, alsof het in de sterren geschreven stond. Ik heb een heel beperkte familie, mijn mama was alleenstaande, ik was haar enige zoon en mijn vader zie ik maar heel sporadisch. Een band heb ik niet met hem. Ik was dan ook heel blij opgenomen te worden in de familie van Sara, een groot, nieuw samengesteld gezin, dat supergezellig is. Ook bij Sara had ik van bij aanvang een gevoel van thuiskomen, mezelf te kunnen zijn, en ons verschil in achtergrond en opleiding heb ik daarbij nooit als een sta-in-de-weg ervaren.

Sara gaf van bij aanvang aan dat ze kinderen wou, wat ik in theorie geen probleem vond. Toch weet ik het vandaag niet. Ik vind kinderen leuk, maar op dit moment in mijn leven heb ik er niet echt behoefte aan. Als ik ook zie hoeveel tijd en energie er naar kinderen gaat bij de vrienden uit onze omgeving, hoe het eigenlijk voor jaren ploeteren is, nee, dat zie ik me nu nog niet te doen. Het is wat ik ook tegen Sara zeg, dat geen ja nog niet betekent ‘nee’. Het is iets voor later. Ik begrijp uiteraard wel haar tikkende klok, haar nood aan zekerheid, maar ik kan die vandaag niet bieden. Het lijkt ook alsof het vandaag alleen nog daarover gaat, het primeert op al de rest. Uiteindelijk moeten we dit met twee willen, er allebei klaar voor zijn. Ik geniet op dit moment ook te veel van mijn werk, de doorgroeimogelijkheden die ik met beide handen aangrijp. Ik werk heel veel uren, onregelmatig ook, en dat is geen basis om kinderen te krijgen. Ik moet die kansen ook nu verzilveren.

Ik heb geen diploma en dat maakt me toch kwetsbaarder. Sara begrijpt dit, zij stimuleerde me om ambitieuzer te zijn. Ik weet dat het dankzij haar is dat ik vandaag sta waar ik sta. Tegelijkertijd voelt dat niet altijd goed, alsof ik een schuld heb uitstaan tegenover haar. Ik zal bovendien nooit echt er bij horen, bij de kring van mensen waaruit zij komt. Wij maken niet veel ruzie, maar op feestjes is het altijd prijs. Ik kan het dan niet laten om al die mooie verhalen van al die geslaagde mensen te doorprikken, haat ook de neerbuigende blik in hun ogen als ze informeren naar mijn werk. Volgens Sara overdrijf ik dat, maar dat is een typische reactie van wie zich nooit de mindere hoefde te voelen. Ik zie haar graag, hoop op een toekomst samen, maar hoe die er zal uitzien, daarop kan ik haar vandaag geen antwoord bieden.”

Hoe moet het nu verder?

“Het thema ‘kinderen’ laat Sara en Nick op een andere manier naar hun relatie kijken”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “De omgang tussen Sara en Nick is gemoedelijk. Het is duidelijk dat de band tussen hen ook vriendschappelijk diepgaand is. ‘Ik weet dat Nick een man is met een hart van goud, hij me ook graag ziet. Maar ik voel dat dit niet voldoende is. Een leven zonder kinderen, het is een doembeeld voor de toekomst.’ ‘Ik denk nog altijd dat Sara voor mij de juiste vrouw is, iemand die het beste in mij naar boven brengt, maar in al haar verlangens meegaan, dat kan ik niet.’

We belanden daardoor direct bij het thema ‘kinderwens’. Voor Sara is het iets wat bij het leven hoort, en vreemd als je daar binnen een goede relatie aan twijfelt. Voor Nick ligt het anders. Hij heeft het over de in te leveren vrijheden, maar ook over andere dingen. ‘Dit heeft zeker ook te maken met waar ik opgegroeid ben. Mijn moeder stond er alleen voor, een vader heb ik niet gehad, wat ik tot op vandaag als een groot gemis ervaar. Zelf vader worden jaagt me schrik aan. Kan ik die verantwoordelijkheid wel aan? Wat als ik er zelf niets van bak?Op deze zelftwijfel reageert Sara fel. ‘Ik herken zo de faalangst die je altijd parten speelt, maar die je de afgelopen jaren in je werk van je afgelegd hebt. Kijk eens waar je nu staat. Ook vader worden is toch gewoon springen en ervoor gaan? Waarom zou jij dit niet aankunnen?’

Het gaat de daaropvolgende sessie over zelfvertrouwen en het gebrek eraan bij Nick, volgens Sara. ‘Hij heeft het allemaal in zich, alleen heeft hij telkens weer dat duwtje nodig.’ Daarop reageert Nick gepikeerd. ‘Soms is de grens bij jou tussen stimuleren en domineren toch wel heel dun. Ok, mee dankzij jou doe ik vandaag wat ik doe. Maar het verlangen naar een kind vind ik echt van een heel andere orde.’ Daarop wordt Sara emotioneel. ‘Weet je het niet? Of wil je geen kind? Of misschien wil je geen kind met mij?’ Maar daarop weigert Nick verder te antwoorden. De daaropvolgende sessie wil Nick het niet meer hebben over kinderen en gaat het over de relatie. Op die manier verlegt hij het spanningsveld. Zat de focus eerst op zijn onvermogen om een duidelijk standpunt inzake kinderen te formuleren, verhuist die nu naar Sara, naar de relatie met Sara. ‘Ik heb de afgelopen weken toch al behoorlijk getwijfeld aan ons verhaal. Het lijkt er voor mij alsmaar meer op dat het eerst over kinderen krijgen gaat, en de rest ondergeschikt is.’ ‘Wij hadden een prima relatie, tot dit thema, waarin jij aanvankelijk positief meeging, de hele boel heeft verziekt. Je draait het gewoon om’, reageert Sara verdrietig.

De daaropvolgende weken gaan ze op reis en als ze terug zijn, laat Sara weten dat ze beslist heeft om een punt te zetten achter haar relatie. ‘Ik kan zo niet langer verder en ook al voelen wij nog veel voor elkaar, ik weet dat het de juiste stap is. Wij zijn elkaars toekomst niet, dat is me nu duidelijk.’

Uit: Libelle 12/2020 – Tekst: Rika Ponnet

LEES OOK:

• SOS relatie: “Toen ik hem met zijn bedrog confronteerde, kwam het hele verhaal eruit. Alsof hij had gewacht om het te kunnen vertellen”
• SOS relatie: “Onze relatie veranderde toen we elkaars kinderen leerden kennen. Zijn dochter wil dat ik vertrek”
• SOS relatie: “Seks is voor hem pure ontspanning, maar voor mij is het echt een opdracht”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!