SOS relatie: “Ik wéét dat ik zijn bedrog moet loslaten, maar ik kan het niet”
Sigrid (42) en Marco (40) zijn vijftien jaar samen en hebben een dochter. Na het overspel van Marco willen ze samen verder, maar de conflicten lopen hoog op. Hoe kan Sigrid het bedrog loslaten en een plekje geven?
Wat zegt Sigrid?
“Zijn bedrog ging almaar meer mijn gedachten beheersen. Hoe graag ik ook wil, ik kan het bedrog niet loslaten.”
Eenzaam na de geboorte
Sigrid: “Toen ik Marco leerde kennen op een cultuurreis naar Wenen, had ik nog nooit een vriendje gehad. Ik zag meteen dat hij een populaire jongen was, met een vrolijke persoonlijkheid. Dat trok me geweldig aan. En hij was geïnteresseerd in mij. De eerste jaren van ons huwelijk waren erg gelukkig, ook al werkte Marco hard en was er weinig tijd samen.
De geboorte van Nina veranderde dat gelukkige gevoel. Ik zat vaak noodgedwongen alleen thuis. We maakten geen ruzie, maar leefden almaar meer naast elkaar. Marco vertelde weinig. We deelden alleen de gewone dingen: eten, slapen, het huis, de zorgen voor Nina. Het gaf me vaak een eenzaam gevoel, dat ik probeerde te verdringen met vriendinnen, familie en netflixen. Ik relativeerde ook veel. Marco was al bij al een ‘makkelijke’ man, die me veel vrijheid gunde en trouw was. Tenminste, dat dacht ik.
Ik wilde exact weten hoe, waar en wanneer hij zijn minnares zag, en vooral ook wie zij was
Vier maanden geleden kwam ik erachter dat hij meer dan een jaar een relatie had met iemand op het werk, een hele klap. Ik ontdekte het bij toeval, door berichten op een oude laptop. Hij ontkende niets en gaf meteen aan dat het al enkele maanden definitief voorbij was en dat hij voor ons gezin wilde kiezen. Voor hem leek daarmee de kous af, maar zo werkt het uiteraard niet.
Bedrog loslaten
Aanvankelijk dacht ik het zo te kunnen parkeren, omdat hij uiteindelijk toch voor mij had gekozen. Maar zijn bedrog ging almaar meer mijn gedachten beheersen, ook ’s nachts. Ik werd dan in paniek wakker, badend in het zweet. Ik merkte bij mezelf ook een onredelijke woede als hij wat later was dan beloofd, of als hij iets vergat, kleine dingen eigenlijk waaraan ik me voordien niet gestoord zou hebben. Ik had ook almaar meer vragen. Ik wilde exact weten hoe, waar en wanneer hij zijn minnares zag, en vooral ook wie zij was. Daar ging hij aanvankelijk in mee, maar het stilde mijn verlangen naar nog meer informatie niet.
Ik wil niets liever dan het bedrog loslaten, maar het lukt me niet
We hadden meer dan ooit tevoren echte gesprekken. Over ons leven. Wat hij voelde voor mij, voor Nina, en dat hij dat niet kwijt wilde. Dat hij besefte dat hij te veel werkte, dat hij volop bezig was met dat te veranderen, dat het anders zou worden. Het voelde een beetje zoals we ooit begonnen waren, toen we de dromen en verlangens die we deelden nog uitspraken. En toch lukt het niet voor mij. Ik blijf bij momenten kwaad op hem.
Op momenten dat we het samen fijn hebben, voel ik vaak de drang om dat stuk te maken door hem eraan te herinneren dat ik het nog niet vergeten ben. Dan roep ik dat hij niet hoeft te denken dat hij er zo makkelijk mee wegkomt, en dat niet alles weer gewoon oké is. Ik weet dat ik het moet loslaten en dat we moeten verdergaan, maar ik kan het niet. Hoe kan ik hem opnieuw vertrouwen?”
Wat zegt Marco?
“Ik kom haar op alle vlakken tegemoet, en toch lijkt het hopeloos”
Goede moeder
Marco: “Tot ik Sigrid leerde kennen, was ik nog nooit echt bezig geweest met wat ik relationeel wilde in het leven. Ik had me tot dan toe vooral geamuseerd, er was altijd wel een meisje in mijn leven. Met Sigrid voelde het anders, ernstiger. We waren al snel bezig over later, over onze plannen en dromen. Zij had een heel helder toekomstbeeld, waardoor ik er ook meer bij ging stilstaan. Ze straalde een soort van stabiliteit uit, een maturiteit en degelijkheid die me wel aanspraken.
Als ik er nu op terugkijk, denk ik dat ik toen een goede keuze maakte. Het klopt tot op vandaag: Sigrid is mijn thuis, de constante in mijn leven, en een goede moeder voor onze dochter. Ik heb altijd op haar kunnen rekenen. Dat ik haar pijn gedaan heb door wat er de afgelopen jaren is gebeurd, vind ik spijtig. Ik weet waarom het gebeurd is en ik kan ook niet zeggen dat ik er spijt van heb. Het heeft me vooral geleerd wat waardevol is in mijn leven.
Sigrids woede is zo intens en zo destructief, dat ik denk dat het verdergaat dan wat er tussen ons gebeurd is
Wat ik wel erg vind, is de fase waar Sigrid nu door moet. Ik denk dat het feit dat ik het uitgemaakt heb zonder druk van anderen en dat ik zelf inzag dat mijn toekomst bij Sigrid ligt, toch alles zegt. Ik heb er lang over nagedacht of ik het moest opbiechten, maar ik dacht dat het beter was van niet omdat het haar vertrouwen onnodig zou schaden. En ook natuurlijk omdat het mogelijk onze relatie onder druk zou zetten. Dat de impact zo groot zou zijn, had ik niet ingeschat.
Zelf verwerken
We zijn nu al een tijdje aan het proberen om het zelf te verwerken. Ik kom haar op alle vlakken tegemoet, want ik weet dat ik iets goed te maken heb, maar soms denk ik dat het hopeloos is en dat het nooit meer goed komt. Sigrids woede is zo intens en zo destructief, dat ik denk dat het verdergaat dan wat er tussen ons gebeurd is. Hoe vaak kan ik uitleggen dat ik voor haar kies? Dat de affaire te maken had met hoe wij naast elkaar leefden? Dat ik haar graag zie en niet die andere vrouw? Dat ik dit nooit meer zal doen?
Ik heb het gevoel dat ik de hele tijd oploop tegen een muur van rancune, bitterheid en boosheid
Ze hoeft het mij niet te vergeven, ik besef dat je zoiets niet kunt afdwingen. Maar zouden we het niet kunnen laten rusten en verdergaan? Al de dingen die we jaren niet goed aanpakten, wil ik anders doen. Ik wil tijd maken. Ik wil als gezin dingen doen. Maar zij moet het wel kunnen toelaten.
Ze gaf zo vaak aan dat ze meer samen-tijd wou, maar nu ik die wil geven, slaagt ze er telkens in om het plezier te vergallen, door altijd weer aan te halen dat ik er zo niet mee wegkom. Ik word er zo moe van. Ik begrijp dat opnieuw vertrouwen hebben voor haar heel moeilijk is. Ik wil er alles aan doen, maar zij moet het toelaten. Nu heb ik het gevoel dat ik de hele tijd oploop tegen een muur van rancune, bitterheid en boosheid.”
Hoe moet het nu verder?
“Het vertrouwen zal groeien als ze weer meer echt gaan samenleven als koppel en gezin”
Rika Ponnet: “Marco en Sigrid komen in twee fasen op gesprek. In de eerste sessies gaat het over het herwinnen van vertrouwen. Sigrid vraagt zich af hoe ze Marco opnieuw kan vertrouwen, Marco hoe hij daarvoor kan zorgen. Ik geef aan dat er geen remedie is. Hoe kan er immers nu vertrouwen zijn als Marco een paar maanden geleden dat vertrouwen zo diep schond? Dat komt bij Marco hard binnen, maar zorgt ook voor rust bij Sigrid. Het hoeft niet meer, wat ontlast.
Omdat Sigrid met heel veel vragen over de affaire blijft zitten, focussen we eerst daarop. Marco heeft het over sleur en naast elkaar leven, die ervoor zorgden dat er ruimte kwam voor dat andere verhaal. Als ik peil naar wat hij vervullend vond in het contact met Tess, heeft hij het over plezier maken, zich vrij voelen, over de aandacht en de lichamelijke affectie. Dat raakt bij Sigrid een gevoelige snaar, maar het zorgt er wel voor dat Marco als man opnieuw meer aanwezig is.
Ze zijn de wanhoop nabij, vooral Marco ziet het niet meer zitten
Als hij aangeeft dat hij haar pijn en lijden nooit gewild heeft, zegt hij dat met zoveel gevoel, dat Sigrid een stap voorwaarts zet in het opnieuw toelaten. Ze vertrouwt hem nog niet, maar ze gelooft wel dat hij echt voor haar wil kiezen. Op dat moment proberen ze het opnieuw samen.
Een paar maanden later melden ze zich opnieuw aan. De intense ruzies zijn teruggekomen, zonder echte aanleiding. Ze zijn de wanhoop nabij, vooral Marco ziet het niet meer zitten. ‘Ik wil zo graag verder met haar, maar niet op deze manier. Als het de bedoeling is dat ik voor de rest van mijn leven een boetekleed aantrek, dan pas ik.’ Sigrid reageert daar fel op. ‘Hij beslist dat het genoeg is, maar wat met mij? Is het niet aan mij om aan te geven wanneer het genoeg geweest is, wanneer ik het kan loslaten en er opnieuw echt voor kan gaan? Het zal duren zolang ik het nodig vind en dat heeft hij te aanvaarden.’
“‘Ik heb zo’n schrik dat als ik aanvaard dat alles voorbij is, we opnieuw in die eenzaamheid belanden’, zegt Sigrid”
De felheid waarmee Sigrid dit zegt, doet Marco terugdeinzen, hij zegt zo goed als niets meer. Ik suggereer dat als mensen niet in staat zijn woede los te laten, er iets is wat nog aandacht vraagt, een angst die onderliggend de kwaadheid blijft voeden. Daarop begint Sigrid spontaan over hun relatie voor het overspel, over de eenzaamheid, het niet spreken en de afwezigheid van Marco. ‘De afgelopen maanden zijn heel zwaar geweest, maar Marco was er wel. Ik voelde hem en hij deelde vanalles met mij. Ik heb zo’n schrik dat als ik vrede neem met wat er is, ik aanvaard dat alles voorbij is en we verder moeten, we opnieuw in het verhaal van ervoor belanden, in die eenzaamheid. En vooral ben ik bang dat het de poort openzet naar een gelijkaardig iets, opnieuw overspel.’
Dat blijkt voor beiden een belangrijk inzicht: dat het vertrouwen opnieuw zal groeien en de woede zal gaan liggen, als ze weer meer echt gaan samenleven als koppel en gezin. Het geeft Marco alleszins de energie om alles op alles te zetten om meer tijd door te brengen bij zijn gezin en een aantal taken op het werk te laten voor wat ze zijn. Net dat zorgt ervoor dat Sigrid hem opnieuw wat meer toelaat en ze verder kunnen.”
Uit: Libelle 26/2021 – Tekst: Rika Ponnet
Meer artikels over relaties:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!