Mijn verhaal: Anneke weet als enige dat haar schoonzoon vreemdgaat
Anneke ontdekte het ontrouw van haar schoonzoon maar kan het niet aan haar dochter vertellen.
Anneke (66): “Ik zit al ruim een maand verstrikt in een vreselijk dilemma. Ik slaap er niet van, en als ik wel slaap, spoken er nachtmerries door mijn hoofd. Alle scenario’s waar ik overdag over pieker, worden dan de waarheid. Mijn man heeft me al geregeld wakker geschud. ‘Je bent aan het wenen’, zegt hij dan. ‘Wat zit je toch zo dwars?’ Wat zou ik graag mijn hart willen luchten. Maar het kan niet, ik weet zeker dat de situatie dan meteen op de spits wordt gedreven. Mijn man heeft onze schoonzoon nooit gemogen. En Ingrid is altijd zijn oogappel geweest. Hij zou het niet verdragen dat zij wordt bedrogen. Want dat is de situatie: Marcel, met wie onze jongste dochter al negen jaar is getrouwd, gaat vreemd. Ze wonen in hetzelfde dorp als mijn man en ik. Ze hebben twee heerlijke kinderen, die vaak bij ons komen. In ons dorp wordt veel geroddeld, iedereen weet alles over iedereen. Ik snap dan ook niet dat Marcel zo met vuur heeft durven spelen.
Een vriendin zei het me. Via via had ze gehoord dat Marcel was gezien met een andere vrouw, in een stad in de buurt. Tafelend. En zoenend. Ik schrok enorm. Eerlijk gezegd was ik hier altijd al bang voor geweest. De eerste keer dat ik Marcel de hand schudde, dacht ik: als dat maar geen Don Juan is. Ik was onder de indruk van zijn uiterlijk. Donker haar, knap, een kuiltje in zijn kin. Een heel charmante glimlach. ‘Een mooie man heb je nooit alleen’, zeggen ze, en ik vreesde toen al dat dat ooit waarheid zou worden.
Ingrid is altijd onzeker geweest. Op school werd ze gepest en het kostte haar jaren om daar overheen te komen. Toen ze Marcel ontmoette stond ze sterk in haar schoenen. Maar zou dat zo blijven, bij deze mooie man? Ik had mijn twijfels, maar hij leek haar gelukkig te maken. Hij was ook duidelijk gek op haar. Mijn man was minder blij. Hij noemde Marcel een gladde aal. Ik praatte op hem in, dit was Ingrids keuze. Op haar bruiloft hield hij een vaderlijke toespraak, precies zoals het hoort. Maar hij liet het niet na om Marcel, quasi als grapje, te waarschuwen dat hij zijn benen zou breken als hij Ingrid ooit verdriet zou doen. Jarenlang leek zijn waarschuwing totaal overbodig. Ze waren overduidelijk gelukkig. Tot dit bericht van mijn vriendin.
“Bij mij lucht hij zijn hart, en dat vind ik vreselijk. Maar
ik hoop dat ik hem overtuig te breken met die vrouw”
Nu wist ik dat het al even minder goed ging bij Ingrid en Marcel thuis. Hun jongste kind slaapt amper en is dwars en moeilijk. Ingrid lijdt er erg onder. Ze verzorgt zichzelf minder goed, is continu moe. En Marcel was ondertussen veel weg. Druk op zijn werk, speciale projecten, enzovoort. Viel daar soms ook een andere vrouw onder? Ik besloot het hem op de man af te vragen. Op een avond dat ik op bezoek was en Ingrid al in bed lag, vertelde ik hem wat ik had gehoord. Ik had verwacht dat hij zou ontkennen. Maar hij gaf het meteen toe. Met tranen in zijn ogen. Ja, er speelde iets, al vijf maanden. Met een collega die ook getrouwd was. Hij was er ten einde raad over. Hij hield van Ingrid, maar was verliefd. ‘En verliefd word je niet zomaar’, herhaalde hij wel vijf keer.
Mijn hart brak toen ik zijn verhaal hoorde. Dit was duidelijk geen slippertje, maar een serieuze bedreiging voor het huwelijk van mijn dochter. Voor het geluk van mijn kleinkinderen. En door mijn open vraag en het feit dat Marcel nu zijn hart bij mij uitstortte, was ik plotseling medeplichtig. Natuurlijk vond ik het vreselijk wat Marcel had gedaan. Toch kon ik niet alleen maar kwaad zijn. Ik wist inmiddels dat hij echt een goede vent was. Wel was het zaak dat hij snel tot bezinnen kwam en geen twee gezinnen kapot zou maken.
Sinds die avond ben ik Marcels raadgever. Tegen wil en dank: ik vind het een afschuwelijke positie en twijfel dagelijks of ik alles niet moet opengooien. Maar ik hoop hem zover te krijgen dat hij breekt met die andere vrouw. Het lijkt erop dat hij naar mij luistert, hij heeft in ieder geval een time-out bij haar voorgesteld. Dat dit waar is, weet ik zeker, want hij is weer veel meer thuis. Maar hij heeft het er erg moeilijk mee, vertelt hij me. Hij deelt ook plots alles over de problemen thuis. Het doet me ontzettend veel pijn zo over mijn dochter te horen praten en ik neem het altijd voor haar op. Marcel en ik zitten zo vaak aan de telefoon, en sms’en zoveel, dat mijn man al een paar keer heeft gevraagd waar ik toch mee bezig ben. Het voelt bijna alsof ik zelf in een geheime affaire verwikkeld zit.
Mijn grootste horrorbeeld is dat Marcel Ingrid toch verlaat. En dat dan uitkomt dat ik er al een tijd van wist. Ingrid zal het mij nooit vergeven, ook mijn man zal laaiend zijn. Maar wat moet ik dan? Ingrid vertellen dat haar man haar al maanden bedriegt? De kinderen hebben een vader nodig. Zij mag niet van hem weggaan of zo boos zijn dat híj vertrekt. Het is het beste als ze er nooit iets van te weten komt en alles blijft zoals het was. Als ik daar voor altijd een geheim voor moet dragen, is dat prima. Zolang er maar een happy end aan dit horrorverhaal zit.”
Lees nog meer verhalen uit het leven gegrepen:
Wat als je zoontje en jijzelf hoogsensitief zijn?
Vechten tegen de ziekte van Crohn
Nog nooit verteld: mijn schoonmoeder is een nachtmerrie