Mijn verhaal: Karen brak uit jaloezie met haar hartsvriendin

Karen (43): “Laatst kreeg ik nog een sms’je van haar. ‘Ik mis je, Karen. Zeker nu de vakantie nadert, moet ik vaak aan je denken.’ ‘Ja, ja,’ dacht ik vals, ‘je denkt natuurlijk vooral aan Tom.’ Ik voelde me meteen schuldig, want ik weet dat dat niet zo is. En ik mis haar ook, mijn vroegere beste vriendin. Toch wil ik haar niet meer in mijn leven. Niet na wat er afgelopen zomer is gebeurd.

Els en ik kennen elkaar vanaf het middelbaar. Toen we kinderen kregen, werd onze vriendschap hechter. We waren nog vrij jong, andere vriendinnen hadden zich nog niet gesetteld. We zochten elkaar op, gingen met onze kinderen naar de speeltuin of pasten voor elkaar op. Onze mannen konden het ook goed met elkaar vinden. We deden geregeld dingen met z’n allen en dat was telkens heel gezellig.

“Nee, ik zag geen spoken. Mijn man flirtte met haar. Plots werd mijn beste vriendin een bedreiging voor mijn relatie”

Ik wist altijd al dat Tom, mijn man, een zwak had voor Els. Hij valt op tengere vrouwen met lang, blond haar. Ik ben als stevige brunette een uitzondering op zijn regel. Hij kon soms vertederd naar haar kijken, maar het was onschuldig en het stoorde me totaal niet. Dat veranderde toen Els vorig jaar in de steek werd gelaten door haar man. Een harde klap voor haar: haar kinderen waren net het huis uit en nu ook dit nog. Haar man bleek het te hebben aangelegd met een vijftien jaar jongere vrouw. Het was logisch dat Els de tijd erna vaak bij ons kwam. Ik stond voor haar klaar met zakdoeken en een fles wijn.

Tom hield zich meestal op de achtergrond als zij er was. Toch was hij het die voorstelde dat Els met ons mee op vakantie zou gaan. We huurden een villa in Toscane en onze kinderen zouden ook meegaan, met aanhang. Els kon prima aansluiten: hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ook omdat het tussen Tom en mij wat minder goed ging. Ons seksleven zat al een tijd in een dip en door problemen op zijn werk kon hij erg humeurig zijn. Zelfs voor onze kinderen hield hij zich niet in. Met Els erbij zou hij dat vast wél doen, dacht ik. En ja, ik had gelijk: vanaf de allereerste dag zette hij zijn beste beentje voor.

Al snel kreeg ik het idee dat Tom het wel érg gezellig vond dat Els mee was. Hij zocht haar continu op, voerde lange gesprekken met haar, sloofde zich uit met grapjes. En dat hij, voor hij boodschappen ging doen, háár liet bepalen wat we die avond zouden eten, sprong ook flink in het oog. Bij mij tenminste. Mijn kinderen hadden wel wat anders aan hun hoofd en Els leek het ook niet te merken. Of wel? Waarom kleedde ze zich zo vaak om? Ze kwam met de ene na de andere beeldschone outfit beneden. Ik wist dat ze flink had geshopt nadat ze behoorlijk was afgevallen na haar scheidingsverdriet, maar dit was overdreven. Haar nieuwe push-upbikini stond haar belachelijk goed. Was het echt nodig om er zo uitdagend bij te liggen? En toch…

Als ik heel eerlijk ben, denk ik dat Els het niet met opzet deed. Ze was gewoon blij dat ze na die donkere maanden weer een beetje gelukkig was. Maar bij Tom weet ik zeker dat ik geen spoken zag. Hij deed irritant lief en zelfs flirterig tegen haar. Mijn beste vriendin voelde opeens als een bedreiging en ik werd verteerd door jaloezie. Het zou toch niet zo zijn dat het gebroken huwelijk van Els ook het mijne kapot zou maken? Dat zij samen doorgingen en ik alleen achterbleef?

De laatste week was ik er helemaal ziek van. Ik kon me geen moment meer ontspannen. In plaats van Tom naar z’n voeten te geven, begon ik ruzie te zoeken met Els. Over alles en niks. Het sloeg nergens op, maar ik wist van elke mug een olifant te maken. Ook klaagde ik over haar tegen Tom en de kinderen. Zagen zij niet dat Els telkens het laatste restje wijn opdronk, zonder ooit aan ons te denken? En het was toch te gek dat we bij elke uitstap moesten wachten tot zij eindelijk klaar was met haar getut? Els dook in elkaar bij mijn uitbarstingen. Ze probeerde er met mij over te praten maar ik hield haar krampachtig op afstand. Op de terugreis heb ik zelfs geen woord meer met haar gewisseld. Voor niemand leuk, de sfeer was uiterst gespannen. Wat was ik opgelucht toen we thuis waren.

‘Die hoef ik nooit meer te zien’, zei ik tegen Tom. Hij begreep er niets van. Of hij deed alsof. Dat zal voor mij altijd een vraag blijven. Feit is dat ik Els heb gesms’t dat ik even afstand wilde. Even werd altijd, ik nam geen contact meer op. In wie ik wél energie stak, was Tom: ik had die vakantie duidelijk gemerkt dat ik hem echt niet kwijt wilde. Ik werd liever en verleidelijker en we hadden weer meer seks, waardoor hij opbloeide. Ook de problemen op zijn werk raakten opgelost en al snel ging het weer beter tussen ons. Toch durfde ik Els niet opnieuw in ons leven te halen. Zo’n knappe, single vriendin, ik vind het te gevaarlijk. Natuurlijk is het rot dat ik haar zo in de steek heb gelaten, dat heeft ze niet verdiend. Misschien bel ik haar nog eens als ze weer een relatie heeft. Maar voorlopig wil ik haar niet in mijn buurt.”

Tekst: Lydia van der Weide. Beeld: Getty Images

Lees nog meer:

• Mijn verhaal: Basti werd niet betrokken bij de abortus van zijn vriendin

• Mijn verhaal: Lies nam een pleegkind in huis, maar dat liep mis

• Mijn verhaal: De man van Isabelle is internetverslaafd