Bekende vijftigers

Actrice Mitta Van der Maat (14 juni 1958)

”1958 is een goed jaar (lacht). Veel collega's van me zijn dan ook geboren. En we hebben echt wel dat generatiegevoel. Een soort van verbondenheid. Zelf sta ik er niet bij stil dat ik 50 word. Het is omdat mensen me er op attent maken. Een mijlpaal is het dus zeker niet. Wat mij wel duidelijk is, is dat 50 worden voor iemand van nu helemaal anders is dan 30 jaar geleden. Nu heb ik het gevoel dat ik als vijftiger nog maar in de helft van mijn leven ben. Terwijl je 30 jaar geleden echt in de 3e leeftijd zat. Dames van 50 vroeger, dat waren madammen. En zo voel ik me helemaal niet. Ik vraag me soms af hoe ik mensen kan uitleggen dat ik me nog altijd niet volwassen voel, en dat dat géén gimmick is. Ik weet het, tegenwoordig is het de bon-ton om dat te zeggen, maar bij mij is dat écht zo. Ik heb nooit het gevoel, dat ik het beter weet omdat ik oud en wijs ben. Integendeel, iedereen lijkt volwassener dan ik.

Als ik bij andere mensen ben, denk ik vaak: 'die zullen het wel beter weten', zelfs als ze jonger zijn dan ik (lacht). Eigenlijk ben ik nog altijd bezig om volwassen te worden. Wat ik wel merk is dat het fysiek minder vlot gaat dan vroeger. Dagen van 18 uur gaan nog wel, maar geen drie maanden meer achter elkaar. Dan krijg ik het lastig. Ik eis nu meer mijn tijd op om af en toe te recupereren. Vooral dan fysiek, want mentaal is dat écht niet nodig. Qua uiterlijk heb ik geen probleem met ouder worden. Het is zeker geen obsessie. Ik wil me niet blindstaren op een kraaienpootje. Ik probeer een boeiend leven te leiden. Dat is véél belangrijker dan er jong blijven uitzien. Veel mensen die als iconen van schoonheid worden voorgesteld, krijgen vaak iets krampachtig als ze ouder worden. Ze zijn nog altijd mooi, maar ze proberen eeuwig jong te blijven, en dat heeft iets pijnlijks. Ik zie er ook graag goed uit, en ik verzorg me graag, maar ik heb niet de idee dat ik in concurrentie moet gaan met dames van 20 of 30 jaar jonger. Dat is flauwekul want dat gaat toch niet.

Gisteren zag ik nog een hele leuke reclame bij de apotheker voor een schoonheidsproduct. Daar stond op: 'Hervind het lichaam van tien jaar geleden'. En dan denk ik: neen dank u (lacht). Ik ben nooit afgevallen om er beter uit te zien. Dat was puur om medische redenen. Er moest iets gebeuren. Dat vermageren was een bonus, maar zorgen dat mijn gewrichten bleven werken, mijn aders en mijn hart, dat was levensnoodzakelijk. Het was dat of doodgaan. Het had dus helemaal niets met het schoonheidsideaal te maken. Wat ik veel belangrijker vind, bij ouder worden, dat is mobiel blijven, en mentaal intact. En blijven doen wat ik graag doe. Spelen, zingen. Maar ook leren. Ik informeer me graag over de dingen die boeiend zijn, die onze tijd maken. Actualiteit, opvoedkunde, geschiedenis, de vooruitgang van technologie, de medische wereld, de saaie dingen eigenlijk (lacht). Een tv-avond is voor mij alleen geslaagd als ik dingen kan leren. Ik zal altijd die onrust blijven voelen die eigenlijk met de jaren zou moeten verdwijnen. Ik herinner nog toen ik 15 jaar werd, dat ik aan m'n vader vroeg: 'Papa, nu ben ik 15. Als ik 18 ben, ga ik dan eindelijk het gevoel hebben dat ik iets weet over het leven? 'Neen', zei hij, 'en als je 80 bent nog niet.' Ik dacht toen, 'och die zegt dat zomaar'. Maar ondertussen heb ik hem toch gelijk moeten geven (lacht). 

Actrice Greet Rouffaer (8 december 1958)

”Mijn leven heeft een totaal andere wending gekregen op mijn 50ste. Ik weet niet of het toeval is of dit nú allemaal gebeurt. Maar feit is wel dat ik mijn man Bart 2,5 jaar geleden voor het eerst ontmoette en dat we dit jaar zijn getrouwd (lacht). Ik ben zo gelukkig. Mijn leven is totaal veranderd. Mijn prioriteiten liggen ook compleet anders. Voordien stortte ik me op mijn werk. Ik was blij dat ik 's ochtends weg kon gaan, dat ik de deur kon dichtdoen. Mijn zoon Elias zat op kot, dus thuis zat ik toch maar alleen. Ik voelde me beter op mijn werk. Maar nu heb ik de behoefte niet meer om mijn geluk in het professionele te zoeken. Dat is verleden tijd. Ik heb mijn droomman gevonden en heb er twee tieners bij, het mooiste geschenk voor mijn 50ste verjaardag. Ik ben thuisgekomen. Absoluut. Vroeger had ik een onrustige geest, maar dat is voorbij. Gisteren had ik nog een vriend van me aan de lijn, Claude Deburie (haar ex-Wittekerke collega) en die zei me, ”Greet, als ik naar jouw leven kijk, dan lijkt het wel een soap!” (lacht).

Het is waar, ik heb al heel wat doorgemaakt. Een leven met veel ups en downs. Sinds 2005 heb ik een heleboel mensen uit mijn omgeving verloren. Ook mijn ouders zijn op korte tijd na elkaar gestorven. En dan begin je na te denken over ouder worden. Toch voel ik me nog lang geen 50. Ik zie mezelf eerder als een jong, huppelend hert (lacht). Tuurlijk, er zijn dingen die je anders bekijk dan toen je 25 was. Vroeger durfde ik niet snel neen te zeggen, omdat ik bang was dat mensen me niet meer graag zouden hebben. Maar dat is verleden tijd. Ik doe niets meer tegen mijn zin. Als ik mij niet gerespecteerd voel, dan haak ik af. Zo waren er bijvoorbeeld met het huwelijk ongewild een aantal uitnodigingen niet toegekomen, en dat hebben een paar mensen ons erg kwalijk genomen. Dat is jammer, want zo'n dingen gebeuren nu eenmaal. Vroeger zou ik daar echt van wakker gelegen hebben, nu stop ik er mijn energie niet meer in. Dat komt met de jaren. Je stelt je grenzen meer. Fysiek kan ik nog even goed mee als vroeger. Een paar weken geleden ging ik met Bart en de kinderen naar Wouter Deprez kijken. We stonden klaar om te vertrekken en de tram te nemen naar het centrum van de stad. Omdat we wat laat waren moesten we het op een sprintje zetten. Maar ik kon de kinderen goed bij houden hoor. Zelfs op mijn hakken (lacht). Spurten is dus nog altijd geen probleem. En verdere lichamelijke klachten heb ik gelukkig niet. Alleen 's ochtends wat krakende enkels, maar dat zal vast door mijn 'Sterren op het ijs'-avontuur komen (lacht).

Ik kijk er echt niet tegenop om 50 te worden. Al moet ik toegeven dat ik het er lastig mee zou hebben moest mijn huid er minder fris uitzien. Ik gebruik al sinds heel jong dagelijks bodymelk. Daar ben ik erg gedisciplineerd in. Na het douchen of een bad smeer ik me van kop tot teen in. Dat hoeven geen dure producten te zijn, Hema heeft hele goeie crèmes, maar dat hou ik toch in de gaten. Verder vind ik het niet erg om 50 te worden. Het is een mooi getal. Ik vind dat mannen vanaf hun 50ste ook veel knapper worden. Vrouwen ook, maar dat wordt minder gezegd. Als ik in de winkel een vrouw zie met kort grijs haar en mooi geschminkt, dan krijg ik ook zin om mijn haren kort te knippen. Ik zal zelf iets verklappen, straks ga ik een afspraak maken bij mijn kapper, en misschien doe ik het gewoon, zo'n kort grijs coupje! Ook bij mannen vind ik grijs haar erg mooi. En een man met een gezicht dat geleefd heeft, is toch prachtig? Al is mijn man Bart zelf nog maar 43. Hij is jonger ja, maar daar heeft hij absoluut geen probleem mee, en ik ook niet! Hij zegt dat hij soms zelfs moeite heeft om me bij te benen. Dat zit dus helemaal goed! (lacht).”

Michael Jackson (29 augustus 1958)

Na de schandalen rond vermeende pedofilie, schulden, mislukte neusoperaties en stunts zoals 'laat je baby eens over het balkon zwieren', zou je bijna vergeten dat Michael Jackson in een ver verleden the King of Pop werd genoemd. En terecht, want het best verkochte album ooit 'Thriller' staat na 25 jaar nog altijd op zijn naam. 104 miljoen exemplaren werden ervan verkocht. En jaarlijks schaffen nog steeds 60.000 mensen de legendarische cd aan. In het Guinnes Book of Record staat hij genoteerd als de meest succesvolle entertainer aller tijden, maar daar is op zijn 50ste nog weinig van te merken.

De tijd van moonwalken en gillende meisjes is definitief voorbij. Het schattige en talentvolle jongentje van de Jackson 5 en de grote meneer van 'Beat it' is verandert in een wereldvreemde excentriekeling die zich met zijn achter maskers verscholen kinderen Prince en Paris liever terugtrekt in zijn pretpark en dierentuin Neverland. U weet wel, van het verhaal van Peter Pan. Want zo voelt de zanger zich ook. Voor eeuwig een kind. In het lichaam van een volwassen man van 50 weliswaar. In zijn Neverland kan hij ongestoord dat kleine jongetje blijven, ver weg van de boze buitenwereld. Toch is Neverland ironisch genoeg de reden dat de zanger een grote comeback plant. Want na de kosten van het proces rond vermeend kindermisbruik en zijn verspilzucht moet er dringend weer wat geld in het laatje komen om zijn droompark te behouden. Momenteel werkt de popkoning aan een jubileumversie van 'Thriller' en zou hij in februari een aantal concerten geven in Londen. Die moeten de zanger helpen om zijn immense schuld van 250 miljoen euro af te lossen. Dat de kaartjes helaas peperduur zullen zijn, hoeven we er vast niet meer bij te vertellen.

Meer Michael? www.michaeljackson.com

Andrea Bocelli (22 september 1958)

Op 22 september wordt de Italiaanse tenor Andrea Bocelli 50 jaar. Toch was zijn 37ste verjaardag eerder een mijlpaal in zijn leven. Het was het jaar waar de hele wereld voor de eerste keer kippenvel kreeg bij de woorden 'Con te partiro'. Ze maakten de onbekende Toscaan in één klap wereldberoemd. Dat hij blind is, maakt zijn doorbaak nog heroïscher, maar daar wil de zanger niets van weten. ”Ik wil niet als een gehandicapte behandeld worden. Iedereen heeft gebreken. Ik ben positief ingesteld en heb mijn blindheid meteen kunnen relativeren. Opgroeien op het Toscaanse platteland te midden van de nuchtere en realistische buitenmensen heeft daar zeker bij geholpen.” En daar woont Bocelli nog steeds. Al heeft hij de bescheiden woning van vroeger omgeruild voor een prachtige villa die hij speciaal liet optrekken voor zijn piepjonge vriendin Veronica.

Zelfs het leven van een tenor, kan een flinke dosis rock 'n roll bevatten. Kijk maar naar de vele optredens die hij mocht geven voor zijn beroemde fans Bill Clinton, Steven Spielberg, Berlusconi, Poetin, Arafat, Bush, paus Johannes Paulus, de Britse Queen Elizabeth én op het huwelijk van Hollywood-koppel Tom Cruise en Katie Holmes. Maar zelfs dat doet hem niet zweven. ”Ik was geen jonge knaap meer toen ik als barpianist werkte en opeens beroemd werd. Ik besef goed dat als moeder natuur me deze stem niet had gegeven, ik dit niet allemaal bereikt heb.”

Binnenkort wordt Andrea dus 50. Maar grote plannen zijn er niet. ”Ik wil mensen blijven ontroeren. Als ze mijn liedjes opzetten moeten ze kippenvel krijgen. Omdat ze melancholisch zijn en eens goed willen huilen. Of omdat ze zich rot voelen en een stem willen horen die hen troost. Dát is mijn ambitie.” En dat hoopt de zanger nog een tijdje te doen. ”Pensioen? Daar heb ik nooit aan gedacht. Ik zal blijven zingen tot aan mijn dood.”

Meer Andrea? www.andreabocelli.com

Zij worden ook 50 dit jaar:

In het buitenland:
Actrice, stand-up comedien én talkshowpresentarice Ellen DeGeneres (26 januari)
Zanger  Plastic Bertrand (24 februari)
Actrice Sharon Stone (10 Maart)
Prins Albert van Monaco (14 maart)
Actrice Holly Hunter (20 Maart)
Acteur Alec Baldwin (3 april)
Actrice en ex-model Andie MacDowell (21 april 1958)
Daniel Day-Lewis (29 april)
Actrice Michelle Pfeiffer (29 April)
Zanger Prince (7 juni)
Acteur Kevin Bacon (8 juli)
Zangeres Kate bush (30 juli)
Regisseur Tim Burton (25 augustus)
Acteur Viggo Mortensen (20 oktober)
Actrice Jamie Lee Curtis (22 november)

Bij ons:
Actrice Marleen Merckx (11 april)
Actrice Hilde Van Mieghem (14 april)
Jan Leyers (16 mei)
weerman Frank Deboosere (1 augustus)
federaal minister Didier Reynders (6 augustus 1958)
Actrice Marijke Pinoy (19 augustus)
Presentatrice Gerty Christoffels (10 september)
Vlaams politicus Mark Demesmaeker (12 september)
ex-wielrenner Eddy Planckaert (22 september)
federaal minister Laurette Onkelinx (2 oktober 1958)
zanger Jo Vally (12 oktober)
acteur Ben Van Ostade (29 oktober)
kunstenaar Jan Fabre (14 december)